به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

سوگند به خورشيد و گسترش روشني اش ( 1 )

 و به ماه هنگامي که از پي آن برآيد ( 2 )

 و به روزچون خورشيد را به خوبي آشکار کند ( 3 )

 و به شب هنگامي که خورشيد را فرو پوشد ( 4 )

 و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد ( 5 )

 و به زمين و آنکه آن را گستراند ( 6 )

 و به نفس و آنکه آن را درست و نيکو نمود، ( 7 )

 پس بزه کاري و پرهيزکاري اش را به او الهام کرد. ( 8 )

 بي ترديد کسي که نفس را [از آلودگي پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. ( 9 )

 و کسي که آن را [به آلودگي ها و امور بازدارنده از رشد] بيالود [از رحمت حق] نوميد شد(10)

قوم ثمود به سبب سرکشي و طغيانش [پيامبرشان را] تکذيب کرد، ( 11 )

 زماني که بدبخت ترينشان به پا خاست. ( 12 )

 پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذاريد] ( 13 )

 ولي به تکذيب او برخاستند و ناقه را پي کردند، و در نتيجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختي بر آنان فرو ريخت و همه قوم را با خاک يکسان و برابر ساخت؛ ( 14 )

 و خدا از سرانجام آن کار [که نابودي ستمکاران است] پروايي ندارد. ( 15 )