به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

درباره چه چيز از يکديگر مي پرسند؟ ( 1 )

 از آن خبر بزرگ [قيامت کبري] ( 2 )

 که همواره درباره آن با يکديگر اختلاف دارند [که واقع مي شود يا نه؟] ( 3 )

 نه چنين است [که مي پندارند] به زودي [به حتمي بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. ( 4 )

 باز هم نه چنين است [که مي پندارند] به زودي [به حتمي بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. ( 5 )

آيا زمين را بستر آرامش قرار نداديم؟ ( 6 )

 و کوه ها را ميخ هايي [براي استواري آن؟] ( 7 )

 و شما را جفت هايي [به صورت نر و ماده] آفريديم، ( 8 )

 و خوابتان را مايه استراحت و آرامش [و تمدّد اعصاب] قرار داديم، ( 9 )

 و شب راپوششي ( 10 )

 و روز را وسيله معاش مقرّر کرديم؛ ( 11 )

 و بر فرازتان هفت آسماناستوار بنا نهاديم، ( 12 )

 و چراغي روشن و حرارت زا پديد آورديم، ( 13 )

 و از ابرهاي متراکم و باران زا آبي ريزان نازل کرديم ( 14 )

 تا به وسيله آن دانه و گياه برويانيم، ( 15 )

 و باغ هايي از درختان به هم پيچيده و انبوه بيرون آوريم. ( 16 )

 بي ترديد روز داوري وعده گاه است. ( 17 )

 روزي که در صور مي دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر مي آييد، ( 18 )

 و آسمان گشوده مي شود، پس به صورت درهايي درمي آيد. ( 19 )

 و کوه ها را [از جاي خود] روان کنند و سرابي شوند! ( 20 )

 بي ترديد دوزخ کمين گاه است. ( 21 )

 جايگاه بازگشت براي سرکشان و طاغيان است. ( 22 )

 روزگاري دراز در آن بمانند. ( 23 )

 در آنجا نه [آب] خنکي مي چشند و نه آشاميدني [باب طبع] ( 24 )

 مگر آب جوشان و چرکاب و خونابه اي [از بدن دوزخيان] ( 25 )

 پاداشي است مناسب [اعمالشان.] ( 26 )

 اينان بودند که به [روز] حساب اميدي نداشتند، ( 27 )

 و آيات ما را به شدت و با همه وجود انکار مي کردند ( 28 )

 و [ما] همه چيز را [از خوبي و بدي آنان] برشمرده و در نامه اعمالشان ثبت کرده ايم. ( 29 )

 [در قيامت به آنان مي گوييم:] پس بچشيد که هرگز جز عذاب بر شما نيفزاييم. ( 30 )

بي ترديد براي پرهيزکاران پيروزي و کاميابي است. ( 31 )

 باغ هايي [سرسبز و خرم] و انواع انگورها ( 32 )

 و دختراني نو رسيده و هم سن ( 33 )

 و جام هايي لبريز [از باده طهور] ( 34 )

 در آنجا نه سخن بيهوده اي مي شنوند و نه دروغ و تکذيبي. ( 35 )

[اين] پاداشي کافي و به اندازه از سوي پروردگار توست. ( 36 )

 همان پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آنهاست، آن مهرباني که هيچ کس را اختيار چون و چراي با او نيست. ( 37 )

 روزي که روح و فرشتگان در يک صف مي ايستند و سخن نمي گويند مگر کسي که [خداي] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گويد. ( 38 )

 آن [روز] روز حق است، پس هرکه بخواهد راه بازگشتي به سوي پروردگارش برگزيند؛ ( 39 )

 ما شما را از عذابي نزديک هشدار داديم، روزي که آدم آنچه را [از خير و شر] پيش فرستاده است بنگرد و کافر گويد: اي کاش من خاک بودم [و موجودي مکلّف آفريده نمي شدم تا چنين روز سختي را ببينم]! ( 40 )