به نام خداوند بخشنده مهربان

هنگامي که آسمان شکافته شود. ( 1 )

 و هنگامي که ستارگان آسمان فرو ريزند. ( 2 )

 و هنگامي که آب درياها روان گردد (تا به هم پيوسته همه يک دريا شود). ( 3 )

 و هنگامي که قبرها زير و رو شود (و خلايق از آنها بر انگيخته شوند). ( 4 )

 آن هنگام است که هر شخصي به هر چه مقدّم و مؤخّر انجام داده همه را بداند (شايد مراد از مقدم عملي است که پيش از رفتن از دنيا براي آخرت به جاي آورده، و مؤخر آن اعمالي که پس از مرگ به او مي‌رسد مانند باقيات صالحات و اعمال خيري که وصيت کرده و وقف و صدقات جاري و فرزند صالح يا کتاب علمي و سنّت حسنه). ( 5 )

 اي انسان، چه باعث شد که به خداي کريم بزرگوار خود مغرور گشتي (و نافرماني او کردي). ( 6 )

 آن خدايي که تو را به وجود آورد و به صورتي تمام و کامل بياراست و به اعتدال (اندام و تناسب قوا) برگزيد. ( 7 )

 و حال آنکه به هر صورتي که خواستي (جز اين صورت زيبا هم) خلق توانستي کرد. ( 8 )

 چنين نيست (که شما کافران پنداشتيد که معاد و قيامتي نيست) بلکه شما (از جهل) روز جزا را تکذيب مي‌کنيد. ( 9 )

 البته نگهبانها بر (مراقبت احوال) شما مأمورند. ( 10 )

 که آنها نويسندگان (اعمال شما و فرشته) مقرب خدايند. ( 11 )

 شما هر چه کنيد همه را مي‌دانند. ( 12 )

 همانا نيکو کاران عالم در بهشت پر نعمت متنعّمند. ( 13 )

 و بدکاران در آتش دوزخ معذبند. ( 14 )

 روز جزا به آن دوزخ در افتند. ( 15 )

 و هيچ از آن آتش دور نتوانند بود. ( 16 )

 و تو چگونه به روز با عظمت جزا (اي بشر امروز کاملا) آگاه تواني شد؟ ( 17 )

 باز هم عظمت آن روز جزا را چگونه تواني دانست؟ ( 18 )

 آن روز هيچ کس براي کسي قادر بر هيچ کار نيست و تنها حکم و فرمان در آن روز با خداي يکتاست. ( 19 )