به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آن زمان كه آسمان ( كرات آسمانى) از هم شكافته شود، (۱)
و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ریزند، (۲)
و آن زمان كه دریاها به هم پیوسته شود، (۳)
و آن زمان كه قبرها زیر و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (۴)
(در آن زمان) هر كس مىداند آنچه را از پیش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (۵)
اى انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار كریمت مغرور ساخته است؟! (۶)
همان خدایى كه تو را آفرید و سامان داد و منظم ساخت، (۷)
و در هر صورتى كه خواست تو را تركیب نمود. (۸)
(آرى) آن گونه كه شما مىپندارید نیست; بلكه شما روز جزا را منكرید! (۹)
و بىشك نگاهبانانى بر شما گمارده شده... (۱۰)
والا مقام و نویسنده (اعمال نیك و بد شما)، (۱۱)
كه مىدانند شما چه مىكنید! (۱۲)
به یقین نیكان در نعمتى فراوانند. (۱۳)
و بدكاران در دوزخند، (۱۴)
روز جزا وارد آن مىشوند و مىسوزند، (۱۵)
و آنان هرگز از آن غایب و دور نیستند! (۱۶)
تو چه مىدانى روز جزا چیست؟! (۱۷)
باز چه مىدانى روز جزا چیست؟! (۱۸)
روزى است كه هیچ كس قادر بر انجام كارى به سود دیگرى نیست، و همه امور در آن روز از آن خداست! (۱۹)
