به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

بخوان به نام پروردگارت که [همه آفريده ها را] آفريده؛ ( 1 )

 [همان که] انسان را از علق به وجود آورد. ( 2 )

 بخوان در حالي که پروردگارت کريم ترين [کريمان] است. ( 3 )

 همان که به وسيله قلم آموخت، ( 4 )

 [و] به انسان آنچه را نمي دانست تعليم داد. ( 5 )

 اين چنين نيست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشي مي کند. ( 6 )

 براي اينکه خود را بي نياز مي پندارد. ( 7 )

 بي ترديد بازگشت به سوي پروردگار توست. ( 8 )

 مرا خبر ده، آيا آن کسي که باز مي دارد، ( 9 )

 بنده اي را هنگامي که نماز مي خواند؟ ( 10 )

 مرا خبر ده، اگر اين بنده نمازگزار بر راه راست باشد ( 11 )

 يا [ديگران را] به پرهيزکاري وادارد؟ [آيا آن بازدارنده سزاوار کيفر سخت نيست؟]  ( 12 )

 مرا خبر ده، اگر اين بازدارنده [دين را] تکذيب کند و [از فرمان حق] روي برگرداند [مستحق مجازات سخت نيست؟] ! ( 13 )

 مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهايش را] مي بيند؟ ( 14 )

 اين چنين نيست که مي پندارد [که ما کارهايش را زيرنظر نداريم،] اگر [از کارهايش] باز نايستد، به شدت موي جلوي سرش را مي گيريم [و به سوي دوزخ مي کشانيم] . ( 15 )

 [آري] موي جلوي سر دروغگوي خطاپيشه را ( 16 )

 پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [براي ياري دادنش] فرا خواند، ( 17 )

ما هم به زودي مأموران آتش دوزخ را فرا مي خوانيم. ( 18 )

 اين چنين نيست [که بتواند براي نجات خود کاري کند]، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوي. ( 19 )