به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدت از بدنهایشان) برمىكشند، (۱)
و فرشتگانى كه (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مىسازند، (۲)
و سوگند به فرشتگانى كه (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حركت مىكنند، (۳)
و سپس بر یكدیگر سبقت مىگیرند، (۴)
و آنها كه امور را تدبیر مىكنند! (۵)
آن روز كه زلزلههاى وحشتناك همه چیز را به لرزه درمىآورد، (۶)
و بدنبال آن، حادثه دومین ( صیحه عظیم محشر) رخ مىدهد، (۷)
دلهایى در آن روز سخت مضطرب است، (۸)
و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است! (۹)
(ولى امروز) مىگویند: «آیا ما به زندگى مجدد بازمىگردیم؟! (۱۰)
آیا هنگامى كه استخوانهاى پوسیدهاى شدیم (ممكن است زنده شویم)؟!» (۱۱)
مىگویند: «اگر قیامتى در كار باشد، بازگشتى است زیانبار!» (۱۲)
ولى (بدانید) این بازگشت تنها با یك صیحه عظیم است! (۱۳)
ناگهان همگى بر عرصه زمین ظاهر مىگردند! (۱۴)
آیا داستان موسى به تو رسیده است؟! (۱۵)
در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طوى» ندا داد (و گفت): (۱۶)
به سوى فرعون برو كه طغیان كرده است! (۱۷)
و به او بگو: «آیا مىخواهى پاكیزه شوى؟! (۱۸)
و من تو را به سوى پروردگارت هدایت كنم تا از او بترسى (و گناه نكنى)؟!» (۱۹)
سپس موسى بزرگترین معجزه را به او نشان داد! (۲۰)
اما او تكذیب و عصیان كرد! (۲۱)
سپس پشت كرد و پیوسته (براى محو آیین حق) تلاش نمود! (۲۲)
و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود، (۲۳)
و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (۲۴)
از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت! (۲۵)
در این عبرتى است براى كسى كه (از خدا) بترسد! (۲۶)
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشكلتر است یا آفرینش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟! (۲۷)
سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (۲۸)
و شبش را تاریك و روزش را آشكار نمود! (۲۹)
و زمین را بعد از آن گسترش داد، (۳۰)
و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، (۳۱)
و كوهها را ثابت و محكم نمود! (۳۲)
همه اینها براى بهرهگیرى شما و چهارپایانتان است! (۳۳)
هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد، (۳۴)
در آن روز انسان به یاد كوششهایش مىافتد، (۳۵)
و جهنم براى هر بینندهاى آشكار مىگردد، (۳۶)
اما آن كسى كه طغیان كرده، (۳۷)
و زندگى دنیا را مقدم داشته، (۳۸)
مسلما دوزخ جایگاه اوست! (۳۹)
و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد، (۴۰)
قطعا بهشت جایگاه اوست! (۴۱)
و از تو درباره قیامت مىپرسند كه در چه زمانى واقع مىشود؟! (۴۲)
تو را با یادآورى این سخن چه كار؟! (۴۳)
نهایت آن به سوى پروردگار تو است (و هیچ كس جز خدا از زمانش آگاه نیست)! (۴۴)
كار تو فقط بیمدادن كسانى است كه از آن مىترسند! (۴۵)
آنها در آن روز كه قیام قیامت را مىبینند چنین احساس مىكنند كه گویى توقفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهى یا صبح آن بیشتر نبوده است! (۴۶)
