به نام خداوند بخشنده مهربان
آنها از چه چیز از یكدیگر سوال مىكنند؟! (۱)
از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (۲)
همان خبرى كه پیوسته در آن اختلاف دارند! (۳)
چنین نیست كه آنها فكر مىكنند، و بزودى مىفهمند! (۴)
باز هم چنین نیست كه آنها مىپندارند، و بزودى مىفهمند (كه قیامت حق است)! (۵)
آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (۶)
و كوهها را میخهاى زمین؟! (۷)
و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (۸)
و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (۹)
و شب را پوششى (براى شما)، (۱۰)
و روز را وسیلهاى براى زندگى و معاش! (۱۱)
و بر فراز شما هفت (آسمان) محكم بنا كردیم! (۱۲)
و چراغى روشن و حرارتبخش آفریدیم! (۱۳)
و از ابرهاى بارانزا آبى فراوان نازل كردیم، (۱۴)
تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (۱۵)
و باغهایى پردرخت! (۱۶)
(آرى) روز جدایى، میعاد همگان است! (۱۷)
روزى كه در «صور» دمیده مىشود و شما فوج فوج (به محشر) مىآیید! (۱۸)
و آسمان گشوده مىشود و بصورت درهاى متعددى درمىآید! (۱۹)
و كوهها به حركت درمىآید و بصورت سرابى مىشود! (۲۰)
مسلما (در آن روز) جهنم كمینگاهى است بزرگ، (۲۱)
و محل بازگشتى براى طغیانگران! (۲۲)
مدتهاى طولانى در آن مىمانند! (۲۳)
در آنجا نه چیز خنكى مىچشند و نه نوشیدنى گوارایى، (۲۴)
جز آبى سوزان و مایعى از چرك و خون! (۲۵)
این مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)! (۲۶)
چرا كه آنها هیچ امیدى به حساب نداشتند، (۲۷)
و آیات ما را بكلى تكذیب كردند! (۲۸)
و ما همه چیز را شمارش و ثبت كردهایم! (۲۹)
پس بچشید كه چیزى جز عذاب بر شما نمىافزاییم! (۳۰)
مسلما براى پرهیزگاران نجات و پیروزى بزرگى است: (۳۱)
باغهایى سرسبز، و انواع انگورها، (۳۲)
و حوریانى بسیار جوان و همسن و سال، (۳۳)
و جامهایى لبریز و پیاپى (از شراب طهور)! (۳۴)
در آنجا نه سخن لغو و بیهودهاى مىشنوند و نه دروغى! (۳۵)
این كیفرى است از سوى پروردگارت و عطیهاى است كافى! (۳۶)
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ كس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگوید (یا شفاعتى كند)! (۳۷)
روزى كه «روح» و «ملائكه» در یك صف مىایستند و هیچ یك، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمىگویند، و (آنگاه كه مىگویند) درست مىگویند! (۳۸)
آن روز حق است; هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمىگزیند! (۳۹)
و ما شما را از عذاب نزدیكى بیم دادیم! این عذاب در روزى خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مىبیند، و كافر مىگوید: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمىشدم)!» (۴۰)
