به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

اي پيامبر! زماني که خواستيد زنان را طلاق دهيد، آنان را در زمان عدّه [آن زماني که از عادت پاک شده و با همسر آميزش نکرده باشند] طلاق دهيد و حساب عدّه را نگه داريد، و از خدا پروردگارتان پروا کنيد، و آنان را [در مدتي که عدّه خود را مي گذرانند] از خانه هايشان بيرون مکنيد، و آنان هم [در مدت عدّه] بيرون نروند مگر اينکه مرتکب عمل زشت آشکاري شوند [که در آن صورت بيرون کردنشان از خانه بي مانع است]. اين حدود خداست؛ و هر که از حدود تجاوز کند، يقيناً به خودش ستم ورزيده است. تو نمي داني شايد خدا پس از اين [در عده طلاق،] کاري پديد آورد [تا وسيله صلح و سازشي ميان آنان شود ] . ( 1 )

 و چون به پايان زمان [عدّه] نزديک شدند، آنان را [با رجوع به زوجيت] به صورتي شايسته [که رعايت همه حقوق همسرداري است] نگه داريد يا از آنان به طرزي شايسته [که پرداخت همه حقوق شرعيه اوست] جدا شويد، و [هنگام جدايي،] دو عادل از خودتان را گواه [طلاق] گيريد. [و شما اي گواهان!] گواهي را براي خدا اقامه کنيد. به وسيله اين [حقايق] به کسي که همواره به خدا و روز قيامت ايمان دارد، اندرز داده مي شود و هر که از خدا پروا کند، خدا براي او راه بيرون شدن [از مشکلات و تنگناها را] قرار مي دهد. ( 2 )

 و او را از جايي که گمان نمي برد روزي مي دهد، و کسي که بر خدا توکل کند، خدا برايش کافي است، [و] خدا فرمان و خواسته اش را [به هر کس که بخواهد] مي رساند؛ يقيناً براي هر چيزي اندازه اي قرار داده است. ( 3 )

 و از زنان شما آناني که از عادت ماهيانه نااميدند، اگر شک داريد [که به سبب رسيدن به سن يائسگي يا عاملي ديگر است] عدّه آنان [پس از طلاق] سه ماه است. و [هم چنين عدّه] زناني که [با وجود سن معمولي] عادت نشده اند [سه ماه است] و [پايان] عدّه زنان باردار، روزي است که وضع حمل مي کنند. و هر که از خدا پروا کند براي او در کارش آساني قرار مي دهد. ( 4 )

 اين حقايق بيان شده احکام خداست که آنها را به سوي شما نازل کرده است؛ و هر کس از خدا پروا کند، گناهانش را از او محو مي کند و پاداش او را بزرگ مي دارد. ( 5 )

 زنان طلاق داده را [تا پايان عدّه] به اندازه توانگري خود آنجا سکونت دهيد که خود سکونت داريد و به آنان [در نفقه و مسکن] آسيب و زيان نرسانيد تا زندگي را بر آنان سخت و دشوار کنيد [و آنان مجبور به ترک خانه شوند]، و اگر باردار باشند، هزينه آنان را تا زماني که وضع حمل کنند، بپردازيد و اگر [پس از جدايي،] کودک شما را شير دادند، اجرتشان را بدهيد، و در ميان خود [درباره فرزند] به نيکي و شايستگي مشورت کنيد [تا به توافقي عادلانه برسيد و در نتيجه به حقّ زن و شوهر و فرزند زياني نرسد] و اگر [کارتان در اين زمينه] با يکديگر به سختي کشيد [و نهايتاً به توافق نرسيديد،] زني ديگر کودک را [با هزينه پدر] شير دهد. ( 6 )

 بر توانگر است که از توانگري اش [همسر بچه دارش را در ايام عدّه] هزينه دهد، و هر که رزق و روزي اش تنگ باشد از همان که خدا به او عطا کرده هزينه دهد. خدا هيچ کس را جز به اندازه رزقي که به او عطا کرده است، تکليف نمي کند. خدا به زودي پس از سختي و تنگنا، فراخي و گشايش قرار مي دهد. ( 7 )

 چه بسيار آبادي ها که [اهلش] از فرمان پروردگارشان و فرستادگانش روي برگرداندند، پس ما آنان را به حساب سختي محاسبه کرديم و به عذاب بسيار شديدي عذاب نموديم؛ ( 8 )

 و آنان کيفر سنگين کفر و کبرشان را چشيدند و سرانجام کارشان خسارت بود. ( 9 )

 خدا براي آنان [در آخرت] عذابي سخت آماده کرده است، پس اي خردمندان مؤمن! از خدا پروا کنيد. به راستي خدا به سوي شما وسيله تذکر نازل کرده است. ( 10 )

[و آن] پيامبري [است] که آيات روشن خدا را بر شما مي خواند، تا کساني را که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند از تاريکي ها به سوي نور بيرون آورد. و هر کس به خدا ايمان بياورد و کار شايسته انجام دهد، او را در بهشت هايي که از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جاري است، درآورد، در حالي که در آنها جاودانه اند. همانا رزق و روزي را براي او نيکو قرار داده است. ( 11 )

 خداست که هفت آسمان و نيز مثل آنها هفت زمين را آفريد. همواره فرمان او در ميان آنها نازل مي شود تا بدانيد که خدا بر هر کاري تواناست و اينکه يقيناً علم خدا به همه چيز احاطه دارد. ( 12 )