به نام خداوند بخشنده مهربان
هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش خدا مشغولند که سلطنت ملک هستي و ستايش (اهل عالم) براي اوست و او بر هر چيز تواناست. ( 1 )
اوست خدايي که شما را آفريد، باز شما بندگان فرقه‌اي کافر ناسپاس و بعضي مؤمن خداشناس هستيد و خدا به هر چه کنيد کاملاً بيناست. ( 2 )
خدا آسمانها و زمين را به حق (و نظم احسن اتقن) آفريد و شما آدميان را به زيباترين صورت برنگاشت، و بازگشت همه خلايق به سوي اوست. ( 3 )
او آنچه را که در آسمانها و زمين است و آنچه را که شما پنهان و آشکار کنيد همه را مي‌داند و خدا به اسرار دلها هم داناست. ( 4 )
آيا حکايت حال پيشينيان که کافر شدند به شما نرسيد؟ که (هم در دنيا) به کيفر کردارشان رسيدند و (هم در آخرت) عذاب دردناک بر آنان مهيّاست. ( 5 )
اين (عذاب) براي آن بود که رسولان آنها با ادلّه و معجزات به سويشان مي‌آمدند و آنها (به تکذيب و طعن) مي‌گفتند: آيا بشرهايي (مانند ما) رهنمايي ما توانند کرد؟ پس کافر شدند و روي گردانيدند و البته خدا (از کفر و ايمان خلق) بي‌نياز است که خدا غنيّ بالذّات و ستوده به جميع صفات است. ( 6 )
کافران گمان کردند که هرگز (پس از مرگ) برانگيخته نمي‌شوند. بگو: چرا، به خداي من سوگند که البته برانگيخته مي‌شويد و سپس به (نتيجه) اعمال خود آگاهتان گردانند و اين کار بر خدا بسيار آسان است. ( 7 )
پس به خدا ايمان آريد و به رسول او و نور علم و حکمتي که (بندگان را در آيات قرآن) فرستاده‌ايم بگرويد، و (بترسيد که) خدا به هر چه کنيد آگاه است. ( 8 )
(ياد آريد) روزي که خدا همه شما را به عرصه محشر (براي حساب) جمع مي‌گرداند و آن روز روز غبن و پشيماني (بدکاران) است. و هر که به خدا ايمان آرد و نيکوکار شود خدا گناهانش بپوشد و در باغهاي بهشتي که زير درختانش نهرها جاري است داخل گرداند که در آن بهشت ابداً جاودان متنعّم باشند و اين به حقيقت سعادت و رستگاري بزرگ خواهد بود. (9)
و آنان که کافر شدند و آيات ما را تکذيب کردند آنها اهل آتش دوزخ و در آن جاودان مخلّدند و آنجا بسيار بد منزلگاهي است. ( 10 )
هيچ رنج و مصيبتي (به شما) نرسد مگر به فرمان خدا، و هر که به خدا ايمان آرد خدا دلش را (به مقام عالي رضا و تسليم) هدايت کند و خدا به همه امور عالم داناست. ( 11 )
و فرمان خدا و هم اوامر رسول حق را اطاعت کنيد که اگر روي بگردانيد بر رسول ما جز تبليغ رسالت (و اتمام حجت) با بيان روشن تکليفي نخواهد بود. ( 12 )
خداي يکتاست که جز او خدايي نيست و تنها بر خدا اهل ايمان توکل بايد کنند. ( 13 )
الا اي اهل ايمان، زنان و فرزندان شما هم برخي (که شما را از طاعت و جهاد و هجرت در دين باز دارند) دشمن شما هستند، از آنان حذر کنيد، و اگر (از عقاب آنها پس از توبه آنان) عفو و آمرزش و چشم‌پوشي کنيد خدا هم (در حق همه شما) بسيار آمرزنده و مهربان است(14)
به حقيقت، اموال و فرزندان شما اسباب فتنه و امتحان شما هستند (چندان به آنها دل نبنديد) و (بدانيد که) نزد خدا اجر عظيم (بهشت ابد) خواهد بود. ( 15 )
پس تا بتوانيد خدا ترس و پرهيزکار باشيد و (سخن حق) بشنويد و اطاعت کنيد و از مال خود براي (ذخيره آخرت) خويش (به فقيران) انفاق کنيد. و کساني که از خوي لئامت و بخل نفس خود محفوظ مانند آنها به حقيقت رستگاران عالمند. ( 16 )
اگر به خدا (يعني بندگان محتاج خدا) قرض نيکو دهيد خدا براي شما چندين برابر گرداند و هم از گناه شما در گذرد و خدا بر شکر و احسان خلق نيکو پاداش دهنده است و (بر گناهشان) بسيار بردبار است. ( 17 )
او داناي عوالم غيب و شهود و سلطان مقتدر ملک وجود و آگاه از صلاح نظام آفرينش است(18)
