به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی
به راستي ما براي تو پيروزي آشکاري فراهم آورديم؛ ( 1 )
تا خدا [با اين پيروزي آشکار] آنچه را [به وسيله دشمنان از توطئه ها و موانع و مشکلات در راه پيشرفت دعوتت به اسلام] در گذشته پيش آمده و آينده پيش خواهد آمد از ميان بردارد، و نعمتش را بر تو کامل کند، و به راهي راست راهنمايي ات نمايد؛ ( 2 )
و خدا تو را به نصرتي توانمندانه و شکست ناپذير ياري دهد. ( 3 )
اوست که آرامش را در دل هاي مؤمنان نازل کرد، تا ايماني بر ايمانشان بيفزايد. و سپاهيان آسمان و زمين فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي خداست؛ و خدا همواره دانا و حکيم است. ( 4 )
تا مردان و زنان مؤمن را در بهشت هايي درآورد که از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جاري است در حالي که در آن جاودانه اند، و گناهانشان را از آنان محو کند، و اين [سرانجام نيک] نزد خدا کاميابي بزرگ است. ( 5 )
و مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد مي برند عذاب کند؛ پيشامد بد زمانه فقط بر خودشان باد. خدا بر آنان خشم گرفته، و لعنتشان کرده است و دوزخ را براي آنان آماده نموده و بد بازگشت گاهي است. ( 6 )
سپاهيان آسمان ها و زمين فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي خداست؛ و خدا همواره تواناي شکست ناپذير و حکيم است. ( 7 )
ما تو را گواه [بر اعمال امت] و مژده رسان و بيم دهنده فرستاديم؛ ( 8 )
تا [همه شما مردم] به خدا و پيامبرش ايمان آوريد و او را ياري دهيد و بزرگش بشماريد و بامداد و شام گاه تسبيحش گوييد. ( 9 )
به يقين کساني که با تو بيعت مي کنند، جز اين نيست که با خدا بيعت مي کنند؛ قدرت خدا بالاتر از همه قدرتهاست. پس کسي که پيمان مي شکند فقط به زيان خود مي شکند، و کسي که به پيماني که با خدا بسته است وفا کند، خدا به زودي پاداشي بزرگ به او مي دهد. ( 10 )
کساني از باديه نشينان که از جنگ [با دشمن] تخلف کردند به زودي [از روي بهانه جويي] به تو مي گويند: اموال و خانواده مان ما را به خود مشغول کردند [به اين سبب نتوانستيم به جنگ آييم]؛ پس براي ما آمرزش بخواه. با زبان هايشان چيزي مي گويند که در دل هايشان نيست. بگو: اگر خدا زياني يا سودي را براي شما بخواهد چه کسي مي تواند در برابر خدا از شما دفاع کند؟ بلکه خدا همواره به آنچه انجام مي دهيد، آگاه است. ( 11 )
[تخلف شما از جنگ، ربطي به اموال و خانواده تان نداشت] بلکه پنداشتيد پيامبر و مؤمنان هرگز به کسان خود باز نمي گردند، و اين پندار باطل در دل هايتان آراسته شد، و گمان بد برديد [که خدا پيامبر و مؤمنان را ياري نخواهد کرد] و شما [به سبب اين پندار باطل و گمان بد] قومي نابودشدني هستيد. ( 12 )
و هر کس به خدا و پيامبرش ايمان نياورد [زياني به خدا و پيامبر نمي رساند]، ما براي کافران آتشي سوزان آماده کرده ايم. ( 13 )
و مالکيّت و فرمانروايي آسمان ها و زمين فقط در سيطره خداست، هر کس را بخواهد مي آمرزد و هر کس را بخواهد عذاب مي کند؛ و خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است. ( 14 )
هنگامي که شما براي به دست آوردن غنايمي روانه [ميدان جنگي] مي شويد، متخلفان [از جنگ حديبيه] به زودي خواهند گفت: بگذاريد ما هم به دنبال شما بياييم. [اين سبک مغزان سودجو] مي خواهند وعده خدا را [که به مؤمنان وعده پيروزي و غنيمت داد و به منافقان وعده محروميت از غنيمت و رحمت داده است] تغيير دهند. بگو: هرگز دنبال ما نخواهيد آمد؛ اين گونه خدا پيش از اين [درباره شما] فرموده است. اما [اين گروه بي شرم] به زودي خواهند گفت: شما نسبت به ما حسد مي ورزيد، [چنين نيست] بلکه آنان جز اندکي نمي فهمند. ( 15 )
به متخلفانِ باديه نشين بگو: به زودي به سوي گروهي سرسخت و نيرومند دعوت خواهيد شد که با آنان بجنگيد، يا آنکه اسلام آورند؛ پس اگر اطاعت کنيد خدا پاداش نيکي به شما خواهد داد، و اگر روي برگردانيد، همان گونه که پيش از اين روي گردانديد، شما را به عذابي دردناک عذاب خواهد کرد. ( 16 )
بر نابينا و لنگ و بيمار [اگر در جنگ شرکت نکنند] گناهي نيست. و کسي که از خدا و پيامبرش اطاعت کند، او را در بهشت هايي درآورد که از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جاري است، و هر کس روي بگرداند او را به عذابي دردناک عذاب مي کند. ( 17 )
يقيناً خدا از مؤمنان هنگامي که زير آن درخت [که در منطقه حديبيه بود] با تو بيعت مي کردند خشنود شد، و خدا آنچه را [از خلوص نيّت و پاکي قصد] در دل هايشان بود مي دانست، در نتيجه آرامش را بر آنان نازل کرد، و پيروزي نزديکي را [که پيروزي در خيبر بود] به آنان پاداش داد. ( 18 )
[و پاداش ديگر] غنيمت هاي فراواني است که آن را به دست مي آوريد؛ و خدا همواره تواناي شکست ناپذير و حکيم است(19)
خدا غنيمت هاي فراواني را در آينده به شما وعده داده است که به دست مي آوريد، و اين يک غنيمت را [که فتح خيبر است] براي شما پيش انداخت، و دست هاي [تجاوز و ستم] مردم را از شما باز داشت تا اين [پيروزي ها] براي مؤمنان نشانه اي [از حقّانيّت دين و ياري خدا] باشد و تا شما را به راهي راست هدايت کند. ( 20 )
و [غنيمت ها و پيروزي هاي] ديگر [ي هست] که شما تا کنون بر آنها دست نيافته ايد، بي ترديد خدا بر آنها احاطه دارد [و به آساني مي تواند در دسترس شما قرار دهد]؛ و خدا همواره بر هر کاري تواناست. ( 21 )
اگر کافران با شما بجنگند حتماً پشت کنان مي گريزند، آن گاه سرپرست و ياوري [که از آنان دفاع کند] نمي يابند. ( 22 )
خدا روشي ثابت و قطعي مقرّر کرده است که از پيش [بر پيروزي مؤمنان و شکست کافران] جاري بوده است، و هرگز براي روش خدا تغيير و تبديلي نخواهي يافت. ( 23 )
و اوست که پس از آنکه شما را [بي جنگ و خونريزي] بر دشمن پيروز و مسلط کرد، دست هاي آنان را از [جنگ با] شما و دست هاي شما را از [جنگ با] آنان در دل مکه [که منطقه حديبيه است] باز داشت؛ و خدا همواره به آنچه انجام مي دهيد بيناست. (24)
آنان کساني هستند که کفر ورزيدند و شما را از [ورود به] مسجدالحرام باز داشتند و نيز نگذاشتند قرباني هايي که با خود آورده بوديد به محل قرباني اش برسد، و اگر مردان و زنان مؤمن ناشناسي در ميان مکه نبودند، تا جنگ شما سبب کشته شدن آن بي گناهان شود و در نتيجه امر ناملايم و مکروهي [چون ديه] گريبان شما را بگيرد [شما را از جنگ باز نمي داشتيم، ولي بازداشتيم] تا خدا هرکه را [مانند مردان و زنان مومني که براي شما ناشناخته بودند] بخواهد در رحمتش درآورد. [و] اگر مؤمنان از کافران جدا بودند يقيناً کافران [از اهل مکه] را به عذابي دردناک عذاب مي کرديم ( 25 )
[ياد کن] هنگامي را که کافران [پس از قرارداد صلح حديبيه] دل هايشان را از تعصّب و خشم شديد جاهلي آکنده کردند، پس خدا هم آرامشش را بر پيامبرش و مؤمنان نازل کرد و روح تقوا را [که حقيقت و جان توحيد است] ملازم آنان نمود، و آنان به [روح تقوا] سزاوارتر و شايسته آن بودند؛ و خدا همواره به هر چيز داناست. ( 26 )
بي ترديد خدا رؤياي پيامبرش را به حق و درستي تحقق داد [که در رؤيا وعده داده بود] شما قطعاً در حال امن و امنيت در حالي که سرهايتان را تراشيده و موي [يا ناخن] کوتاه کرده ايد و بيمي نداريد، وارد مسجدالحرام خواهيد شد. خدا آنچه را که شما نمي دانستيد [که وعده ورود به مسجدالحرام در سال آينده است] دانست و پيش از آن پيروزي نزديکي [که صلح حديبيه بود براي شما] قرارداد. ( 27 )
اوست که پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان پيروز کند، و کافي است که خدا [بر وقوع اين حقيقت] گواه باشد. ( 28 )
محمّد، فرستاده خداست و کساني که با او هستند بر کافران سرسخت و در ميان خودشان با يکديگر مهربانند، همواره آنان را در رکوع و سجود مي بيني که پيوسته فضل و خشنودي خدا را مي طلبند؛ نشانه آنان در چهره شان از اثر سجود پيداست، اين است توصيف آنان در تورات، و اما توصيفشان در انجيل اين است که وجودشان چون زراعتي است که جوانه هاي خود را رويانده پس تقويتش کرده تا ستبر و ضخيم شده، و در نتيجه بر ساقه هايش [محکم و استوار] ايستاده است، به طوري که دهقانان را [از رشد و انبوهي خود] به تعجب مي آورد تا خدا به وسيله [انبوهي و نيرومندي] مؤمنان، کافران را به خشم آورد. [و] خدا به کساني از آنان که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، آمرزش و پاداشي بزرگ وعده داده است. ( 29 )
