به نام خداوند رحمتگر مهربان
حاء ميم«1»
فرو فرستادن اين كتاب از جانب خداى ارجمند سنجيده كار است«2»
به راستى در آسمانها و زمين براى مؤمنان نشانه هايى است«3»
و در آفرينش خودتان و آنچه از [انواع] جنبنده[ها] پراكنده مىگرداند براى مردمى كه يقين دارند نشانه هايى است«4»
و [نيز در] پياپى آمدن شب و روز و آنچه خدا از روزى از آسمان فرود آورده و به [وسيله] آن زمين را پس از مرگش زنده گردانيده است و [همچنين در] گردش بادها [به هر سو] براى مردمى كه مىانديشند نشانه هايى است«5»
اين[ها]ست آيات خدا كه به راستى آن را بر تو مىخوانيم پس بعد از خدا و نشانه هاى او به كدام سخن خواهند گرويد«6»
واى بر هر دروغزن گناهپيشه«7»
[كه] آيات خدا را كه بر او خوانده مىشود مىشنود و باز به حال تكبر چنانكه گويى آن را نشنيده است سماجت مىورزد پس او را از عذابى پردرد خبر ده«8»
و چون از نشانه هاى ما چيزى بداند آن را به ريشخند مىگيرد آنان عذابى خفت آور خواهند داشت«9»
پيشاپيش آنها دوزخ است و نه آنچه را اندوخته و نه آن دوستانى را كه غير از خدا اختيار كردهاند به كارشان مىآيد و عذابى بزرگ خواهند داشت«10»
اين رهنمودى است و كسانى كه آيات پروردگارشان را انكار كردند بر ايشان عذابى دردناك از پليدى است«11»
خدا همان كسى است كه دريا را به سود شما رام گردانيد تا كشتيها در آن به فرمانش روان شوند و تا از فزون بخشى او [روزى خويش را] طلب نماييد و باشد كه سپاس داريد«12»
و آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است به سود شما رام كرد همه از اوست قطعا در اين [امر] براى مردمى كه مىانديشند نشانه هايى است«13»
به كسانى كه ايمان آوردهاند بگو تا از كسانى كه به روزهاى [پيروزى] خدا اميد ندارند درگذرند تا [خدا هر] گروهى را به [سبب] آنچه مرتكب مى شده اند به مجازات رساند«14»
هر كه كارى شايسته كند به سود خود اوست و هر كه بدى كند به زيانش باشد سپس به سوى پروردگارتان برگردانيده مىشويد«15»
و به يقين فرزندان اسرائيل را كتاب [تورات] و حكم و پيامبرى داديم و از چيزهاى پاكيزه روزيشان كرديم و آنان را بر مردم روزگار برترى داديم«16»
و دلايل روشنى در امر [دين] به آنان عطا كرديم و جز بعد از آنكه علم برايشان [حاصل] آمد [آن هم] از روى رشك و رقابت ميان خودشان دستخوش اختلاف نشدند قطعا پروردگارت روز قيامت ميانشان در باره آنچه در آن اختلاف مىكردند داورى خواهد كرد«17»
سپس تو را در طريقه آيينى [كه ناشى] از امر [خداست] نهاديم پس آن را پيروى كن و هوسهاى كسانى را كه نمىدانند پيروى مكن«18»
آنان هرگز در برابر خدا از تو حمايت نمىكنند [و به هيچ وجه به كار تو نمىآيند ] و ستمگران بعضىشان دوستان بعضى [ديگر]ند و خدا يار پرهيزگاران است«19»
اين [كتاب] براى مردم بينشبخش و براى قومى كه يقين دارند رهنمود و رحمتى است«20»
آيا كسانى كه مرتكب كارهاى بد شدهاند پنداشتهاند كه آنان را مانند كسانى قرار مىدهيم كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند [به طورى كه] زندگى آنها و مرگشان يكسان باشد چه بد داورى مىكنند«21»
و خدا آسمانها و زمين را به حق آفريده است و تا هر كسى به [موجب] آنچه به دست آورده پاداش يابد و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت«22»
پس آيا ديدى كسى را كه هوس خويش را معبود خود قرار داده و خدا او را دانسته گمراه گردانيده و بر گوش او و دلش مهر زده و بر ديدهاش پرده نهاده است آيا پس از خدا چه كسى او را هدايتخواهد كرد آيا پند نمىگيريد«23»
و گفتند غير از زندگانى دنياى ما [چيز ديگرى] نيست مىميريم و زنده مىشويم و ما را جز طبيعت هلاك نمىكند و[لى] به اين [مطلب] هيچ دانشى ندارند [و] جز [طريق] گمان نمىسپرند«24»
و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود دليلشان همواره جز اين نيست كه مى گويند اگر راست مىگوييد پدران ما را [حاضر] آوريد«25»
بگو خدا[ست كه] شما را زندگى مىبخشد سپس مىميراند آنگاه شما را به سوى روز رستاخيز كه ترديدى در آن نيست گرد مىآورد ولى بيشتر مردم [اين را] نمىدانند«26»
و فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداست و روزى كه رستاخيز بر پا شود آن روز است كه باطلانديشان زيان خواهند ديد«27»
و هر امتى را به زانو در آمده مىبينى هر امتى به سوى كارنامه خود فراخوانده مىشود [و بديشان مىگويند] آنچه را مىكرديد امروز پاداش مىيابيد«28»
اين است كتاب ما كه عليه شما به حق سخن مىگويد ما از آنچه مىكرديد نسخه بر مىداشتيم«29»
و اما كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند پس پروردگارشان آنان را در جوار رحمتخويش داخل مىگرداند اين همان كاميابى آشكار است«30»
و اما كسانى كه كافر شدند [بدانها مىگويند] پس مگر آيات من بر شما خوانده نمىشد و[لى] تكبر نموديد و مردمى بدكار بوديد«31»
و چون گفته شد وعده خدا راست است و شكى در رستاخيز نيست گفتيد ما نمىدانيم رستاخيز چيست جز گمان نمىورزيم و ما يقين نداريم«32»
و [حقيقت] بديهايى كه كردهاند بر آنان پديدار مىشود و آنچه را كه بدان ريشخند مىكردند آنان را فرو مىگيرد«33»
و گفته شود همانگونه كه ديدار امروزتان را فراموش كرديد امروز شما را فراموش خواهيم كرد و جايگاهتان در آتش است و براى شما ياورانى نخواهد بود«34»
اين بدان سبب است كه شما آيات خدا را به ريشخند گرفتيد و زندگى دنيا فريبتان داد پس امروز نه از اين [آتش] بيرون آورده مىشوند و نه عذرشان پذيرفته مىگردد«35»
پس سپاس از آن خداست پروردگار آسمانها و پروردگار زمين پروردگار جهانيان«36»
و در آسمانها و زمين بزرگى از آن اوست و اوست شكست ناپذير سنجيده كار«37»
