به نام خداوند بخشنده مهربان
سائلي از عذاب قيامت که وقوعش حتمي است (از رسول) پرسيد (که آن عذاب چه مردمي راست). ( 1 )
(بداند که) بر فرقه کافران است و هيچ کس از آنان دفع نتواند کرد. ( 2 )
که آن عذاب از (قهر) خداي مالک آسمانهاست (يا مراد عذاب واقع بر نعمان بن حارث است که به نصب خلافت علي عليه السلام بر رسول صلي اللّه عليه و آله و سلّم اعتراض کرد، رسول صلّي اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: به امر خدا کردم. او گفت: اگر چنين است خدايا بر من عذابي فرست. فورا سنگي از آسمان بر فرقش رسيد و هلاک شد) . ( 3 )
فرشتگان و روح الامين (براي اخذ فرمان) به سوي (عرش) خدا بالا روند در روزي که مدتش پنجاه هزار سال خواهد بود. ( 4 )
پس صبر نيکو پيش گير. ( 5 )
که اين مردم آن روز را بسيار دور (از امکان) بينند. ( 6 )
و ما نزديک (به وقوع) مي‌بينيم. ( 7 )
روزي که آسمان چون فلز گداخته شود. ( 8 )
و کوهها مانند پشم زده متلاشي گردند. ( 9 )
و هيچ کس از خويش خود جويا نشود. ( 10 )
چون حقيقت حالشان به آنها بنمايند آن روز کافر بدکار آرزو کند که کاش توانستي فرزندانش را فداي خود سازد و از عذاب برهد. ( 11 )
و هم زن و برادرش. ( 12 )
و هم خويشان و قبيله‌اش را که هميشه حمايتش مي‌کردند. ( 13 )
و هر که را روي زمين است خواهد همه را فداي خويش گردند تا مگر او را (از آن عذاب) برهاند. ( 14 )
و هرگز نجات نيابد که آتش دوزخ بر او شعله‌ور است. ( 15 )
تا سر و صورت و اندمش پاک بسوزد. ( 16 )
دوزخ کسي را مي‌خواند که از خدا رو گردانيده و با حق مخالفت کرده. ( 17 )
و مال دنيا را جمع کرده و همه را ذخيره نموده است. ( 18 )
که انسان مخلوقي طبعا سخت حريص و بي‌صبر است. ( 19 )
چون شر و زياني به او رسد سخت جزع و بي‌قراري کند. ( 20 )
و چون مال و دولتي به او رو کند منع (احسان) نمايد. ( 21 )
مگر نماز گزاران حقيقي. ( 22 )
آنان که دايم در نماز (و طاعت الهي) عمر گذرانند. ( 23 )
و آنان که در مال و دايي خود حقّي معيّن و معلوم گردانند. ( 24 )
تا به فقيران سائل و فقيران آبرومند محروم رسانند. ( 25 )
و آنان که روز قيامت و جزا را تصديق کنند. ( 26 )
و آنان که از قهر و عذاب خداي خويش سخت ترسانند. ( 27 )
که از عذاب خدا هيچ کس ايمن نتواند بود. ( 28 )
و آنان که اندام خود را (از شهوت راني) نگاه مي‌دارند. ( 29 )
مگر بر زنان حلال و کنيزان ملکي خويش که (از اعمال شهوت با آنها) هيچ ملامت ندارند(30)
و هر که غير از اين جويد اينان به حقيقت متعدي و ستمکارند. ( 31 )
و آنان که امانت و عهد و پيمانشان را رعايت کنند. ( 32 )
و آنان که براي گواهي به حق قيام کنند. ( 33 )
و آنان که نماز خود را (به وقت و شرايط و حضور قلب) محافظت کنند. ( 34 )
آنان در باغها (ي بهشت ابد) با عزّت و احترام متنعّمند. ( 35 )
(اي رسول) چه شده است کافران را که (با تمسخر) به جانبت مي‌شتابند؟! ( 36 )
از راست و چپ گروه گروه (باز پراکنده مي‌شوند و به دين خدا نمي‌گروند) . ( 37 )
آيا هر يک طمع دارند که باز آنها را در بهشت با ناز و نعمت داخل کنند؟! ( 38 )
هرگز اين نشود (چون) آنها خود مي‌دانند که ما آنها را از چه (نطفه پستي) آفريده‌ايم (باز به آفريننده خود ايمان نمي‌آورند و به کفر مي‌شتابند و طمع آن دارند که چون مؤمنان به بهشت روند). ( 39 )
چنين نيست، سوگند به خداي مشرق‌ها و مغرب‌ها که ما قادريم. ( 40 )
که به جاي آنها خلقي بهتر از آنها بيافرينيم و هرگز کسي (به قدرت و قوت) بر ما سبقت نخواهد يافت. ( 41 )
پس آنها را به کفر و ضلالت خود بگذار که به بازيچه دنيا دل بازند تا با روزي که وعده عذاب آنهاست رو به رو شوند. ( 42 )
آن روزي که به سرعت سر از قبرها برآورده، گويي به سوي بتها (و نتيجه پرستش غير خدا) مي‌شتابند. ( 43 )
در حالي که چشمهاشان (از هول و وحشت قيامت) به خواري فرو افتاده و ذلّت (کفر و عصيان) بر آنها احاطه کرده، اين همان روزي است که به آنها وعده مي‌دادند. ( 44 )
