به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چیز قابل ذكرى نبود؟! (۱)
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم، و او را مىآزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم! (۲)
ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاكر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس! (۳)
ما براى كافران، زنجیرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده كردهایم! (۴)
به یقین ابرار (و نیكان) از جامى مىنوشند كه با عطر خوشى آمیخته است، (۵)
از چشمهاى كه بندگان خاص خدا از آن مىنوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مىسازند! (۶)
آنها به نذر خود وفا مىكنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مىترسند، (۷)
و غذاى (خود) را با اینكه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسكین» و «یتیم» و «اسیر» مىدهند! (۸)
(و مىگویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مىكنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهیم! (۹)
ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزى كه عبوس و سخت است! (۱۰)
(بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مىدارد و آنها را مىپذیرد در حالى كه غرق شادى و سرورند! (۱۱)
و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حریر بهشتى را به آنها پاداش مىدهد! (۱۲)
این در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زیبا تكیه كردهاند، نه آفتاب را در آنجا مىبینند و نه سرما را! (۱۳)
و در حالى است كه سایههاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چیدن میوههایش بسیار آسان است! (۱۴)
و در گرداگرد آنها ظرفهایى سیمین و قدحهایى بلورین مىگردانند (پر از بهترین غذاها و نوشیدنىها)، (۱۵)
ظرفهاى بلورینى از نقره، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كردهاند! (۱۶)
و در آنجا از جامهایى سیراب مىشوند كه لبریز از شراب طهورى آمیخته با زنجبیل است، (۱۷)
از چشمهاى در بهشت كه نامش سلسبیل است! (۱۸)
و بر گردشان (براى پذیرایى) نوجوانانى جاودانى مىگردند كه هرگاه آنها را ببینى گمان مىكنى مروارید پراكندهاند! (۱۹)
و هنگامى كه آنجا را ببینى نعمتها و ملك عظیمى را مىبینى! (۲۰)
بر اندام آنها ( بهشتیان) لباسهایى است از حریر نازك سبزرنگ، و از دیباى ضخیم، و با دستبندهایى از نقره آراستهاند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مىنوشاند! (۲۱)
این پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (۲۲)
مسلما ما قرآن را بر تو نازل كردیم! (۲۳)
پس در (تبلیغ و اجراى) حكم پروردگارت شكیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهكار یا كافرى از آنان اطاعت مكن! (۲۴)
و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور! (۲۵)
و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبیح گوى! (۲۶)
آنها زندگى زودگذر دنیا را دوست دارند، در حالى كه روز سختى را پشت سر خود رها مىكنند! (۲۷)
ما آنها را آفریدیم و پیوندهاى وجودشان را محكم كردیم، و هر زمان بخواهیم جاى آنان را به گروه دیگرى مىدهیم! (۲۸)
این یك تذكر و یادآورى است، و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمىگزیند! (۲۹)
و شما هیچ چیز را نمىخواهید مگر اینكه خدا بخواهد، خداوند دانا و حكیم بوده و هست! (۳۰)
و هر كس را بخواهد (و شایسته بداند) در رحمت (وسیع) خود وارد مىكند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است! (۳۱)
