به نام خداوند بخشنده مهربان
بزرگوار خدايي که سلطنت ملک هستي به دست قدرت اوست و بر همه چيز تواناست. ( 1 )
خدايي که مرگ و زندگاني را آفريد که شما بندگان را بيازمايد تا کدام نيکوکارتر (و خلوص اعمالش بيشتر) است و او مقتدر و بسيار آمرزنده است. ( 2 )
آن خدايي که هفت آسمان بلند را به طبقاتي منظم بيافريد و هيچ در نظم خلقت خداي رحمان بي‌نظمي و نقصان نخواهي يافت، باز بارها به ديده عقل بنگر تا هيچ نقص و خلل هرگز در آن تواني يافت؟ ( 3 )
باز دوباره به چشم بصيرت دقت کن تا ديده خرد زبون و خسته (نقصي نيافته) به سوي تو باز گردد. ( 4 )
و ما آسمان دنيا را به چراغهاي انجم رخشان زيب و زيور داديم و به تير شهاب آن ستارگان شياطين را رانديم و عذاب آتش فروزان را بر آنها مهيّا ساختيم. ( 5 )
و بر آنان که به خداي خود کافر شدند عذاب جهنّم که بسيار بد منزلگاهي است مهيّاست(6)
که چون به آن جهنّم در افتند فرياد منکري چون شهيق خران از آتش چون ديگ جوشان مي‌شنوند. ( 7 )
(دوزخ از خشم کافران) نزديک است شکافته و قطعه قطعه شود، هر فوجي را که به آتش در افکنند خازنان جهنّم از آنها پرسند: آيا پيغمبري براي راهنمايي شما نيامد؟ ( 8 )
آنها در جواب گويند: آري، ما را رسول بيم دهنده حق آمد ولي ما تکذيب او کرديم و گفتيم که خدا چيزي (از آسمان) نفرستاده و جز اينکه شما رسولان سخت به گمراهي و ضلالتيد هيچ نيست. ( 9 )
و گويند: اگر ما در دنيا (سخن انبيا) مي‌شنيديم يا به دستور عقل رفتار مي‌کرديم (امروز) از دوزخيان نبوديم. ( 10 )
آنجا به گناه خود معترف شوند (که سودي ندارد و خطاب قهر فرا رسد) که اهل آتش افروخته (قهر، از رحمت حق) دور باد. ( 11 )
همانا آنان که از خداي خود در پنهان مي‌ترسند آنها را آمرزش و پاداش بزرگ (بهشت ابد) خواهد بود. ( 12 )
و شما سخن پنهان گوييد يا آشکار، در علم حق يکسان است، که خدا به اسرار دلها هم البته داناست. ( 13 )
آيا آن خدايي که خلق را آفريده عالم به اسرار آنها نيست؟ و حال آنکه او بر باطن و ظاهر همه امور عالم آگاه است. ( 14 )
او آن خدايي است که زمين را براي شما نرم و هموار گردانيد پس شما در پست و بلندي‌هاي آن حرکت کنيد و از روزي او خوريد و (بدانيد که) بازگشت همه خلايق به سوي اوست. ( 15 )
آيا از (قهر) خدايي که در آسمان مقتدر و حکمفرماست ايمنيد که شما را به زمين فرو برد در حالي که زمين به موج و اضطراب در افتد؟ ( 16 )
آيا از قهر خداي مقتدري که در (زمين و) آسمان حکمفرماست ايمنيد که تندبادي بفرستد و بر سر شما سنگ ببارد تا بدانيد که وعده عذاب من چگونه است؟ ( 17 )
و همانا امم پيش از اينها نيز (رسولان ما را) تکذيب کردند پس (بنگريد) چگونه سخت آنها را هلاک کردم. ( 18 )
آيا مرغان هوا را نمي‌نگرند که بالاي سرشان پر گشوده، گاه بي‌حرکت و گاه با حرکت بال پرواز مي‌کنند؟ کسي جز خداي مهربان آنها را (در فضا) نگاه نمي‌دارد، که او به احوال همه موجودات کاملا بيناست. ( 19 )
آيا آن کيست که سپاه و مددکار شما باشد و همه‌گونه شما را در برابر خداي مهربان ياري تواند کرد؟ پس کافران جز در غرور و فريبي بيش نيستند. ( 20 )
آيا آن کيست که اگر خدا از شما رزق خود باز گيرد او روزي به شما تواند داد؟ بلکه کافران دانسته در طغيان و عصيان لجاج ورزند و از حق اعراض مي‌کنند. ( 21 )
آيا آن کس که (در کفر و جهالت) سرنگون به رو در افتاده يا آن که با قامت راست به راه راست (ايمان) است کدام بهتر هدايت يافته‌اند؟ ( 22 )
بگو: اوست خدايي که شما را از نيستي به هستي آورد و دو گوش و چشم (شنوا و بينا) و دل (هوشيار) به شما عطا کرد (تا شکر نعمتش گوييد) حال آنکه بسيار کم از نعم او شکرگزاري مي‌کنيد. ( 23 )
بگو: اوست خدايي که شما را در زمين (از خاک) برانگيخت و (پس از مرگ) باز به سوي او محشور مي‌شويد. ( 24 )
و کافران (به تمسخر) گويند: اين وعده قيامت کي خواهد بود اگر شما راست مي‌گوييد؟ ( 25 )
بگو: علم آن تنها نزد خداست و من منحصرا وظيفه‌ام اين است که شما را (از عذاب حق) بترسانم(26)
که چون کافران آن عذاب سخت را نزديک خود به چشم مشاهده کنند رخسار آنها (از خوف) زشت و سياه شود و به آنها گويند: اين همان عذابي است که جدّا درخواست مي‌کرديد. ( 27 )
بگو: چه تصور مي‌کنيد؟ اگر خدا من و مؤمناني که با منند همه را هلاک کند يا لطف و رحمت فرمايد آيا آنان که کافرند چه کسي از عذاب دردناک (دوزخ) نجاتشان خواهد داد؟ ( 28 )
بگو: (آن که من شما را به سوي او مي‌خوانم) او خداي مهربان است که ما به او ايمان آورده و بر او توکل کرديم و به زودي شما را معلوم شود کيست که آشکارا به ضلالت و گمراهي است؟ ( 29 )
بگو: چه تصوّر مي‌کنيد؟ اگر آب (که مايه زندگاني) شما (است) همه به زمين فرو رود (جز خدا) کيست که باز آب روان و گوارا براي شما پديد آرد؟ ( 30 )
