به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

ما نوح را به سوي قومش فرستاديم که قوم خود را پيش از آنکه عذابي دردناکبه آنان رسد، بيم ده. ( 1 )

 گفت: اي قوم من! همانا من شما را بيم دهنده ايآشکارم، ( 2 )

 که خدا را بپرستيد و از او پروا کنيد و از من اطاعت نماييد، ( 3 )

 تا خدا گناهانتان را بيامرزد و شما را تا زماني معين مهلت دهد. اگر آگاهي داشته باشيد [توجه خواهيد کرد که] بي ترديد هنگامي که اجل خدايي فرا رسد، تأخير نخواهد داشت(4)

گفت: پروردگارا! همانا قوم خود را شب و روز [به آيين توحيد] دعوت کردم، ( 5 )

 ولي دعوت من جز بر فرارشان نيفزود، ( 6 )

 و من هرگاه آنان را دعوت کردم تا آنان را بيامرزي، انگشتان خود را در گوش هايشان کردند و جامه هايشان را به سر کشيدند و بر انکار خود پافشاري ورزيدند و به شدت تکبّر کردند، ( 7 ) آن گاه آنان را آشکارا دعوت کردم، ( 8 )

 سپس آشکار و پنهان آنان را خواندم. ( 9 )

 پس [به آنان] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد که او همواره بسيار آمرزنده است. ( 10 )

 تا بر شما از آسمان باران پي در پي و با برکت فرستد، ( 11 )

 و شما را با اموال و فرزندان ياري کند، و برايتان باغ ها و نهرها قرار دهد، ( 12 )

 شما را چه شده که [ربوبيت خدا را نفي کرده و در نتيجه از بندگي اش دست برداشته و] به عظمت و بزرگي خدا اميد نداريد؟ (13)

 در حالي که شما را مرحله به مرحله [خاک، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و...] آفريده است ( 14 )

آيا ندانسته ايد که خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز يکديگر آفريد؟ ( 15 )

 و ماه را در ميان آنها روشني بخش، و خورشيد را چراغ فروزان قرار داد، ( 16 )

 و خدا شما را از زمين [مانند] گياهي رويانيد، ( 17 )

 سپس شما را در آن باز مي گرداند و باز به صورتي ويژه بيرون مي آورد، ( 18 )

 و خدا زمين را براي شما فرشي گسترده قرار داد، ( 19 )

 تا از راه ها و جاده هاي وسيع آن [هر جا که خواستيد] برويد؟ ( 20 )

 نوح گفت: پروردگارا! آنان از من نافرماني کردند و از کساني [چون سردمداران کفر و متوليان بتخانه] پيروي نمودند که اموال و فرزندانشان جز خسارت و زياني بر آنان نيفزود! ( 21 )

و [اين پيشوايان گمراهي، براي گمراه نگاه داشتن اين مردم] نيرنگي بزرگ به کار گرفتند، ( 22 )

 و گفتند: دست از معبودانتان بر نداريد، و هرگز [بت هاي] وَدّ و سواع و يغوث و يعوق و نسر را رها نکنيد؛ ( 23 )

 همانا بسياري را گمراه کردند. و [پروردگارا!] ستمکاران را جز گمراهي ميفزا. ( 24 )

 [همه آنان] به سبب گناهانشان غرق شدند و بي درنگ در آتشي درآورده شدند که [از آن] در برابر خدا براي خود ياوراني نيافتند، ( 25 )

 و نوح گفت: پروردگارا! هيچ يک از کافران را بر روي زمين باقي مگذار ( 26 )

 که اگر آنان را باقي گذاري، بندگانت را گمراه مي کنند و جز نسلي بدکار و ناسپاس زاد و ولد نمي کنند. ( 27 )

 پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر کس که با ايمان به خانه ام درآيد و همه مردان و زنان با ايمان را بيامرز، و ستمکاران را جز هلاکت ميفزاي. ( 28 )