به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (۱)
كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستى، (۲)
و براى تو پاداشى عظیم و همیشگى است! (۳)
و تو اخلاق عظیم و برجستهاى دارى! (۴)
و بزودى تو مىبینى و آنان نیز مىبینند، (۵)
كه كدام یك از شما مجنونند! (۶)
پروردگارت بهتر از هر كس مىداند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدایتیافتگان را نیز بهتر مىشناسد! (۷)
حال كه چنین است از تكذیبكنندگان اطاعت مكن! (۸)
آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسیر حق)! (۹)
و از كسى كه بسیار سوگند یاد مىكند و پست است اطاعت مكن، (۱۰)
كسى كه بسیار عیبجوست و به سخن چینى آمد و شد مىكند، (۱۱)
و بسیار مانع كار خیر، و متجاوز و گناهكار است; (۱۲)
علاوه بر اینها كینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (۱۳)
مبادا بخاطر اینكه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروى كنى)! (۱۴)
هنگامى كه آیات ما بر او خوانده مىشود مىگوید: «اینها افسانههاى خرافى پیشینیان است! (۱۵)
(ولى) ما بزودى بر بینى او علامت و داغ ننگ مىنهیم! (۱۶)
ما آنها را آزمودیم، همان گونه كه «صاحبان باغ» را آزمایش كردیم، هنگامى كه سوگند یاد كردند كه میوههاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (۱۷)
و هیچ از آن استثنا نكنند; (۱۸)
اما عذابى فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى كه همه در خواب بودند، (۱۹)
و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانى شد! (۲۰)
صبحگاهان یكدیگر را صدا زدند، (۲۱)
كه بسوى كشتزار و باغ خود حركت كنید اگر قصد چیدن میوهها را دارید! (۲۲)
آنها حركت كردند در حالى كه آهسته با هم مىگفتند:» (۲۳)
«مواظب باشید امروز حتى یك فقیر وارد بر شما نشود!» (۲۴)
(آرى) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند كه با قدرت از مستمندان جلوگیرى كنند. (۲۵)
هنگامى كه (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (۲۶)
(آرى، همه چیز از دست ما رفته) بلكه ما محرومیم!» (۲۷)
یكى از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمىگویید؟! (۲۸)
گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (۲۹)
سپس روبه یكدیگر كرده به ملامت هم پرداختند، (۳۰)
(و فریادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما كه طغیانگر بودیم! (۳۱)
امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا كه ما به او علاقهمندیم!» (۳۲)
این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مىدانستند! (۳۳)
مسلما براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است! (۳۴)
آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مىدهیم؟! (۳۵)
شما را چه مىشود؟! چگونه داورى مىكنید؟! (۳۶)
آیا كتابى دارید كه از آن درس مىخوانید... (۳۷)
كه آنچه را شما انتخاب مىكنید از آن شماست؟! (۳۸)
یا اینكه عهد و پیمان مؤكد و مستمرى تا روز قیامت بر ما دارید كه هر چه را حكم كنید براى شما باشد؟! (۳۹)
از آنها بپرس كدام یك از آنان چنین چیزى را تضمین مىكند؟! (۴۰)
یا اینكه معبودانى دارند كه آنها را شریك خدا قرار دادهاند (و براى آنان شفاعت مىكنند)؟! اگر راست مىگویند معبودان خود را بیاورند! (۴۱)
(به خاطر بیاورید) روزى را كه ساق پاها (از وحشت) برهنه مىگردد و دعوت به سجود مىشوند، اما نمىتوانند (سجود كنند). (۴۲)
این در حالى است كه چشمهایشان (از شدت شرمسارى) به زیر افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود مىشدند در حالى كه سالم بودند (ولى امروز دیگر توانایى آن را ندارند)! (۴۳)
اكنون مرا با آنها كه این سخن را تكذیب مىكنند واگذار! ما آنان را از آنجا كه نمىدانند به تدریج به سوى عذاب پیش مىبریم. (۴۴)
و به آنها مهلت (بازگشت) مىدهم; چرا كه نقشههاى من محكم و دقیق است! (۴۵)
یا اینكه تو از آنها مزدى مىطلبى كه پرداختش براى آنها سنگین است؟! (۴۶)
یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مىنویسند (و به یكدیگر مىدهند)؟! (۴۷)
اكنون كه چنین است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى ( یونس) مباش (كه در تقاضاى مجازات قومش عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولى شد) در آن زمان كه با نهایت اندوه خدا را خواند. (۴۸)
و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شكم ماهى) بیرون افكنده مىشد در حالى كه نكوهیده بود! (۴۹)
ولى پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (۵۰)
نزدیك است كافران هنگامى كه آیات قرآن را مىشنوند با چشمزخم خود تو را از بین ببرند، و مىگویند: «او دیوانه است!» (۵۱)
در حالى كه این (قرآن) جز مایه بیدارى براى جهانیان نیست! (۵۲)
