به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

چهره در هم کشيد و روي گردانيد، ( 1 )

 از اينکه آن مرد نابينا نزد او آمد! ( 2 )

 تو چه مي داني شايد او [در پرتو تعاليم اسلام از آلودگي] پاک و پاکيزه شود ( 3 )

 يا متذکّر [حقايق] گردد و آن تذکر او را سود دهد؛ ( 4 )

 اما کسي که خود را ثروتمند نشان مي دهد ( 5 )

 تو به او روي مي آوري [و نسبت به وي اهتمام مي ورزي]  ( 6 )

 در حالي که اگر او نخواهد خود را [از آلودگي هاي باطني و عملي] پاک کند تکليفي بر عهده تو [نسبت به او] نيست؛ ( 7 )

 و اما آنکه شتابان نزد تو آمد ( 8 )

 در حالي که [از پروردگارش] مي ترسد، ( 9 )

 تو [با روي گرداني] از او به ديگران مي پردازي. ( 10 )

 اين چنين [برخوردي شايسته] نيست، بي ترديد اين آيات قرآن مايه پند است. ( 11 )

 پس هرکه خواست از آن پند گيرد، ( 12 )

 در صحيفه هايي است ارزشمند ( 13 )

 بلند مرتبه و پاکيزه ( 14 )

 در دست سفيراني ( 15 )

 بزرگوار و نيکوکار. ( 16 )

 مرگ بر انسان، چه کافر و ناسپاس است! ( 17 )

 [خدا] او را از چه چيز آفريده؟ ( 18 )

 از نطفه اي [ناچيز و بي مقدار] آفريده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازه لازم عطا کرد. ( 19 )

آن گاه راه [هدايت، سعادت، خير و طاعت] را برايش آسان ساخت. ( 20 )

 سپس او را ميراند و در گور نهاد، ( 21 )

 و سپس چون بخواهد او را زنده مي کند. ( 22 )

 اين چنين نيست [که وظيفه اش را انجام داده باشد] هنوز آنچه را به او دستور داده به جا نياورده است. ( 23 )

 پس انسان بايد به خوراکش با تأمل بنگرد ( 24 )

 که ما [از آسمان] آب فراواني فرو ريختيم. ( 25 )

 سپس زمين را [به صورتي سودمند] از هم شکافتيم. ( 26 )

 پس در آن دانه هاي فراواني رويانديم، ( 27 )

 و انگور و سبزيجات ( 28 )

و زيتون و درخت خرما…. ( 29 )

 و بوستان هاي پر از درخت تناور و بزرگ ( 30 )

 و ميوه و چراگاه ( 31 )

 تا مايه برخورداري شما و دام هايتان باشد. …. ( 32 )

 پس زماني که آن بانگ هولناک و مهيب در رسد، ( 33 )

 روزي که آدمي فرار مي کند، از برادرش…. ( 34 )

 و از مادر و پدرش…. ( 35 )

 و از همسر و فرزندانش ( 36 )

در آن روز هرکسي از آنان را کاري است که او را به خود مشغول مي کند [تا جايي که نمي گذارد به چيز ديگري بپردازد] ( 37 )

 در آن روز چهره هايي درخشان و نوراني است ( 38 )

 خندان و خوشحال…. ( 39 )

 و در آن روز چهره هايي است که بر آنان غبار نشسته ( 40 )

 [و] سياهي و تاريکي آنان را فرا گرفته است؛ …. ( 41 )

 آنان همان کافران بد کارند. ( 42 )