به نام خداوند رحمتگر مهربان
چهره در هم كشيد و روى گردانيد«1»
كه آن مرد نابينا پيش او آمد«2»
و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد«3»
يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد«4»
اما آن كس كه خود را بىنياز مىپندارد«5»
تو بدو مىپردازى«6»
با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست«7»
و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد«8»
در حالى كه [از خدا] مىترسيد«9»
تو از او به ديگران مىپردازى«10»
زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است«11»
تا هر كه خواهد از آن پند گيرد«12»
در صحيفههايى ارجمند«13»
والا و پاكشده«14»
به دست فرشتگانى«15»
ارجمند و نيكوكار«16»
كشته باد انسان چه ناسپاس است«17»
او را از چه چيز آفريده است«18»
از نطفهاى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد«19»
سپس راه را بر او آسان گردانيد«20»
آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد«21»
سپس چون بخواهد او را برانگيزد«22»
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است«23»
پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد«24»
كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم«25»
آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم«26»
پس در آن دانه رويانيديم«27»
و انگور و سبزى«28»
و زيتون و درختخرما«29»
و باغهاى انبوه«30»
و ميوه و چراگاه«31»
[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد«32»
پس چون فرياد گوشخراش دررسد«33»
روزى كه آدمى از برادرش«34»
و از مادرش و پدرش«35»
و از همسرش و پسرانش مىگريزد«36»
در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مىدارد«37»
در آن روز چهرههايى درخشانند«38»
خندان [و] شادانند«39»
و در آن روز چهرههايى است كه بر آنها غبار نشسته«40»
[و] آنها را تاريكى پوشانده است«41»
آنان همان كافران بدكارند«42»
