به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

بخوان به نام پروردگارت كه (جهان را) آفرید، (۱)

همان كس كه انسان را از خون بسته‏اى خلق كرد! (۲)

بخوان كه پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (۳)

همان كسى كه بوسیله قلم تعلیم نمود، (۴)

و به انسان آنچه را نمى‏دانست یاد داد! (۵)

چنین نیست (كه شما مى‏پندارید) به یقین انسان طغیان مى‏كند، (6)

از اینكه خود را بى‏نیاز ببیند! (۷)

و به یقین بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است! (۸)

به من خبر ده آیا كسى كه نهى مى‏كند، (۹)

بنده‏اى را به هنگامى كه نماز مى‏خواند (آیا مستحق عذاب الهى نیست)؟! (۱۰)

به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد، (۱۱)

یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهى كردن او سزاوار است)؟! (۱۲)

به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انكار كند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهى نیست)؟! (۱۳)

آیا او ندانست كه خداوند (همه اعمالش را) مى‏بیند؟!(14)

چنان نیست كه او خیال مى‏كند، اگر دست از كار خود برندارد، ناصیه‏اش ( موى پیش سرش) را گرفته (و به سوى عذاب مى‏كشانیم)، (۱۵)

همان ناصیه دروغگوى خطاكار را! (۱۶)

سپس هر كه را مى‏خواهد صدا بزند (تا یاریش كند)! (۱۷)

ما هم بزودى ماموران دوزخ را صدا مى‏زنیم (تا او را به دوزخ افكنند)! (۱۸)

چنان نیست (كه آن طغیانگر مى‏پندارد); هرگز او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى! (۱۹)