به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
تقاضاكنندهاى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد! (۱)
این عذاب مخصوص كافران است، و هیچ كس نمىتواند آن را دفع كند، (۲)
از سوى خداوند ذى المعارج ( خداوندى كه فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مىكنند)! (۳)
فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوى او عروج مىكنند در آن روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است! (۴)
پس صبر جمیل پیشه كن، (۵)
زیرا آنها آن روز را دور مىبینند، (۶)
و ما آن را نزدیك مىبینیم! (۷)
همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مىشود، (۸)
و كوهها مانند پشم رنگین متلاشى خواهد بود، (۹)
و هیچ دوست صمیمى سراغ دوستش را نمىگیرد! (۱۰)
آنها را نشانشان مىدهند (ولى هر كس گرفتار كار خویشتن است)، چنان است كه گنهكار دوست مىدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند، (۱۱)
و همسر و برادرش را، (۱۲)
و قبیلهاش را كه همیشه از او حمایت مىكرد، (۱۳)
و همه مردم روى زمین را تا مایه نجاتش گردند; (۱۴)
اما هرگز چنین نیست (كه با اینها بتوان نجات یافت، آرى) شعلههاى سوزان آتش است، (۱۵)
دست و پاو پوست سر را مىكند و مىبرد! (۱۶)
و كسانى را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مىزند، (۱۷)
و (همچنین آنها كه) اموال را جمع و ذخیره كردند! (۱۸)
به یقین انسان حریص و كمطاقت آفریده شده است، (۱۹)
هنگامى كه بدى به او رسد بیتابى مىكند، (۲۰)
و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع دیگران مىشود (و بخل مىورزد)، (۲۱)
مگر نمازگزاران، (۲۲)
آنها كه نمازها را پیوسته بجا مىآورند، (۲۳)
و آنها كه در اموالشان حق معلومى است... (۲۴)
براى تقاضاكننده و محروم، (۲۵)
و آنها كه به روز جزا ایمان دارند، (۲۶)
و آنها كه از عذاب پروردگارشان بیمناكند، (۲۷)
چرا كه هیچ كس از عذاب پروردگارش در امان نیست، (۲۸)
و آنها كه دامان خویش را (از بىعفتى) حفظ مىكنند، (۲۹)
جز با همسران و كنیزان (كه در حكم همسرند آمیزش ندارند)، چرا كه در بهرهگیرى از اینها مورد سرزنش نخواهند بود! (۳۰)
و هر كس جز اینها را طلب كند، متجاوز است! (۳۱)
و آنها كه امانتها و عهد خود را رعایت مىكنند، (۳۲)
و آنها كه با اداى شهادتشان قیام مىنمایند، (۳۳)
و آنها كه بر نماز مواظبت دارند، (۳۴)
آنان در باغهاى بهشتى (پذیرایى و) گرامى داشته مىشوند. (۳۵)
این كافران را چه مىشود كه با سرعت نزد تو مى آیند... (۳۶)
از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)! (۳۷)
آیا هر یك از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد كه او را در بهشت پر نعمت الهى وارد كنند؟! (۳۸)
هرگز چنین نیست; ما آنها را از آنچه خودشان مى دانند آفریده ایم! (۳۹)
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادریم... (۴۰)
كه جاى آنان را به كسانى بدهیم كه از آنها بهترند; و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! (۴۱)
آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمایند! (۴۲)
همان روز كه از قبرها بسرعت خارج مىشوند، گویى به سوى بتها مىدوند... (۴۳)
در حالى كه چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پردهاى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! این همان روزى است كه به آنها وعده داده مىشد! (۴۴)
