به نام خداوند رحمتگر مهربان
نون سوگند به قلم و آنچه مىنويسند«1»
[كه] تو به لطف پروردگارت ديوانه نيستى«2»
و بىگمان تو را پاداشى بىمنتخواهد بود«3»
و راستى كه تو را خويى والاست«4»
به زودى خواهى ديد و خواهند ديد«5»
[كه] كدام يك از شما دستخوش جنونيد«6»
پروردگارت خود بهتر مىداند چه كسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه يافتگان داناتر است«7»
پس از دروغزنان فرمان مبر«8»
دوست دارند كه نرمى كنى تا نرمى نمايند«9»
و از هر قسم خورنده فرو مايهاى فرمان مبر«10»
[كه] عيبجوست و براى خبرچينى گام برمىدارد«11»
مانع خير متجاوز گناه پيشه«12»
گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است«13»
به صرف اينكه مالدار و پسردار است«14»
چون آيات ما بر او خوانده شود گويد افسانههاى پيشينيان است«15»
زودا كه بر بينىاش داغ نهيم [و رسوايش كنيم]«16»
ما آنان را همان گونه كه باغداران را آزموديم مورد آزمايش قرار داديم آنگاه كه سوگند خوردند كه صبح برخيزند و [ميوه] آن [باغ] را حتما بچينند«17»
و[لى] ان شاء الله نگفتند«18»
پس در حالى كه آنان غنوده بودند بلايى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد«19»
و [باغ] آفت زده [و زمين باير] گرديد«20»
پس [باغداران] بامدادان يكديگر را صدا زدند«21»
كه اگر ميوه مىچينيد بامدادان به سوى كشتخويش رويد«22»
پس به راه افتادند و آهسته به هم مىگفتند«23»
كه امروز نبايد در باغ بينوايى بر شما در آيد«24»
و صبحگاهان در حالى كه خود را بر منع [بينوايان] توانا مىديدند رفتند«25»
و چون [باغ] را ديدند گفتند قطعا ما راه گم كردهايم«26»
[نه] بلكه ما محروميم«27»
خردمندترينشان گفت آيا به شما نگفتم چرا خدا را به پاكى نمىستاييد«28»
گفتند پروردگارا تو را به پاكى مىستاييم ما واقعا ستمگر بوديم«29»
پس بعضىشان رو به بعضى ديگر آوردند و همديگر را به نكوهش گرفتند«30»
گفتند اى واى بر ما كه سركش بودهايم«31»
اميد است كه پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زيرا ما به پروردگارمان مشتاقيم«32»
عذاب [دنيا] چنين است و عذاب آخرت اگر مىدانستند قطعا بزرگتر خواهد بود«33»
براى پرهيزگاران نزد پروردگارشان باغستانهاى پر ناز و نعمت است«34»
پس آيا فرمانبرداران را چون بدكاران قرار خواهيم داد«35»
شما را چه شده چگونه داورى مىكنيد«36»
يا شما را كتابى هست كه در آن فرا مىگيريد«37»
كه هر چه را برمىگزينيد براى شما در آن خواهد بود«38»
يا اينكه شما تا روز قيامت [از ما] سوگندهايى رسا گرفتهايد كه هر چه دلتان خواستحكم كنيد«39»
از آنان بپرس كدامشان ضامن اين [ادعا] يند«40»
يا شريكانى دارند پس اگر راست مىگويند شريكانشان را بياورند«41»
روزى كه كار زار [و رهايى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانايى نيابند«42»
ديدگانشان به زير افتاده خوارى آنان را فرو مىگيرد در حالى كه [پيش از اين] به سجده دعوت مىشدند و تندرست بودند«43»
پس مرا با كسى كه اين گفتار را تكذيب مىكند واگذار به تدريج آنان را به گونهاى كه در نيابند [گريبان] خواهيم گرفت«44»
و مهلتشان مىدهم زيرا تدبير من [سخت] استوار است«45»
آيا از آنان مزدى درخواست مىكنى و آنان خود را زير بار تاوان گرانبار مىيابند«46»
يا [علم] غيب پيش آنهاست و آنها مىنويسند«47»
پس در [امتثال] حكم پروردگارت شكيبايى ورز و مانند همدم ماهى [=يونس] مباش آنگاه كه اندوه زده ندا درداد«48»
اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارك [حال] او نمىكرد قطعا نكوهش شده بر زمين خشك انداخته مىشد«49»
پس پروردگارش وى را برگزيد و از شايستگانش گردانيد«50»
و آنان كه كافر شدند چون قرآن را شنيدند چيزى نمانده بود كه تو را چشم بزنند و مىگفتند او واقعا ديوانهاى است«51»
و حال آنكه [قرآن] جز تذكارى براى جهانيان نيست«52»
