به نام خداوند رحمتگر مهربان
پرسندهاى از عذاب واقعشوندهاى پرسيد«1»
كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارندهاى نيست«2»
[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است«3»
فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مىروند«4»
پس صبر كن صبرى نيكو«5»
زيرا آنان [عذاب] را دور مىبينند«6»
و [ما] نزديكش مىبينيم«7»
روزى كه آسمانها چون فلز گداخته شود«8»
و كوهها چون پشم زده گردد«9»
و هيچ دوست صميمى از دوست صميمى [حال] نپرسد«10»
آنان را به ايشان نشان مىدهند گناهكار آرزو مىكند كه كاش براى رهايى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد«11»
و [نيز] همسرش و برادرش را«12»
و قبيلهاش را كه به او پناه مىدهد«13»
و هر كه را كه در روى زمين است همه را [عوض مىداد] و آنگاه خود را رها مىكرد«14»
نه چنين است [آتش] زبانه مىكشد«15»
پوستسر و اندام را بركننده است«16»
هر كه را پشت كرده و روى برتافته«17»
و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مىخواند«18»
به راستى كه انسان سخت آزمند [و بىتاب] خلق شده است«19»
چون صدمهاى به او رسد عجز و لابه كند«20»
و چون خيرى به او رسد بخل ورزد«21»
غير از نمازگزاران«22»
همان كسانى كه بر نمازشان پايدارى مىكنند«23»
و همانان كه در اموالشان حقى معلوم است«24»
براى سائل و محروم«25»
و كسانى كه روز جزا را باور دارند«26»
و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند«27»
چرا كه از عذاب پروردگارشان ايمن نمىتوانند بود«28»
و كسانى كه دامن خود را حفظ مىكنند«29»
مگر بر همسران خود يا كنيزانشان كه [در اين صورت] مورد نكوهش نيستند«30»
و هر كس پا از اين [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند«31»
و كسانى كه امانتها و پيمان خود را مراعات مىكنند«32»
و آنان كه بر شهادتهاى خود ايستادهاند«33»
و كسانى كه بر نمازشان مداومت مىورزند«34»
آنها هستند كه در باغهايى [از بهشت] گرامى خواهند بود«35»
چه شده است كه آنان كه كفر ورزيدهاند به سوى تو شتابان«36»
گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مىآورند]«37»
آيا هر يك از آنان طمع مىبندد كه در بهشت پر نعمت درآورده شود«38»
نه چنين است ما آنان را از آنچه [خود] مىدانند آفريديم«39»
[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند ياد مىكنم كه ما تواناييم«40»
كه به جاى آنان بهتر از ايشان را بياوريم و بر ما پيشى نتوانند جست«41»
پس بگذارشان ياوه گويند و بازى كنند تا روزى را كه وعده داده شدهاند ملاقات نمايند«42»
روزى كه از گورها[ى خود] شتابان برآيند گويى كه آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند«43»
ديدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است اين است همان روزى كه به ايشان وعده داده مىشد«44»
