به نام خداوند بخشنده مهربان
آيا بر انسان روزگاراني نگذشت که چيزي هيچ لايق ذکر نبود؟ ( 1 )
ما انسان را از آب نطفه مختلط (بي حس و شعور) خلق کرديم و او را مي‌آزماييم و بدين سبب داراي قواي چشم و گوش (و مشاعر و عقل و هوش) گردانيديم. ( 2 )
ما به حقيقت راه (حق و باطل) را به او نموديم حال خواهد (هدايت پذيرد و) شکر (اين نعمت) گويد و خواهد (آن نعمت را) کفران کند. ( 3 )
ما براي (کيفر) کافران غل و زنجيرها و آتش سوزان مهيّا ساخته‌ايم. ( 4 )
نکوکاران عالم (که در اين آيه حضرت علي و فاطمه و حسنين عليهم السّلام و شيعيانشان به اجماع خاصّه و اخبار عامّه مقصودند) در بهشت از جام شرابي نوشند که طبعش (در لطف و رنگ و بوي) کافور است. ( 5 )
از سرچشمه گوارايي آن بندگان خاص خدا مي‌نوشند که به اختيارشان هر کجا خواهند جاريش سازند. ( 6 )
به عهد و نذر خود وفا مي‌کنند و از روزي که شر و سختيش همه اهل محشر را فراگيرد مي‌ترسند. ( 7 )
و هم بر دوستي او (يعني خدا) به فقير و طفل يتيم و اسير طعام مي‌دهند. ( 8 )
(و گويند) ما فقط براي رضاي خدا به شما طعام مي‌دهيم و از شما هيچ پاداش و سپاسي هم نمي‌طلبيم. ( 9 )
ما از (قهر) پروردگار خود به روزي که (از رنج و سختي آن رخسار خلق) در هم و غمگين است مي‌ترسيم. ( 10 )
خدا هم از شر و فتنه آن روز آنان را محفوظ داشت و به آنها روي خندان و دل شادمان عطا نمود. ( 11 )
و پاداش آن صبر کامل بر ايثارشان باغ بهشت و لباس حرير بهشتي لطف فرمود. ( 12 )
که در آن بهشت بر تختها (ي عزت) تکيه زنند و آنجا نه آفتابي سوزان بينند و نه سرماي ز مهرير (بلکه در هوايي بسيار خوش و باغي وسيع و دلکش تفرج کنند) ( 13 )
و سايه درختان بهشتي بر سر آنها و ميوه‌هايش در دسترس و به اختيار آنهاست. ( 14 )
و (ساقيان زيباي حور و غلمان) با جامهاي سيمين و کوزه‌هاي بلورين بر آنها دور زنند. ( 15 )
که آن بلورين کوزه‌ها به رنگ نقره خام و به اندازه و تناسب (اهلش) مقدر کرده‌اند. ( 16 )
و آنجا شرابي که طبعش چون زنجبيل (گرم و عطرآگين) است به آنها بنوشانند. ( 17 )
در آنجا چشمه‌اي است که سلسبيلش نامند. ( 18 )
و دور آن بهشتيان پسراني زيبا که تا ابد نوجوانند و خوش سيما به خدمت مي‌گردند که در آنها چو بنگري (از فرط صفا) گمان بري که لؤلؤ منثورند. ( 19 )
و چون آن جايگاه نيکو را مشاهده کني عالمي پر نعمت و کشوري بي نهايت بزرگ خواهي يافت. ( 20 )
بر بالاي بهشتيان، لطيف ديباي سبز و حرير ستبر است و بر دستهاشان دستبند نقره خام، و خدايشان شرابي پاک (و گوارا از کوثر عنايت) بنوشاند. ( 21 )
اين بهشت به حقيقت پاداش (اعمال) شماست و سعي و اشتياقتان (در راه طاعت حق) مشکور و مقبول است. ( 22 )
محققا ما اين قرآن (عظيم الشأن) را بر تو فرو فرستاديم. ( 23 )
پس بر اطاعت حکم پروردگارت صبور و شکيبا باش و هيچ از مردم بدکار کفر کيش اطاعت مکن. ( 24 )
و نام خدايت را صبح و شام (به عظمت) ياد کن. ( 25 )
و شب را برخي (در نماز) به سجده خدا پرداز و شام دراز به تسبيح و ستايش او صبح گردان. ( 26 )
اين مردم کافر غافل همه دنياي نقد عاجل را دوست مي‌دارند و آن روز (قيامت) سخت سنگين را به کلي از ياد مي‌برند. ( 27 )
ما اينان را آفريديم و محکم بنيان ساختيم و هرگاه بخواهيم همه را فاني ساخته و مانندشان قوم ديگر خلق مي‌کنيم. ( 28 )
اين آيات پند و تذکري است، پس هر که (سعادت و حسن عاقبت) بخواهد راهي به سوي خداي خود پيش گيرد. ( 29 )
و شما (کافران، راه حق را) نمي‌خواهيد مگر خداي بخواهد (و به قهر شما را به اين راه بدارد)، که البته خدا دانا و به صلاح بندگان آگاه است. ( 30 )
هر که را بخواهد در (بهشت) رحمت خود داخل گرداند و براي ستمکاران عالم عذاب دردناک مهيّا ساخته است. ( 31 )
