به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی
حم ( 1 )
اين کتاب نازل شده از سوي خداي تواناي شکست ناپذير وحکيم است. ( 2 )
به يقين در آسمان ها و زمين براي مؤمنان نشانه هايي [بر ربوبيت، حکمت و قدرت خدا] ست؛ ( 3 )
و در آفرينش شما و آنچه از جنبندگان منتشر و پراکنده مي کند، براي اهل يقين نشانه هايي [بر ربوبيت، حکمت و قدرت خدا] ست؛ ( 4 )
و در رفت و آمد شب و روز و آنچه را از رزق و روزي [چون باران و برف] از آسمان نازل کرده و به وسيله آن زمين را پس از مردگي اش زنده کرده است، و در گرداندن بادها [از سويي به سويي] براي مردمي که تعقّل مي کنند، نشانه هايي است. ( 5 )
اين ها آيات خداست که به حقّ و راستي بر تو مي خوانيم؛ پس [اگر به اين آيات ايمان نياوردند] به کدام سخن بعد از [سخن] خدا و نشانه هايش ايمان مي آورند؟ ( 6 )
واي بر هر دروغگوي گنهکار، ( 7 )
که آيات خدا را در حالي که بر او مي خوانند مي شنود، آن گاه از روي سرکشي و تکبّر چنان که گويي آن را نشنيده است [بر کفر، عناد، دشمني و مخالفتش] پافشاري مي کند؛ پس او را به عذابي دردناک بشارت ده. ( 8 )
و هنگامي که به چيزي از آيات ما آگاه مي شود، آن را به مسخره گيرد؛ اينانند که براي آنان عذاب خوارکننده اي خواهد بود. ( 9 )
پيش رويشان دوزخ است، و آنچه [از ثروت، مقام، يار و ياور] به دست آورده اند و آنچه را به جاي خدا سرپرستان و معبودان خود گرفته اند، چيزي از عذاب را از آنان دفع نمي کند، و براي آنان عذابي بزرگ است. ( 10 )
اين [قرآن] سراسر هدايت است؛ و کساني که به آيات پروردگارشان کافر شدند، آنان را عذابي است از نوع عذابي بسيار سخت و دردناک . ( 11 )
خداست که دريا را براي شما مسخّر و رام کرد تا کشتي ها به فرمانش در آن روان شوند و تا شما [با سفرهاي دريايي] از فضل و رزق و روزي اش بهره جوييد و تا شما [بر نعمت هايش] سپاس گزاري کنيد . ( 12 )
و همه آنچه را در آسمان هاست و آنچه را در زمين است از سوي خود براي شما مسخّر و رام کرد؛ بي ترديد در اين امور براي مردمي که مي انديشند، نشانه هايي [بر ربوبيت، حکمت و قدرت خدا] ست. ( 13 )
به مؤمنان بگو: از کساني که به روزهاي خدا [چون روز آزمايش بندگان، روز پيروزي اهل ايمان، شکست دشمنان و روز قيامت] اميد ندارند، گذشت کنند، تا [خدا] مردمي را [که تهيدست از عقايد پاک و کردار شايسته هستند، در روزي از روزهايش] به خاطر گناهاني که همواره مرتکب مي شوند، کيفر دهد. ( 14 )
هرکس کار شايسته اي انجام دهد، به سود خود اوست و هرکس مرتکب بدي شود به زيان خود اوست، سپس به سوي پروردگارتان باز گردانده مي شويد. ( 15 )
و همانا ما به بني اسرائيل کتاب و حکومت و نبوّت عطا کرديم، و از پاکيزه ها به آنان روزي داديم و آنان را بر جهانيان [روزگار خودشان] برتري بخشيديم. ( 16 )
و دلايل روشني [در امر نبوّت و دين] در اختيار آنان قرار داديم، پس آنان [در امر نبوّت و دين] اختلاف نکردند مگر پس از آنکه [به وسيله وحي] دانش و آگاهي براي آنان آمد، اختلافشان از روي حسادت و برتري جويي در ميان خودشان بود؛ بي ترديد پروردگارت روز قيامت درباره آنچه همواره در آن اختلاف مي کردند ميانشان داوري خواهد کرد. ( 17 )
سپس تو را [در امر نبوّت و دين] بر آييني ويژه و کامل قرار داديم؛ بنابراين از آن پيروي کن و از هواهاي نفساني کساني که [به حقايق] معرفت و آگاهي ندارند، پيروي مکن. ( 18 )
آنان در برابر خدا نمي توانند چيزي [از گرفتاري ها و بلاها] را از تو دفع کنند؛ و همانا ستمکاران يار و ياور يکديگرند و خدا يار و ياور پرهيزکاران است. ( 19 )
اين [قرآن و آيين] وسايل بينايي و بصيرت براي مردم و سراسر هدايت و رحمت براي گروهي است که [حقايق را] باور دارند. ( 20 )
آيا کساني که مرتکب گناهان شدند، گمان دارند آنان را مانند کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، قرار مي دهيم که زندگي و مرگشان يکسان باشد؟ چه بد داوري مي کنند. (21)
خدا آسمان ها و زمين را به حق آفريد، و تا هر کس در برابر اعمالي که انجام داده است، پاداش يابد و آنان مورد ستم قرار نمي گيرند. ( 22 )
پس آيا کسي که معبودش را هواي نفسش قرار داده ديدي؟ و خدا او را از روي علم و آگاهي خود [بر اينکه شايسته هدايت نيست] گمراه کرد، و بر گوش و دلش مُهرِ [تيره بختي] نهاد، و بر چشم [دلش] پرده اي قرار داده است، پس چه کسي است که بعد از خدا او را هدايت کند؟ آيا متذکّر [حقايق] نمي شويد؟ ( 23 )
گفتند: زندگي و حياتي جز همين زندگي و حيات دنياي ما نيست که [همواره گروهي از ما] مي ميريم و [گروهي] زندگي مي کنيم، و ما را فقط روزگار هلاک مي کند. آنان را نسبت به آنچه مي گويند يقيني در کار نيست، آنان فقط حدس و گمان مي زنند. ( 24 )
چون آيات روشن ما [درباره معاد و زنده شدن مردگان] بر آنان خوانده شود، برهان و دليلي جز اين ندارند که مي گويند: اگر شما [در زمينه زنده شدن مردگان] راستگوييد [با درخواست از خدا] پدران ما را [زنده کنيد و] نزد ما بياوريد [تا به زنده شدن مردگان يقين پيدا کنيم] . ( 25 )
بگو: خدا شما را [ابتدا از لابه لاي عناصر مرده براي قرار گرفتن در دنيا] حيات مي بخشد، سپس مي ميراند، آن گاه همه شما را به روز قيامت که هيچ شکي در آن نيست گرد مي آورد، ولي بيشتر مردم [به اين حقايق] معرفت و آگاهي ندارند. ( 26 )
و مالکيّت و فرمانروايي آسمان ها و زمين فقط در سيطره خداست، و روزي که قيامت برپا شود، آن روز است که اهل باطل زيان خواهند ديد، ( 27 )
و هر امتي را در آن روز به زانو درافتاده مي بيني، [آن روز] هر امتي به سوي نامه اعمالش خوانده مي شود [و به آنان مي گويند:] امروز همان اعمالي که همواره انجام مي داديد به شما پاداش مي دهند. ( 28 )
اين نوشته ماست که بر پايه حقّ و درستي بر ضد شما سخن مي گويد؛ زيرا ما آنچه را همواره انجام مي داديد، مي نوشتيم. ( 29 )
و اما کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، پس پروردگارشان آنان را در رحمت خود درآورد؛ اين همان کاميابي آشکار است، ( 30 )
و اما کساني که کفر ورزيدند [به آنان گفته مي شود:] مگر آيات من همواره بر شما خوانده نمي شد؟ ولي شما [نسبت به پذيرش آن] تکبّر ورزيديد و قومي گنهکار بوديد. ( 31 )
وچون مي گفتند: يقيناً وعده خدا حق است و در وقوع قيامت هيچ شکي نيست، مي گفتيد: ما نمي دانيم قيامت چيست [و برپا شدنش را گمان نمي بريم] مگر گماني ضعيف و غير قابل اعتماد، و نمي توانيم به آن يقين پيدا کنيم! ( 32 )
در آن روز همه اعمال بدي که مرتکب شده اند، براي آنان آشکار مي شود و عذابي که همواره آن را مسخره مي کردند، آنان را احاطه مي کند. ( 33 )
و [به آنان] گويند: امروز شما را از ياد مي بريم، همان گونه که شما [در دنيا] ديدار امروزتان را از ياد برديد، و جايگاهتان آتش است و شما را يار و ياوري نخواهد بود. ( 34 )
اين [عذاب] براي اين است که شما آيات خدا را به مسخره گرفته ايد و زندگي دنيا، شما را فريفت؛ پس امروز نه آنان را از آتش بيرون آورند و نه از آنان مي خواهند که [براي به دست آوردن خشنودي خدا] عذرخواهي کنند. ( 35 )
نهايتاً همه ستايشها مخصوص خداست که پروردگار آسمان ها و پروردگار زمين و پروردگار جهانيان است؛ ( 36 )
و کبريايي و عظمت در آسمان ها و زمين ويژه اوست، و او تواناي شکست ناپذير و حکيم است(37)
