به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الم (۱)
رومیان مغلوب شدند! (۲)
(و این شكست) در سرزمین نزدیكى رخ داد; اما آنان پس از (این) مغلوبیت بزودى غلبه خواهند كرد... (۳)
در چند سال همه كارها از آن خداست; چه قبل و چه بعد (از این شكست و پیروزى); و در آن روز، مؤمنان (بخاطر پیروزى دیگرى) خوشحال خواهند شد... (۴)
به سبب یارى خداوند; و او هر كس را بخواهد یارى مىدهد; و او صاحب قدرت و رحیم است! (۵)
این وعدهاى است كه خدا كرده; و خداوند هرگز از وعدهاش تخلف نمىكند; ولى بیشتر مردم نمىدانند! (۶)
آنها فقط ظاهرى از زندگى دنیا را مىدانند، و از آخرت (و پایان كار) غافلند! (۷)
آیا آنان با خود نیندیشیدند كه خداوند، آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است جز بحق و براى زمان معینى نیافریده است؟! ولى بسیارى از مردم (رستاخیز و) لقاى پروردگارشان را منكرند! (۸)
آیا در زمین گردش نكردند تا ببینند عاقبت كسانى كه قبل از آنان بودند چگونه بود؟! آنها نیرومندتر از اینان بودند، و زمین را (براى زراعت و آبادى)بیش از اینان دگرگون ساختند و آباد كردند، و پیامبرانشان با دلایل روشن بهسراغشان آمدند (اما آنها انكار كردند و كیفر خود را دیدند); خداوند هرگز به آنان ستم نكرد، آنها به خودشان ستم مىكردند! (۹)
سپس سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جایى رسید كه آیات خدا را تكذیب كردند و آن را به مسخره گرفتند! (۱۰)
خداوند آفرینش را آغاز مىكند، سپس آن را بازمىگرداند، سپس شما را بسوى او باز مىگردانند! (۱۱)
آن روز كه قیامت برپا مىشود، مجرمان در نومیدى و غم و اندوه فرو مىروند! (۱۲)
و براى آنان شفیعانى از معبودانشان نخواهد بود، و نسبت به معبودهایى كه آنها را همتاى خدا قرار داده بودند كافر مىشوند! (۱۳)
آن روز كه قیامت برپا مىگردد، (مردم) از هم جدا مىشوند; (۱۴)
اما آنان كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادند، در باغى از بهشت شاد و مسرور خواهند بود. (۱۵)
و اما آنان كه به آیات ما و لقاى آخرت كافر شدند، در عذاب الهى احضار مىشوند. (۱۶)
منزه است خداوند به هنگامى كه شام مىكنید و صبح مىكنید; (۱۷)
و حمد و ستایش مخصوص اوست در آسمان و زمین، و به هنگام عصر و هنگامى كه ظهر مىكنید. (۱۸)
او زنده را از مرده بیرون مىآورد، و مرده رااز زنده، و زمین را پس از مردنش حیات مىبخشد، و به همین گونه روز قیامت (از گورها) بیرون آورده مىشوید! (۱۹)
از نشانههاى او این است كه شما را از خاك آفرید، سپس بناگاه انسانهایى شدید و در روى زمین گسترش یافتید! (۲۰)
و از نشانههاى او اینكه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در كنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودت و رحمت قرار داد; در این نشانههایى است براى گروهى كه تفكر مىكنند! (۲۱)
و از آیات او آفرینش آسمانها و زمین، و تفاوت زبانها و رنگهاى شماست; در این نشانههایى است براى عالمان! (۲۲)
و از نشانههاى او خواب شما در شب و روز است و تلاش و كوششتان براى بهرهگیرى از فضل پروردگار (و تامین معاش); در این امور نشانههایى است براى آنان كه گوش شنوا دارند! (۲۳)
و از آیات او این است كه برق و رعد را به شما نشان مىدهد كه هم مایه ترس و هم امید است (ترس از صاعقه، و امید به نزول باران)، و از آسمان آبى فرو مىفرستد كه زمین را بعد از مردنش بوسیله آن زنده مىكند; در این نشانههایى است براى جمعیتى كه مىاندیشند! (۲۴)
و از آیات او این است كه آسمان و زمین به فرمان او برپاست; سپس هنگامى كه شما را (در قیامت) از زمین فراخواند، ناگهان همه خارج مىشوید (و در صحنه محشر حضور مىیابید)! (۲۵)
و از آن اوست تمام كسانى كه در آسمانها و زمیناند و همگى در برابر او خاضع و مطیعاند! (۲۶)
او كسى است كه آفرینش را آغاز مىكند، سپس آن را بازمىگرداند، و این كار براى او آسانتر مىباشد; و براى اوست توصیف برتر در آسمانها و زمین; و اوست توانمند و حكیم! (۲۷)
خداوند مثالى از خودتان، براى شما زده است: آیا (اگر مملوك و بردهاى داشته باشید)، این بردههاى شما هرگز در روزیهایى كه به شما دادهایم شریك شما مىباشند; آنچنان كه هر دو مساوى بوده و از تصرف مستقل و بدون اجازه آنان بیم داشته باشید، آن گونه كه در مورد شركاى آزاد خود بیم دارید؟! اینچنین آیات خود را براى كسانى كه تعقل مىكنند شرح مىدهیم. (۲۸)
ولى ظالمان بدون علم و آگاهى، از هوى و هوسهاى خود پیروى كردند! پس چه كسى مىتواند آنان را كه خدا گمراه كرده است هدایت كند؟! و براى آنها هیچ یاورى نخواهد بود! (۲۹)
پس روى خود را متوجه آیین خالص پروردگار كن! این فطرتى است كه خداوند،انسانها را بر آن آفریده; دگرگونى در آفرینش الهى نیست; این است آیین استوار; ولى اكثر مردم نمىدانند! (۳۰)
این باید در حالى باشد كه شما بسوى او بازگشت مىكنید و از (مخالفت فرمان) او بپرهیزید، نماز را برپا دارید و از مشركان نباشید... (۳۱)
از كسانى كه دین خود را پراكنده ساختند و به دستهها و گروهها تقسیم شدند! و (عجب اینكه) هر گروهى به آنچه نزد آنهاست (دلبسته و) خوشحالند! (۳۲)
هنگامى كه رنج و زیانى به مردم برسد، پروردگار خود را مىخوانند و توبهكنان بسوى او بازمىگردند; اما همین كه رحمتى از خودش به آنان بچشاند، بناگاه گروهى از آنان نسبت به پروردگارشان مشرك مىشوند. (۳۳)
(بگذار) نعمتهایى را كه ما به آنها دادهایم كفران كنند! و (از نعمتهاى زودگذر دنیا هر چه مىتوانید) بهره گیرید; اما بزودى خواهید دانست (كه نتیجه كفران و كامجوییهاى بى حساب شما چه بوده است)! (۳۴)
آیا ما دلیل محكمى بر آنان فرستادیم كه از شركشان سخن مىگوید (و آن را موجه مىشمارد)؟ ! (۳۵)
و هنگامى كه رحمتى به مردم بچشانیم، از آن خوشحال مىشوند; و هرگاه رنج و مصیبتى بخاطر اعمالى كه انجام دادهاند به آنان رسد، ناگهان مایوس مىشوند! (۳۶)
آیا ندیدند كه خداوند روزى را براى هر كس بخواهد گسترده یا تنگ مىسازد؟!در این نشانههایى است براى گروهى كه ایمان مىآورند. (۳۷)
پس حق نزدیكان و مسكینان و در راهماندگان را ادا كن! این براى آنها كه رضاى خدا را مىطلبند بهتر است، و چنین كسانى رستگارانند. (۳۸)
آنچه بعنوان ربا مىپردازید تا در اموال مردم فزونى یابد، نزد خدا فزونى نخواهد یافت; و آنچه را بعنوان زكات مىپردازید و تنها رضاى خدا را مىطلبید (مایه بركت است; و) كسانى كه چنین مىكنند داراى پاداش مضاعفند. (۳۹)
خداوند همان كسى است كه شما را آفرید، سپس روزى داد، بعد مىمیراند، سپس زنده مىكند; آیا هیچ یك از همتایانى كه براى خدا قرار دادهاید چیزى از این كارها را مىتوانند انجام دهند؟! او منزه و برتر است از آنچه همتاى او قرار مىدهند. (۴۰)
فساد، در خشكى و دریا بخاطر كارهایى كه مردم انجام دادهاند آشكار شده است; خدا مىخواهد نتیجه بعضى از اعمالشان را به آنان بچشاند، شاید (بسوى حق)بازگردند! (۴۱)
بگو: «در زمین سیر كنید و بنگرید عاقبت كسانى كه قبل از شما بودند چگونه بود؟ بیشتر آنها مشرك بودند! (۴۲)
روى خود را بسوى آیین مستقیم و پایدار بدار، پیش از آنكه روزى فرا رسد كه هیچ كس نمىتواند آن را از خدا بازگرداند; در آن روز مردم به گروههایى تقسیم مىشوند: (۴۳)
هر كس كافر شود، كفرش بر زیان خود اوست; و آنها كه كار شایسته انجام دهند، به سود خودشان آماده مىسازند. (۴۴)
این براى آن است كه خداوند كسانى را كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، از فضلش پاداش دهد; او كافران را دوست نمىدارد! (۴۵)
و از آیات (عظمت) خدا این است كه بادها را بعنوان بشارتگرانى مىفرستد تا شما را از رحمتش بچشاند (و سیراب كند) و كشتیها بفرمانش حركت كنند و از فضل او بهره گیرید; شاید شكرگزارى كنید. (۴۶)
و پیش از تو پیامبرانى را بسوى قومشان فرستادیم; آنها با دلایل روشن به سراغ قوم خود رفتند، ولى (هنگامى كه اندرزها سودى نداد) از مجرمان انتقام گرفتیم (و مؤمنان را یارى كردیم); و یارى مؤمنان، همواره حقى است بر عهده ما! (۴۷)
خداوند همان كسى است كه بادها را مىفرستد تا ابرهایى را به حركت در آورند، سپس آنها را در پهنه آسمان آن گونه كه بخواهد مىگستراند و متراكم مىسازد; در این هنگام دانههاى باران را مىبینى كه از لا به لاى آن خارج مىشود،هنگامى كه این (باران حیاتبخش) را به هر كس از بندگانش كه بخواهد مىرساند، ناگهان خوشحال مىشوند... (۴۸)
و قطعا پیش از آنكه بر آنان نازل شود مایوس بودند! (۴۹)
به آثار رحمت الهى بنگر كه چگونه زمین را بعد از مردنش زنده مىكند; چنین كسى (كه زمین مرده را زنده كرد) زندهكننده مردگان (در قیامت) است; و او بر همه چیز تواناست! (۵۰)
و اگر ما بادى بفرستیم (داغ و سوزان)، و بر اثر آن زراعت و باغ خود را زرد و پژمرده ببینند، (مایوس شده و) پس از آن راه كفران پیش مىگیرند! (۵۱)
تو نمىتوانى صداى خود را به گوش مردگان برسانى، و نه سخنت را به گوش كران هنگامى كه روى برگردانند و دور شوند! (۵۲)
و (نیز) نمىتوانى نابینایان را از گمراهیشان هدایت كنى; تو تنها سخنت را به گوش كسانى مىرسانى كه ایمان به آیات ما مىآورند و در برابر حق تسلیمند! (۵۳)
خدا همان كسى است كه شما را آفرید در حالى كه ضعیف بودید; سپس بعد از ناتوانى ، قوت بخشید و باز بعد از قوت، ضعف و پیرى قرار داد; او هر چه بخواهد مىآفریند، و دانا و تواناست. (۵۴)
و روزى كه قیامت برپا شود، مجرمان سوگند یاد مىكنند كه جز ساعتى (در عالم برزخ) درنگ نكردند! اینچنین از درك حقیقت بازگردانده مىشوند. (۵۵)
ولى كسانى كه علم و ایمان به آنان داده شده مىگویند: «شما بفرمان خدا تا روز قیامت (در عالم برزخ) درنگ كردید، و اكنون روز رستاخیز است، اما شما نمىدانستید!» (۵۶)
آن روز عذرخواهى ظالمان سودى به حالشان ندارد، و توبه آنان پذیرفته نمىشود. (۵۷)
ما براى مردم در این قرآن از هر گونه مثال و مطلبى بیان كردیم; و اگر آیهاى براى آنان بیاورى، كافران مىگویند: «شما اهل باطلید (و اینها سحر و جادو است)!» (۵۸)
این گونه خداوند بر دلهاى آنان كه آگاهى ندارند مهر مىنهد! (۵۹)
اكنون كه چنین است صبر پیشه كن كه وعده خدا حق است; و هرگز كسانى كه ایمان ندارند تو را خشمگین نسازند (و از راه خود منحرف نكنند)! (۶۰)
