به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آنچه در آسمانها و زمین است براى خدا تسبیح مىگویند; و او عزیز و حكیم است. (۱)
مالكیت (و حاكمیت) آسمانها و زمین از آن اوست; زنده مىكند و مىمیراند; و او بر هر چیز توانا است! (۲)
اول و آخر و پیدا و پنهان اوست; و او به هر چیز داناست. (۳)
او كسى است كه آسمانها و زمین را در شش روز ( شش دوران) آفرید; سپس بر تخت قدرت قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت); آنچه را در زمین فرو مىرود مىداند، و آنچه را از آن خارج مىشود و آنچه از آسمان نازل مىگردد و آنچه به آسمان بالا مىرود; و هر جا باشید او با شما است، و خداوند نسبت به آنچه انجام مىدهید بیناست! (۴)
مالكیت آسمانها و زمین از آن اوست; و همه كارها به سوى او بازمىگردد. (۵)
شب را در روز مىكند و روز را در شب; و او به آنچه در دل سینه ها وجود دارد داناست. (۶)
به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از آنچه شما را جانشین و نماینده (خود) در آن قرار داده انفاق كنید; (زیرا) كسانى كه از شما ایمان بیاورند و انفاق كنند، اجر بزرگى دارند! (۷)
چرا به خدا ایمان نیاورید در حالى كه رسول (او) شما را مىخواند كه به پروردگارتان ایمان بیاورید، و از شما پیمان گرفته است (پیمانى از طریق فطرت و خرد)، اگر آماده ایمانآوردنید. (۸)
او كسى است كه آیات روشنى بر بندهاش ( محمد) نازل مىكند تا شما را از تاریكیها به سوى نور برد; و خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است. (۹)
چرا در راه خدا انفاق نكنید در حالى كه میراث آسمانها و زمین همه از آن خداست (و كسى چیزى را با خود نمىبرد)! كسانى كه قبل از پیروزى انفاق كردند و جنگیدند (با كسانى كه پس از پیروزى انفاق كردند) یكسان نیستند; آنها بلندمقام تر از كسانى هستند كه بعد از فتح انفاق نمودند و جهاد كردند; و خداوند به هر دو وعده نیك داده; و خدا به آنچه انجام مىدهید آگاه است. (۱۰)
كیست كه به خدا وام نیكو دهد (و از اموالى كه به او ارزانى داشته انفاق كند) تا خداوند آن را براى او چندین برابر كند؟ و براى او پاداش پرارزشى است! (۱۱)
(این پاداش بزرگ) در روزى است كه مردان و زنان باایمان را مىنگرى كه نورشان پیشرو و در سمت راستشان بسرعت حركت مىكند (و به آنها مىگویند:) بشارت باد بر شما امروز به باغهایى از بهشت كه نهرها زیر (درختان) آن جارى است; جاودانه درآن خواهید ماند! و این همان رستگارى بزرگ است! (۱۲)
روزى كه مردان و زنان منافق به مؤمنان مىگویند: «نظرى به ما بیفكنید تا از نور شما پرتوى برگیریم!» به آنها گفته مىشود: «به پشت سر خود بازگردید و كسب نور كنید!» در این هنگام دیوارى میان آنها زده مىشود كه درى دارد، درونش رحمت است و برونش عذاب! (۱۳)
آنها را صدا مىزنند: «مگر ما با شما نبودیم؟!» مىگویند: «آرى، ولى شما خود را به هلاكت افكندید و انتظار (مرگ پیامبر را) كشیدید، و (در همه چیز) شك و تردید داشتید، و آرزوهاى دور و دراز شما را فریب داد تا فرمان خدا فرا رسید، و شیطان فریبكار شما را در برابر (فرمان) خداوند فریب داد! (۱۴)
پس امروز نه از شما فدیهاى پذیرفته مىشود، و نه از كافران; و جایگاهتان آتش است و همان سرپرستتان مىباشد; و چه بد جایگاهى است! (۱۵)
آیا وقت آن نرسیده است كه دلهاى مؤمنان در برابر ذكر خدا و آنچه از حق نازل كرده است خاشع گردد؟! و مانند كسانى نباشند كه در گذشته به آنها كتاب آسمانى داده شد، سپس زمانى طولانى بر آنها گذشت و قلبهایشان قساوت پیدا كرد; و بسیارى از آنها گنهكارند! (۱۶)
بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده مىكند! ما آیات (خود) را براى شما بیان كردیم، شاید اندیشه كنید! (۱۷)
مردان و زنان انفاق كننده، و آنها كه (از این راه) به خدا «قرض الحسنه» دهند، (این قرض الحسنه) براى آنان مضاعف مىشود و پاداش پرارزشى دارند! (۱۸)
كسانى كه به خدا و رسولانش ایمان آوردند، آنها صدیقین و شهدا نزد پروردگارشانند; براى آنان است پاداش (اعمال)شان و نور (ایمان)شان; و كسانى كه كافر شدند و آیات ما را تكذیب كردند، آنها دوزخیانند. (۱۹)
بدانید زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى و تجمل پرستى و فخرفروشى در میان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى كه محصولش كشاورزان را در شگفتى فرو مىبرد، سپس خشك مىشود بگونهاى كه آن را زردرنگ مىبینى; سپس تبدیل به كاه مىشود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضاى الهى; و (به هر حال) زندگى دنیا چیزى جز متاع فریب نیست! (۲۰)
به پیش تازید براى رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتى كه پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است و براى كسانى كه به خدا و رسولانش ایمان آوردهاند; آماده شده است، این فضل خداوند است كه به هر كس بخواهد مىدهد; و خداوند صاحب فضلعظیم است! (۲۱)
هیچ مصیبتى (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روى نمىدهد مگر اینكه همه آنها قبل از آنكه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است; و این امر براى خدا آسان است! (۲۲)
این بخاطر آن است كه براى آنچه از دست دادهاید تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید; و خداوند هیچ متكبر فخرفروشى را دوست ندارد! (۲۳)
همانها كه بخل مىورزند و مردم را به بخل دعوت مىكنند; و هر كس (از این فرمان) روىگردان شود، (به خود زیان مىرساند نه به خدا)، چرا كه خداوند بىنیاز و شایسته ستایش است! (۲۴)
ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها كتاب (آسمانى) و میزان (شناسایى حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل كردیم تا مردم قیام به عدالت كنند; و آهن را نازل كردیم كه در آن نیروى شدید و منافعى براى مردم است، تا خداوند بداند چه كسى او و رسولانش را یارى مىكند بىآنكه او را ببینند; خداوند قوى و شكستناپذیر است! (۲۵)
ما نوح و ابراهیم را فرستادیم، و در دودمان آن دو نبوت و كتاب قرار دادیم; بعضى از آنها هدایت یافته اند و بسیارى از آنها گنهكارند. (۲۶)
سپس در پى آنان رسولان دیگر خود را فرستادیم، و بعد از آنان عیسى بن مریم را مبعوث كردیم و به او انجیل عطا كردیم، و در دل كسانى كه از او پیروى كردند رافت و رحمت قرار دادیم; و رهبانیتى را كه ابداع كرده بودند، ما بر آنان مقرر نداشته بودیم; گرچه هدفشان جلب خشنودى خدا بود، ولى حق آن را رعایت نكردند; از اینرو ما به كسانى از آنها كه ایمان آوردند پاداششان را دادیم; و بسیارى از آنها فاسقند! (۲۷)
اى كسانى كه ایمان آورده اید! تقواى الهى پیشه كنید و به رسولش ایمان بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و براى شما نورى قرار دهد كه با آن (در میان مردم و در مسیر زندگى خود) راه بروید و گناهان شما را ببخشد; و خداوند غفور و رحیم است. (۲۸)
تا اهل كتاب بدانند كه قادر بر چیزى از فضل خدا نیستند، و تمام فضل (و رحمت) به دست اوست، به هر كس بخواهد آن را مىبخشد; و خداوند داراى فضل عظیم است! (۲۹)
