به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم (1)
این كتاب از سوى خداوند عزیز و حكیم نازل شده است! (2)
بى شك در آسمانها و زمین نشانه هاى (فراوانى) براى مؤمنان وجود دارد; (3)
و نیز در آفرینش شما و جنبندگانى كه (در سراسر زمین) پراكنده ساخته، نشانه هایى است براى جمعیتى كه اهل یقینند. (4)
و نیز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانى) كه خداوند از آسمان نازل كرده و بوسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده و همچنین در وزش بادها، نشانه هاى روشنى است براى گروهى كه اهل تفكرند! (5)
اینها آیات خداوند است كه ما آن را بحق بر تو تلاوت مىكنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به كدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان مى آورند؟! (6)
واى بر هر دروغگوى گنهكار... (7)
كه پیوسته آیات خدا را مىشنود كه بر او تلاوت مىشود، اما از روى تكبر اصرار بر مخالفت دارد; گویى اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین كسى را به عذابى دردناك بشارت ده! (8)
و هرگاه از بعضى آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا مىگیرد; براى آنان عذاب خواركنندهاى است! (9)
و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آوردهاند آنها را (از عذاب الهى) رهایى نمىبخشد، و نه اولیایى كه غیر از خدا براى خود برگزیدند (مایه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگى براى آنهاست! (10)
این (قرآن) مایه هدایت است، و كسانى كه به آیات پروردگارشان كافر شدند، عذابى سخت و دردناك دارند! (11)
خداوند همان كسى است كه دریا را مسخر شما كرد تا كشتیها بفرمانش در آن حركت كنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شكر نعمتهایش را بجا آورید! (12)
او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوى خودش مسخر شما ساخته; در این نشانه هاى (مهمى) است براى كسانى كه اندیشه مىكنند! (13)
به مؤمنان بگو: «كسانى را كه امید به ایام الله ( روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومى را به اعمالى كه انجام مىدادند جزا دهد»! (14)
هر كس كار شایسته اى بجا آورد، براى خود بجا آورده است; و كسى كه كار بد مىكند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوى پروردگارتان بازگردانده مىشوید! (15)
ما بنى اسرائیل را كتاب (آسمانى) و حكومت و نبوت بخشیدیم و از روزیهاى پاكیزه به آنها عطا كردیم و آنان را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برترى بخشیدیم; (16)
و دلایل روشنى از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نكردند مگر بعد از علم و آگاهى; و این اختلاف بخاطر ستم و برترىجویى آنان بود; اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى مىكند. (17)
سپس تو را بر شریعت و آیین حقى قرار دادیم; از آن پیروى كن و از هوسهاى كسانى كه آگاهى ندارند پیروى مكن! (18)
آنها هرگز نمىتوانند تو را در برابر خداوند بىنیاز كنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان یار و یاور یكدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است! (19)
این (قرآن و شریعت آسمانى) وسایل بینایى و مایه هدایت و رحمت است براى مردمى كه (به آن) یقین دارند! (20)
آیا كسانى كه مرتكب بدیها و گناهان شدند گمان كردند كه ما آنها را همچون كسانى قرارمىدهیم كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند كه حیات و مرگشان یكسان باشد؟! چه بد داورى مىكنند! (21)
و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هر كس در برابر اعمالى كه انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمى نخواهد شد! (22)
آیا دیدى كسى را كه معبود خود را هواى نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهى (بر اینكه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پردهاى افكنده است؟! با این حال چه كسى مىتواند غیر از خدا او را هدایت كند؟! آیا متذكر نمىشوید؟! (23)
آنها گفتند: «چیزى جز همین زندگى دنیاى ما در كار نیست; گروهى از ما مىمیرند و گروهى جاى آنها را مىگیرند; و جز طبیعت و روزگار ما را هلاك نمىكند!» آنان به این سخن كه مىگویند علمى ندارند، بلكه تنها حدس مىزنند (و گمانى بى پایه دارند)! (24)
و هنگامى كه آیات روشن ما بر آنها خوانده مىشود، دلیلى در برابر آن ندارند جز اینكه مىگویند: «اگر راست مىگویید پدران ما را (زنده كنید) و بیاورید (تا گواهى دهند)!» (25)
بگو: «خداوند شما را زنده مىكند، سپس مىمیراند، بار دیگر در روز قیامت كه در آن تردیدى نیست گردآورى مىكند; ولى بیشتر مردم نمىدانند.» (26)
مالكیت و حاكمیت آسمانها و زمین براى خداست; و آن روز كه قیامت برپا شود اهل باطل زیان مىبینند! (27)
در آن روز هر امتى را مىبینى (كه از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتى بسوى كتابش خوانده مىشود، و (به آنها مىگویند:) امروز جزاى آنچه را انجام مىدادید به شما مىدهند! (28)
این كتاب ما است كه بحق با شما سخن مىگوید (و اعمال شما را بازگو مىكند); ما آنچه را انجام مىدادید مىنوشتیم! (29)
اما كسانى كه ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد مىكند; این همان پیروزى بزرگ است! (30)
اما كسانى كه كافر شدند (به آنها گفته مىشود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمىشد و شما استكبار كردید و قوم مجرمى بودید؟! (31)
و هنگامى كه گفته مىشد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شكى نیست» ، شما مىگفتید: «ما نمىدانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانى در این باره داریم، و به هیچوجه یقین نداریم!» (32)
و بدیهاى اعمالشان براى آنان آشكار مىشود، و سرانجام آنچه را استهزا مىكردند آنها را فرامىگیرد! (33)
و به آنها گفته مىشود: «امروز شما را فراموش مىكنیم همانگونه كه شما دیدار امروزتان را فراموش كردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاورى ندارید! (34)
این بخاطر آن است كه شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگى دنیا شما را فریب داد! سخللّهامروز نه آنان را از دوزخ بیرون مىآورند، و نه هیچگونه عذرى از آنها پذیرفته مىشود! (35)
پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار همه جهانیان! (36)
و براى اوست كبریا و عظمت در آسمانها و زمین، و اوست عزیز و حكیم! (37)
