به نام خداوند بخشنده مهربان

کافران اهل کتاب و مشرکان (از کفر و عصيان) منفک نبودند (و به راه صواب هدايت نمي‌يافتند) تا آنکه برهان و حجت حق بر آنها بيايد. ( 1 )

 رسولي از جانب خدا (چون محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) که کتب آسماني پاک و منزه (از خطا و تحريف) را بر آنها تلاوت کند. ( 2 )

 که در آن کتب نامه‌هاي حقيقت و راستي (و نگهبان سنّت عدل الهي) مسطور است. ( 3 )

 و اهل کتاب (در حق اين رسول گرامي) راه تفرقه و خلاف نپيمودند مگر پس از آنکه آنها را حجت کامل (در کتب آسماني بر حقانيت رسول) آمد (و دانسته بر انکار او لجاج و عناد ورزيدند) ( 4 )

 در صورتي که (در کتب آسماني) امر نشده بودند مگر بر اينکه خدا را به اخلاص کامل در دين (اسلام) پرستش کنند و از غير دين حق روي بگردانند و نماز به پا دارند و زکات (به فقيران) بدهند. اين است دين درست. ( 5 )

 محقّقا آنان که از اهل کتاب کافر شدند (و عيسي و عزير و رهبانان و احبار را به مقام ربوبيت خواندند) آنها با مشرکان همه در آتش دوزخند و در آن هميشه معذبند، آنها به حقيقت بدترين خلقند. ( 6 )

 آنان که ايمان آوردند و نيکوکار شدند آنها به حقيقت بهترين اهل عالمند. ( 7 )

پاداش آنها نزد خدايشان باغهاي بهشت عدن است که نهرها زير درختانش جاري است و در آن بهشت ابد جاودان متنعّمند، خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا خشنودند. اين بهشت مخصوص کسي است که از خدا ترسد (و به طاعت او پردازد). ( 8 )