به نام خداوند بخشنده مهربان
آن ساعت (قيامت يا قيام رسول حق) نزديک آمد و ماه آسمان شکافته شد (اين آيه راجع به شقّ القمر است که کفّار از رسول اکرم درخواست کردند) . ( 1 )
و اگر کافران، بزرگ آيت و معجزي (چون شکافتن ماه) هم ببينند باز اعراض کرده و گويند که اين سحري نيرومند و کامل است. ( 2 )
و آنها (رسول حق را) تکذيب کرده و پيرو هواي نفس باطل خود شدند و هر (حق و باطل) امري را عاقبت (در بهشت يا دوزخ) مقرّي خواهد بود. ( 3 )
و اخباري که مايه عبرت و انزجار از معصيت است کاملا به مردم رسيد. ( 4 )
(قرآن) حکمت بالغه خداست و (اگر از آن پند نگيريد) ديگر از اين پس هيچ اندرز و پند (شما را) سودي نخواهد بخشيد. ( 5 )
پس روي از کافران بگردان (تا) روزي که ندا کننده‌اي (چون اسرافيل، خلق را) به عالمي حيرت آور و قيامتي هول‌انگيز دعوت کند. ( 6 )
که (از هول آن) کافران به خواري چشم بر هم نهند و سر از قبرها بر آورده مانند ملخ به عرصه محشر منتشر شوند. ( 7 )
در آن حال منادي محشر را ناچار به سرعت اجابت کنند، کافران با هم گويند: اين روز همان روز سخت است (که ما انکار مي‌کرديم) . ( 8 )
پيش از اينان هم قوم نوح بنده ما نوح را تکذيب کردند و گفتند: او مردي ديوانه است، و (با زجر و ستم بسيار که از آنها کشيد از دعوت به حق) بازداشته شد. ( 9 )
تا آنکه به درگاه خدايش دعا کرد که من سخت مغلوب قوم شده‌ام تو مرا ياري فرما. ( 10 )
ما هم درهاي آسمان گشوديم و سيلابي از آسمان فرو ريختيم. ( 11 )
و در زمين چشمه‌ها جاري ساختيم تا آب آسمان و زمين با هم به طوفاني که مقدّر حتمي بود اجتماع يافت. ( 12 )
و نوح را در کشتي محکم اساس برنشانديم. ( 13 )
که آن کشتي با نظر و حفظ و عنايت ما روان مي‌گشت (و چنين کرديم) تا به نوح که مورد کفر و انکار قوم قرار گرفت پاداش دهيم. ( 14 )
و آن کشتي را محفوظ داشتيم تا آيت عبرت خلق شود، آيا کسي هست که از آن پند گيرد؟ ( 15 )
پس (اي بدکاران عالم بنگريد که) سختي عذاب و تنبيه من چگونه بود! ( 16 )
و ما قرآن را براي وعظ و اندرز بر فهم آسان کرديم آيا کسي هست که از آن پند گيرد؟ ( 17 )
قوم عاد نيز (پيغمبرشان هود را) تکذيب کردند، پس باز بنگريد که عذاب و تنبيه من چگونه سخت بود! ( 18 )
ما بر هلاک آنها تند بادي در روز نحسي پايدار فرستاديم. ( 19 )
که آن باد مردم را از جا بر مي‌کند چنانکه ساق درخت خرما از ريشه افکنند. ( 20 )
پس باز بنگريد که عذاب و تنبيه من چگونه سخت بود! ( 21 )
و ما قرآن را براي وعظ و اندرز بر فهم آسان کرديم آيا کسي هست که از آن پند گيرد؟ ( 22 ) قوم ثمود هم آيات حق را تکذيب کردند. ( 23 )
و گفتند: آيا سزد که ما يک بشري از جنس خودمان را پيروي کنيم؟ در اين صورت به گمراهي و جنون سخت در افتاده‌ايم. ( 24 )
آيا بين ما افراد بشر تنها بر او وحي رسيد؟! (چنين نيست) بلکه او مرد دروغگوي بي‌باک و خودپسندي است. ( 25 )
اين منکران به زودي فرداي قيامت کاملا معلومشان شود که دروغگوي بي‌باک و خودپسند کيست. ( 26 )
ما (به صالح گفتيم که) براي امتحان آنها ناقه را (به درخواست آنها از سنگ) بيرون مي‌فرستيم و تو مراقب حالشان باش و (بر آزارشان) صبر پيشه گير. ( 27 )
و به آنها خبر ده که نوشيدن آب چشمه بين آنها و ناقه تقسيم شده (که يک روز سهم ناقه و روزي براي آنهاست) و هر يک بر سهم خود حاضر آيند. ( 28 )
آن قوم شقي صاحب و رئيس خود را خواندند تا مجهز شد و ناقه را پي کرد. ( 29 )
پس (باز بنگريد که) عذاب و تنبيه من چگونه سخت بود! ( 30 )
ما بر هلاک آنها يک صيحه (عذاب آسماني) فرستاديم و همه مانند گياه خشک و خرد شدند. ( 31 )
و ما قرآن را براي وعظ و اندرز بر فهم آسان کرديم آيا کسي هست که از آن پند گيرد؟ ( 32 )
قوم لوط نيز آيات و رسول حق را تکذيب کردند. ( 33 )
ما هم جز خانواده لوط که به وقت سحر نجاتشان داديم همه آنان را به سنگباران هلاک نابود کرديم. ( 34 )
نجات اهل بيت لوط هم به نعمت و لطف ما بود، بلي ما چنين شکرگزاران را پاداش مي‌دهيم. ( 35 )
لوط آن قوم را از قهر و مؤاخذه ما ترسانيد باز آنها در آيات ما شک و انکار کردند. ( 36 )
و قوم از او مهمانانش را (که فرشتگاني زيبا بودند، بر سوء قصد) طلبيدند، ما هم چشم آنها را بي‌نور و نابينا کرديم (و گفتيم که) اينک عذاب قهر و انتقام مرا بچشيد. ( 37 )
و شبي به صبحگاه رسيد که (مرگ آمد و) عذاب دايم (دوزخ) گريبانشان گرفت. ( 38 )
(و گفتيم) اينک عذاب قهر و انتقام مرا بچشيد. ( 39 )
و ما قرآن را براي وعظ و اندرز بر فهم آسان کرديم آيا کسي هست که از آن پند گيرد؟ ( 40 )
و بر ارشاد فرعونيان هم رسول و آيات الهي آمد. ( 41 )
آنها همه آيات ما را تکذيب کردند، ما هم به قهر و اقتدار خود از آنها سخت مؤاخذه کرديم(42)
آيا کفار شما (مکّيان) بهتر (و قوي‌تر) از آن امم گذشته‌اند يا شما را برائت و اماني در کتب (آسماني از عذاب خدا) هست؟ (43)
بلکه مي‌گويند: ما با هم مجتمع و بسياريم و پيروزيم. ( 44 )
به زودي آن جماعت (در جنگ بدر) شکست خورده و به جنگ پشت کنند. ( 45 )
بلکه ساعت قيامت وعده‌گاه آنهاست و آن روزي بسيار سخت‌تر و ناگوارتر (از روز بدر) است. ( 46 )
البته بدکاران عالم (در دنيا) به گمراهي و (در آخرت) در آتش سوزان دوزخند. ( 47 )
روزي که آنها را به رو در آتش دوزخ کشند (و گويند) اينک الم جهنم را بچشيد! ( 48 )
ما هر چه آفريديم به اندازه آفريديم. ( 49 )
و فرمان ما (در همه عالم) يکي است (و هيچ تبديل‌پذير نيست چه در امر ايجاد و چه در کار معاد، و در سرعت) به مانند چشم به هم زدني انجام يابد. ( 50 )
و ما بسياري از پيشينيان امثال شما را هلاک کرديم آيا کسي هست که از آن پند و عبرت گيرد؟ (51)
و هر عملي که کردند در کتب‌نامه عملشان ثبت است. ( 52 )
و هر امر کوچک و بزرگ (در آنجا) نگاشته است. ( 53 )
محققا اهل تقوا در باغها و کنار نهرها (ي بهشت ابد) منزل گزينند. ( 54 )
در منزلگاه صدق و حقيقت نزد خداوند عزّت و سلطنت جاوداني متنعّمند. ( 55 )
