به نام خداوند بخشنده مهربان
الا اي پيغمبر گرامي (امت را بگو) هر گاه زنان را طلاق دهيد به وقت عدّه آنها (يعني در زمان پاکي از خون حيض که در آن پاکي هم نزديکي با آنها نکرده‌ايد) طلاق دهيد و زمان عدّه را (مدت سه پاکي) بشماريد، و از خدا که آفريننده شماست بترسيد. و آن زنان را (تا در عدّه‌اند) از خانه بيرون مکنيد و آنان نيز (بدون ضرورت) بيرون نروند مگر آنکه کار زشتي آشکار مرتکب شوند. و اين احکام حدود شرع خداست و هر کس از حدود الهي تجاوز کند به خويشتن ستم کرده است. تو نداني شايد خدا (پس از طلاق) کاري از نو پديد آرد (يعني ميل رجوع در شما حادث گرداند). ( 1 )
آن‌گاه که (نزديک است) مدّت عدّه را به پايان رسانند باز يا به نيکويي نگاهشان داريد يا به خوشرفتاري رهاشان کنيد و نيز (بر طلاق آنها) دو مرد مسلمان عادل گواه گيريد، و (شما شاهدان نيز) براي خدا شهادت را برپا کنيد. بدين وعظ الهي آن کس که به خدا و روز قيامت ايمان آورد پند داده مي‌شود، و هر کس خدا ترس و پرهيزکار شود خدا راه بيرون شدن (از عهده گناهان و بلا و حوادث سخت عالم) را بر او مي‌گشايد. ( 2 )
و از جايي که گمان نَبَرد به او روزي عطا کند، و هر که بر خدا توکل کند خدا او را کفايت خواهد کرد که خدا امرش را نافذ و روان مي‌سازد و بر هر چيز قدر و اندازه‌اي مقرّر داشته است (و به هيچ تدبيري سر از تقديرش نتوان پيچيد) . ( 3 )
و از زنان شما آنان که از حيض (و فرزند، به ظاهر) نوميدند اگر باز شک (در تحقق سنّ يأسشان) داريد عدّه (طلاق) آنان سه ماه است و نيز زناني که حيض نديده (ليکن در سنّ حيض باشند آنها هم سه ماه عدّه نگه دارند)، و زنان حامله مدّت عدّه‌شان تا وقت زاييدن است. و هر که متّقي و خداترس باشد خدا (مشکلات) کار او را آسان مي‌گرداند. ( 4 )
اين احکام فرمان خداست که به شما نازل کرد و هر که از خدا بترسد خدا گناهانش بپوشد و او را پاداش بزرگ (بهشت ابد) عطا کند. ( 5 )
(زناني که طلاق رجعي دهيد تا در عدّه‌اند) آنها را در همان منزل خويش که ميسّر شماست بنشانيد و به ايشان (در نفقه و سکني) آزار و زيان نرسانيد تا آنان را در مضيقه و رنج در افکنيد (که به ناچار از حق خود بگذرند) و به زنان مطلّقه اگر حامله باشند تا وقت وضع حمل نفقه دهيد آن‌گاه اگر فرزند شما را شير دهند اجرتشان را بپردازيد و (در کار فرزند) ميان خود به نيکي مشورت و سازش کنيد. و اگر با هم سختگيري کنيد (مادر صرف‌نظر کند تا) زن ديگري او را شير دهد. ( 6 )
مرد دارا به وسعت و فراواني نفقه زن شيرده دهد، و آن که نادار و تنگ معيشت است از آنچه خدا به او داده انفاق کند. که خدا هيچ کس را جز به مقدار آنچه (توانايي) داده تکليف نمي‌کند، و خدا به زودي بعدِ هر سختي آساني قرار دهد. ( 7 )
و چه بسيار مردم دياري که از امر خدا و رسولانش سرپيچيدند (و کافر شدند) ما هم آنان را به حساب سخت مؤاخذه کرديم و به عذاب بسيار شديد معذّب ساختيم. ( 8 )
تا کيفر کردار خود چشيدند و عاقبت کارشان زيانکاري (و حسرت) گرديد. ( 9 )
(و) خدا بر آنان عذاب سخت (جهنم) مهيّا ساخت، پس شما اي خردمنداني که ايمان آورده‌ايد از خدا بترسيد (و راه طاعت پيش گيريد) که خدا براي (هدايت) شما ذکر (يعني قرآن) نازل کرد. ( 10 )
(و نيز فرستاد) رسول بزرگواري را که براي شما آيات روشن بيان خدا را تلاوت مي‌کند تا آنان را که ايمان آورده و نيکوکار شدند از ظلمات (جهل) به سوي نور (معرفت و ايمان) باز آرد، و هر کس به خدا ايمان آورده و نيکوکار شود خدا او را در باغهاي بهشتي در آرد که نهرها زير درختانش جاري است و هميشه در آن بهشت ابد متنعّمند، که خدا (در آنجا) رزق بسيار نيکو بر او مهيّا ساخته است. ( 11 )
خدا آن کسي است که هفت آسمان را آفريد و مانند آن آسمان‌ها از (هفت طبقه) زمين خلق فرمود؛ امر نافذ او در بين هفت آسمان و زمين نازل مي‌شود تا بدانيد که خدا بر هر چيز توانا و به احاطه علمي بر همه امور عالم آگاه است. ( 12 )
