به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به روز روشن (يا هنگام ظهر آن). ( 1 )

 و قسم به شب به هنگام آرامش آن. ( 2 )

 که خداي تو هيچ گاه تو را ترک نگفته و بر تو خشم ننموده است (چهل روز بر رسول وحي نيامد، دشمنان به طعنه گفتند: خدا از محمد قهر کرده. اين آيه رد بر آنهاست) . ( 3 )

 و البته عالم آخرت براي تو بسي بهتر از نشأه دنياست. ( 4 )

 و پروردگار تو به زودي به تو چندان عطا کند که تو راضي شوي (در دنيا نصرت و در آخرت مقام شفاعت به تو بخشد). ( 5 )

 آيا خدا تو را يتيمي نيافت که در پناه خود جاي داد؟ ( 6 )

 و تو را (در بيابان مکه) ره گم کرده و حيران يافت (در طفوليت که حليمه دايه‌ات آورد تا به جدّت عبد المطّلب سپارد در راه مکه گم شدي، حليمه و عبد المطلب سخت پريشان شدند و خدا زود آنها را به تو) ره نمايي کرد. ( 7 )

 و باز تو را فقير (الي الله) يافت (به دولت نبوت) توانگر کرد (و نعمت رسالت عطا نمود). ( 8 )

 پس تو هم يتيم را هرگز ميازار. ( 9 )

 و فقير و گداي سائل را به زجر مران. ( 10 )

 و اما نعمت پروردگارت را (که مقام نبوت و تقرب کامل به خدا يافتي، بر امت) باز گو. ( 11 )