به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ما براى تو پیروزى آشكارى فراهم ساختیم!... (۱)
تا خداوند گناهان گذشته و آینده اى را كه به تو نسبت مىدادند ببخشد (و حقانیت تو را ثابت نموده) و نعمتش را بر تو تمام كند و به راه راست هدایتت فرماید; (2)
و پیروزى شكست ناپذیرى نصیب تو كند. (3)
او كسى است كه آرامش را در دلهاى مؤمنان نازل كرد تا ایمانى بر ایمانشان بیفزایند; لشكریان آسمانها و زمین از آن خداست، و خداوند دانا و حكیم است. (4)
هدف (دیگر از آن فتح مبین) این بود كه مردان و زنان با ایمان را در باغهایى (از بهشت) وارد كند كه نهرها از زیر (درختانش) جارى است، در حالى كه جاودانه در آن مىمانند، و گناهانشان را مىبخشد، و این نزد خدا رستگارى بزرگى است! (5)
و (نیز) مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك را كه به خدا گمان بد مىبرند مجازات كند; (آرى) حوادث ناگوارى (كه براى مؤمنان انتظار مىكشند) تنها بر خودشان نازل مىشود! خداوند بر آنان غضب كرده و از رحمت خود دورشان ساخته و جهنم را براى آنان آماده كرده; و چه بد سرانجامى است! (6)
لشكریان آسمانها و زمین تنها از آن خداست; و خداوند شكستناپذیر و حكیم است.! (7)
به یقین ما تو را گواه (بر اعمال آنها) و بشارتدهنده و بیمدهنده فرستادیم، (8)
تا (شما مردم) به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از او دفاع كنید و او را بزرگ دارید، و خدا را صبح و شام تسبیح گویید. (9)
كسانى كه با تو بیعت مىكنند (در حقیقت) تنها با خدا بیعت مىنمایند، و دست خدا بالاى دست آنهاست; پس هر كس پیمانشكنى كند، تنها به زیان خود پیمان شكسته است; و آن كس كه نسبت به عهدى كه با خدا بسته وفا كند، بزودى پاداش عظیمى به او خواهد داد. (۱0)
بزودى متخلفان از اعراب بادیهنشین (عذرتراشى كرده) مىگویند: «(حفظ) اموال و خانوادههاى ما، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستیم در سفر حدیبیه تو را همراهى كنیم)، براى ما طلب آمرزش كن!» آنها به زبان خود چیزى مىگویند كه در دل ندارند! بگو: «چه كسى مىتواند در برابر خداوند از شما دفاع كند هرگاه زیانى براى شما بخواهد، و یا اگر نفعى اراده كند (مانع گردد)؟! و خداوند به همه كارهایى كه انجام مىدهید آگاه است!» (۱۱)
ولى شما گمان كردید پیامبر و مؤمنان هرگز به خانوادههاى خود بازنخواهند گشت; و این (پندار غلط) در دلهاى شما زینت یافته بود و گمان بد كردید; و سرانجام (در دام شیطان افتادید و) هلاك شدید! (۱2)
آن كس كه به خدا و پیامبرش ایمان نیاورده (سرنوشتش دوزخ است)، چرا كه ما براى كافران آتش فروزان آماده كردهایم! (۱3)
مالكیت و حاكمیت آسمانها و زمین از آن خداست; هر كس را بخواهد (و شایسته بداند) مىبخشد، و هر كس را بخواهد مجازات مىكند; و خداوند آمرزنده و رحیم است. (۱4)
هنگامى كه شما براى به دست آوردن غنایمى حركت كنید، متخلفان (حدیبیه) مىگویند: سخللّهبگذارید ما هم در پى شما بیائیم، آنها مىخواهند كلام خدا را تغییر دهند; بگو: «هرگز نباید بدنبال ما بیایید; این گونه خداوند از قبل گفته است!»آنها به زودى مىگویند: «شما نسبت به ما حسد مىورزید!» ولى آنها جز اندكى نمىفهمند! (۱5)
به متخلفان از اعراب بگو: «بزودى از شما دعوت مىشود كه بسوى قومى نیرومند و جنگجو بروید و با آنها پیكار كنید تا اسلام بیاورند; اگر اطاعت كنید، خداوند پاداش نیكى به شما مىدهد; و اگر سرپیچى نمایید -همان گونه كه در گذشته نیز سرپیچى كردید- شما را با عذاب دردناكى كیفر مىدهد!» (۱6)
بر نابینا و لنگ و بیمار گناهى نیست (اگر در میدان جهاد شركت نكنند); و هر كس خدا و رسولش را اطاعت نماید، او را در باغهاى (از بهشت) وارد مىكند كه نهرها از زیر (درختانش) جارى است; و آن كس كه سرپیچى كند، او را به عذاب دردناكى گرفتار مىسازد! (۱7)
خداوند از مؤمنان -هنگامى كه در زیر آن درخت با تو بیعت كردند- راضى و خشنود شد; خدا آنچه را در درون دلهایشان (از ایمان و صداقت) نهفته بود مىدانست; از این رو آرامش را بر دلهایشان نازل كرد و پیروزى نزدیكى بعنوان پاداش نصیب آنها فرمود; (۱8)
و (همچنین) غنایم بسیارى كه آن را به دست مىآورید; و خداوند شكست ناپذیر و حكیم است! (۱9)
خداوند غنایم فراوانى به شما وعده داده بود كه آنها را به دست مىآورید، ولى این یكى را زودتر براى شما فراهم ساخت; و دست تعدى مردم ( دشمنان) را از شما بازداشت تا نشانهاى براى مؤمنان باشد و شما را به راه راست هدایت كند! (20)
و نیز غنایم و فتوحات دیگرى (نصیبتان مىكند) كه شما توانایى آن را ندارید، ولى قدرت خدا به آن احاطه دارد; و خداوند بر همه چیز تواناست! (2۱)
و اگر كافران (در سرزمین حدیبیه) با شما پیكار مىكردند بزودى فرار مىكردند، سپس ولى و یاورى نمىیافتند!(22)
این سنت الهى است كه در گذشته نیز بوده است; و هرگز براى سنت الهى تغییر و تبدیلى نخواهى یافت! (23)
او كسى است كه دست آنها را از شما، و دست شما را از آنان در دل مكه كوتاه كرد، بعد از آنكه شما را بر آنها پیروز ساخت; و خداوند به آنچه انجام مىدهید بیناست! (24)
آنها كسانى هستند كه كافر شدند و شما را از (زیارت) مسجد الحرام و رسیدن قربانیهایتان به محل قربانگاه بازداشتند; و هرگاه مردان و زنان با ایمانى در این میان بدون آگاهى شما، زیر دست و پا، از بین نمىرفتند كه از این راه عیب و عارى ناآگاهانه به شما مىرسید، (خداوند هرگز مانع این جنگ نمىشد)! هدف این بود كه خدا هر كس را مىخواهد در رحمت خود وارد كند; و اگر مؤمنان و كفار (در مكه) از هم جدا مىشدند، كافران را عذاب دردناكى مىكردیم! (25)
(به خاطر بیاورید) هنگامى را كه كافران در دلهاى خود خشم و نخوت جاهلیت داشتند; و (در مقابل،) خداوند آرامش و سكینه خود را بر فرستاده خویش و مؤمنان نازل فرمود و آنها را به حقیقت تقوا ملزم ساخت، و آنان از هر كس شایستهتر و اهل آن بودند; و خداوند به همه چیز دانا است. (26)
داوند آنچه را به پیامبرش در عالم خواب نشان داد راست گفت; بطور قطع همه شما بخواست خدا وارد مسجد الحرام مىشوید در نهایت امنیت و در حالى كه سرهاى خود را تراشیده یا كوتاه كردهاید و از هیچ كس ترس و وحشتى ندارید; ولى خداوند چیزهایى را مىدانست كه شما نمىدانستید (و در این تاخیر حكمتى بود); و قبل از آن، فتح نزدیكى (براى شما) قرار داده است. (27)
او كسى است كه رسولش را با هدایت و دین حق فرستاده تا آن را بر همه ادایان پیروز كند; و كافى است كه خدا گواه این موضوع باشد! (28)
محمد (ص) فرستاده خداست; و كسانى كه با او هستند در برابر كفار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند; پیوسته آنها را در حال ركوع و سجود مىبینى در حالى كه همواره فضل خدا و رضاى او را مىطلبند; نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است; این توصیف آنان در تورات و توصیف آنان در انجیل است، همانند زراعتى كه جوانههاى خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تا محكم شده و بر پاى خود ایستاده است و بقدرى نمو و رشد كرده كه زارعان را به شگفتى وامىدارد; این براى آن است كه كافران را به خشم آورد (ولى) كسانى از آنها را كه ایمان آورده و كارهاى شایستهانجام دادهاند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظیمى داده است. (29)
