به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را نابود مىكند! (1)
و كسانى كه ایمان آوردند و كارهاى شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده -و همه حق است و از سوى پروردگارشان- نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشان را مىبخشد و كارشان را اصلاح مىكند! (2)
این بخاطر آن است كه كافران از باطل پیروى كردند، و مؤمنان از حقى كه از سوى پروردگارشان بود تبعیت نمودند; اینگونه خداوند براى مردم مثلهاى (زندگى) آنان را بیان مىكند! (3)
و هنگامى كه با كافران (جنایت پیشه) در میدان جنگ روبهرو شدید گردنهایشان را بزنید، (و این كار را همچنان ادامه دهید) تا به اندازه كافى دشمن را در هم بكوبید; در این هنگام اسیران را محكم ببندید; سپس یا بر آنان منت گذارید (و آزادشان كنید) یا در برابر آزادى از آنان فدیه ( غرامت) بگیرید; (و این وضع باید همچنان ادامه یابد) تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، (آرى) برنامه این است! و اگر خدا مىخواست خودش آنها را مجازات مىكرد، اما مىخواهد بعضى از شما را با بعضى دیگر بیازماید; و كسانى كه در راه خدا كشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را از بین نمىبرد! (4)
بزودى آنان را هدایت نموده و كارشان را اصلاح مىكند; (5)
و آنها را در بهشت (جاویدانش) كه اوصاف آن را براى آنان بازگو كرده وارد مىكند. (6)
اى كسانى كه ایمان آوردهاید! اگر (آیین) خدا را یارى كنید، شما را یارى مىكند و گامهایتان را استوار مىدارد. (7)
و كسانى كه كافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد! (8)
این بخاطر آن است كه از آنچه خداوند نازل كرده كراهت داشتند; از این رو خدا اعمالشان را حبط و نابود كرد! (9)
آیا در زمین سیر نكردند تا ببینند عاقبت كسانى كه قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاك كرد; و براى كافران امثال این مجازاتها خواهد بود! (10)
این براى آن است كه خداوند مولا و سرپرست كسانى است كه ایمان آوردند; اما كافران مولایى ندارند! (11)
خداوند كسانى را كه ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغهایى از بهشت مىكند كه نهرها از زیر (درختانش) جارى است; در حالى كه كافران از متاع زودگذر دنیا بهره مىگیرند و همچون چهارپایان مىخورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست! (12)
و چه بسیار شهرهایى كه از شهرى كه تو را بیرون كرد نیرومندتر بودند; ما همه آنها را نابود كردیم و هیچ یاورى نداشتند! (13)
آیا كسى كه دلیل روشنى از سوى پروردگارش دارد، همانند كسى است كه زشتى اعمالش در نظرش آراسته شده و از هواى نفسشان پیروى مىكنند؟! (14)
توصیف بهشتى كه به پرهیزگاران وعده داده شده، چنین است: در آن نهرهایى از آب صاف و خالص كه بدبو نشده، و نهرهایى از شیر كه طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایى از شراب (طهور) كه مایه لذت نوشندگان است، و نهرهایى از عسل مصفاست، و براى آنها در آن از همه انواع میوهها وجود دارد; و (از همه بالاتر) آمرزشى است از سوى پروردگارشان! آیا اینها همانند كسانى هستند كه همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده مىشوند كه اندرونشان را از هم متلاشى مىكند؟! (15)
گروهى از آنان به سخنانت گوش فرامىدهند، اما هنگامى كه از نزد تو خارج مىشوند به كسانى كه علم و دانش به آنان بخشیده شده (از روى استهزا) مىگویند: «(این مرد) الان چه گفت؟!» آنها كسانى هستند كه خداوند بر دلهایشان مهر نهاده و از هواى نفسشان پیروى كردهاند (از این رو چیزى نمىفهمند)! (16)
كساني كه هدايت يافتهاند خداوند بر هدايتشان ميافزايد، و روح تقوي به آنها ميبخشد. (۱۷)
آیا آنها ( كافران) جز این انتظارى دارند كه قیامت ناگهان فرا رسد (آنگاه ایمان آورند)، در حالى كه هماكنون نشانههاى آن آمده است; اما هنگامى كه بیاید، تذكر (و ایمان) آنها سودى نخواهد داشت! (18)
پس بدان كه معبودى جز «الله» نیست; و براى گناه خود و مردان و زنان باایمان استغفار كن! و خداوند محل حركت و قرارگاه شما را مىداند! (19)
كسانى كه ایمان آوردهاند مىگویند: «چرا سورهاى نازل نمىشود (كه در آن فرمان جهاد باشد)؟ !» اما هنگامى كه سوره واضح و روشنى نازل مىگردد كه در آن سخنى از جنگ است، منافقان بیماردل را مىبینى كه همچون كسى كه در آستانه مرگ قرار گرفته به تو نگاه مىكنند; پس مرگ و نابودى براى آنان سزاوارتر است! (20)
(ولى) اطاعت و سخن سنجیده براى آنان بهتر است; و اگر هنگامى كه فرمان جهاد قطعى مىشود به خدا راست گویند (و از در صدق و صفا درآیند) براى آنها بهتر مىباشد! (21)
اگر (از این دستورها) روى گردان شوید، جز این انتظار مىرود كه در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندى كنید؟! (22)
آنها كسانى هستند كه خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته، گوشهایشان را كر و چشمهایشان را كور كرده است! (23)
آیا آنها در قرآن تدبر نمىكنند، یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است؟! (24)
كسانى كه بعد از روشن شدن هدایت براى آنها، پشت به حق كردند، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فریفته است! (25)
این بخاطر آن است كه آنان به كسانى كه نزول وحى الهى را كراهت داشتند گفتند: «ما در بعضى از امور از شما پیروى مىكنیم؟» در حالى كه خداوند پنهانكارى آنان را مىداند. (26)
حال آنها چگونه خواهد بود هنگامى كه فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنان مىزنند و جانشان را مىگیرند؟! (27)
این بخاطر آن است كه آنها از آنچه خداوند را به خشم مىآورد پیروى كردند، و آنچه را موجب خشنودى اوست كراهت داشتند; از این رو (خداوند) اعمالشان را نابود كرد! (28)
آیا كسانى كه در دلهایشان بیمارى است گمان كردند خدا كینههایشان را آشكار نمىكند؟! (29)
و اگر ما بخواهیم آنها را به تو نشان مىدهیم تا آنان را با قیافههایشان بشناسى، هر چند مىتوانى آنها را از طرز سخنانشان بشناسى; و خداوند اعمال شمارا مىداند! (30)
ما همه شما را قطعا مىآزمائیم تا معلوم شود مجاهدان واقعى و صابران از میان شما كیانند، و اخبار شما را بیازماییم! (31)
آنان كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از روشنشدن هدایت براى آنان (باز) به مخالفت با رسول (خدا) برخاستند، هرگز زیانى به خدا نمىرسانند و (خداوند) بزودى اعمالشان را نابود مىكند! (32)
اى كسانى كه ایمان آوردهاید! اطاعت كنید خدا را، و اطاعت كنید رسول (خدا) را، و اعمال خود را باطل نسازید! (33)
كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند سپس در حال كفر از دنیا رفتند، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشید. (34)
پس هرگز سست نشوید و (دشمنان را) به صلح (ذلتبار) دعوت نكنید در حالى كه شما برترید، و خداوند با شماست و چیزى از (ثواب) اعمالتان را كم نمىكند! (35)
زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى است; و اگر ایمان آورید و تقوا پیشه كنید، پاداشهاى شما را مىدهد و اموال شما را نمىطلبد، (36)
چرا كه هر گاه اموال شما را مطالبه كند و حتى اصرار نماید، بخل مىورزید; و كینه و خشم شما را آشكار مىسازد! (37)
آرى، شما همان گروهى هستید كه براى انفاق در راه خدا دعوت مىشوید، بعضى از شما بخل مىورزند; و هر كس بخل ورزد، نسبت به خود بخل كرده است; و خداوند بىنیاز است و شما همه نیازمندید; و هرگاه سرپیچى كنید، خداوند گروه دیگرى را جاى شما مىآورد پس آنها مانند شما نخواهند بود (و سخاوتمندانه در راه خدا انفاق مىكنند). (38)
