به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به (فرشتگان) صف ‏كشیده (و منظم) (۱)

و به نهى‏ كنندگان و (بازدارندگان) (۲)

و تلاوت‏ كنندگان پیاپى آیات الهى... (۳)

كه معبود شما یگانه است; (۴)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! (۵)

ما آسمان نزدیك ( پایین) را با ستارگان آراستیم، (۶)

تا آن را از هر شیطان خبیثى حفظ كنیم! (۷)

آنها نمى‏توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین كنند) از هر سو هدف قرارمى‏گیرند! (۸)

آنها به شدت به عقب رانده مى‏شوند; و براى آنان مجازاتى دائم است! (۹)

مگر آنها كه در لحظه‏اى كوتاه براى استراق سمع به آسمان نزدیك شوند، كه «شهاب ثاقب آنها را تعقیب مى‏كند! (۱۰)

از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‏تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‏اى آفریدیم! (۱۱)

تو از انكارشان تعجب مى‏كنى، ولى آنها مسخره مى‏كنند! (۱۲)

و هنگامى كه به آنان تذكر داده شود، هرگز متذكر نمى‏شوند! (۱۳)

و هنگامى كه معجزه‏اى را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت‏مى‏كنند! (۱۴)

و مى‏گویند: «این فقط سحرى آشكار است! (۱۵)

آیا هنگامى كه ما مردیم و به خاك و استخوان مبدل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! (۱۶)

یا پدران نخستین ما (بازمى‏گردند)؟!» (۱۷)

بگو: «آرى، همه شما زنده مى‏شوید در حالى كه خوار و كوچك خواهید بود! (۱۸)

تنها یك صیحه عظیم واقع مى‏شود، ناگهان همه (از قبرها برمى‏خیزند و) نگاه مى‏كنند! (۱۹)

و مى‏گویند: «اى واى بر ما، این روز جزاست!» (۲۰)

(آرى) این همان روز جدایى (حق از باطل) است كه شما آن را تكذیب مى‏كردید! (۲۱)

(در این هنگام به فرشتگان دستور داده مى‏شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را مى‏پرستیدند... (۲۲)

(آرى آنچه را) جز خدا مى‏پرستیدند جمع كنید و بسوى راه دوزخ هدایتشان كنید! (۲۳)

آنها را نگهدارید كه باید بازپرسى شوند! (۲۴)

شما را چه شده كه از هم یارى نمى‏طلبید؟! (۲۵)

ولى آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند! (۲۶)

(و در این حال) رو به یكدیگر كرده و از هم مى‏پرسند... (۲۷)

گروهى (مى‏گویند: «شما رهبران گمراهى بودید كه به ظاهر) از طریق خیرخواهى و نیكى وارد شدید اما جز فریب چیزى در كارتان نبود)(۲۸)

(آنها در جواب) مى‏گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! (۲۹)

ما هیچ گونه سلطه‏اى بر شما نداشتیم، بلكه شما خود قومى طغیانگر بودید! (۳۰)

اكنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلم شده، و همگى از عذاب او مى‏چشیم! (۳۱)

ما شما را گمراه كردیم، همان گونه كه خود گمراه بودیم! (۳۲)

(آرى) همه آنها ( پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهى مشتركند! (۳۳)

ما این گونه با مجرمان رفتار مى‏كنیم! (۳۴)

چرا كه وقتى به آنها گفته مى‏شد: «معبودى جز خدا وجود ندارد»، تكبر و سركشى مى‏كردند... (۳۵)

و پیوسته مى‏گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعرى دیوانه رها كنیم؟!» (۳۶)

چنین نیست، او حق را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق كرده است! (۳۷)

اما شما (مستكبران كوردل) بطور مسلم عذاب دردناك (الهى) را خواهید چشید! (۳۸)

و جز به آنچه انجام مى‏دادید كیفر داده نمى‏شوید، (۳۹)

جز بندگان مخلص خدا (كه از این كیفرها بركنارند)! (۴۰)

براى آنان ( بندگان مخلص) روزى معین و ویژه‏اى است، (۴۱)

میوه‏ها(ى گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامى داشته مى‏شوند... (۴۲)

در باغهاى پر نعمت بهشت; (۴۳)

در حالى كه بر تختها رو به روى یكدیگر تكیه زده‏اند، (۴۴)

و گرداگردشان قدحهاى لبریز از شراب طهور را مى‏ گردانند; (۴۵)

شرابى سفید و درخشنده، و لذتبخش براى نوشندگان; (۴۶)

شرابى كه نه در آن مایه تباهى عقل است و نه از آن مست مى‏شوند! (۴۷)

و نزد آنها همسرانى زیبا چشم است كه جز به شوهران خود عشق نمى‏ورزند. (۴۸)

گویى از (لطافت و سفیدى) همچون تخم ‏مرغهایى هستند كه (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانى هرگز آن را لمس نكرده است)! (۴۹)

(در حالى كه آنها غرق گفتگو هستند) بعضى رو به بعضى دیگر كرده مى‏پرسند... (۵۰)

كسى از آنها مى‏گوید: «من همنشینى داشتم... (۵۱)

كه پیوسته مى‏گفت: آیا (به راستى) تو این سخن را باور كرده ‏اى... (۵۲)

كه وقتى ما مردیم و به خاك و استخوان مبدل شدیم، (بار دیگر) زنده مى‏ شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» (۵۳)

(سپس) مى‏گوید: «آیا شما مى‏توانید از او خبرى بگیرید؟» (۵۴)

اینجاست كه نگاهى مى‏كند، ناگهان او را در میان دوزخ مى‏بیند. (۵۵)

مى‏گوید:«به خدا سوگند نزدیك بود مرا (نیز) به هلاكت بكشانى! (۵۶)

و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! (۵۷)

(سپس به یاران خود مى‏گوید: اى دوستان!) آیا ما هرگز نمى‏ میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، (۵۸)

و جز همان مرگ اول، مرگى به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد. (۵۹)

راستى این همان پیروزى بزرگ است! (۶۰)

آرى، براى مثل این، باید عمل‏ كنندگان عمل كنند! (۶۱)

آیا این (نعمتهاى جاویدان بهشتى) بهتر است یا درخت (نفرت ‏انگیز) زقوم؟! (۶۲)

ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم! (۶۳)

آن درختى است كه از قعر جهنم مى‏روید! (۶۴)

شكوفه آن مانند سرهاى شیاطین است! (۶۵)

آنها ( مجرمان) از آن مى‏خورند و شكمها را از آن پر مى‏كنند! (۶۶)

سپس روى آن آب داغ متعفنى مى‏نوشند! (۶۷)

سپس بازگشت آنها به سوى جهنم است! (۶۸)

چرا كه آنها پدران خود را گمراه یافتند، (۶۹)

با این حال به سرعت بدنبال آنان كشانده مى ‏شوند! (۷۰)

و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند! (۷۱)

ما در میان آنها انذاركنندگانى فرستادیم، (۷۲)

ولى بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود! (۷۳)

مگر بندگان مخلص خدا! (۷۴)

و نوح، ما را خواند (و ما دعاى او را اجابت كردیم); و چه خوب اجابت كننده‏اى هستیم! (۷۵)

و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایى بخشیدیم، (۷۶)

و فرزندانش را همان بازماندگان (روى زمین) قرار دادیم، (۷۷)

و نام نیك او را در میان امتهاى بعد باقى نهادیم. (۷۸)

سلام بر نوح در میان جهانیان باد! (۷۹)

ما این گونه نیكوكاران را پاداش مى‏دهیم! (۸۰)

چرا كه او از بندگان باایمان ما بود! (۸۱)

سپس دیگران ( دشمنان او) را غرق كردیم! (۸۲)

و از پیروان او ابراهیم بود; (۸۳)

(به خاطر بیاور) هنگامى را كه با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد; (۸۴)

هنگامى كه به پدر و قومش گفت: «اینها چیست كه مى‏پرستید؟! (۸۵)

آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین مى‏روید؟! (۸۶)

شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان مى‏برید؟! (۸۷)

(سپس) نگاهى به ستارگان افكند... (۸۸)

و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمى‏آیم)(۸۹)

آنها از او روى برتافته و به او پشت كردند (و بسرعت دور شدند.) (۹۰)

(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهى به معبودانشان كرد و از روى تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمى‏خورید؟! (۹۱)

(اصلا) چرا سخن نمى‏گویید؟!» (۹۲)

سپس بسوى آنها رفت و ضربه‏اى محكم با دست راست بر پیكر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شكست). (۹۳)

آنها با سرعت به او روى آوردند. (۹۴)

گفت: «آیا چیزى را مى‏پرستید كه با دست خود مى‏تراشید؟! (۹۵)

با اینكه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایى كه مى‏سازید!» (۹۶)

(بت‏ پرستان) گفتند: «بناى مرتفعى براى او بسازید و او را در جهنمى از آتش بیفكنید!» (۹۷)

آنها طرحى براى نابودى ابراهیم ریخته بودند، ولى ما آنان را پست و مغلوب ساختیم! (۹۸)

(او از این مهلكه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوى پروردگارم مى‏روم، او مرا هدایت خواهد كرد! (۹۹)

پروردگارا! به من از صالحان ( فرزندان صالح) ببخش!» (۱۰۰)

ما او ( ابراهیم) را به نوجوانى بردبار و صبور بشارت دادیم! (۱۰۱)

هنگامى كه با او به مقام سعى و كوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم كه تو را ذبح مى‏كنم، نظر تو چیست؟» گفت‏«پدرم! هر چه دستور دارى اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى یافت!» (۱۰۲)

هنگامى كه هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاك نهاد... (۱۰۳)

او را ندا دادیم كه: «اى ابراهیم! (۱۰۴)

آن رؤیا را تحقق بخشیدى (و به ماموریت خود عمل كردى)!» ما این گونه، نیكوكاران را جزا مى‏دهیم! (۱۰۵)

این مسلما همان امتحان آشكار است! (۱۰۶)

ما ذبح عظیمى را فداى او كردیم، (۱۰۷)

و نام نیك او را در امتهاى بعد باقى نهادیم! (۱۰۸)

سلام بر ابراهیم! (۱۰۹)

این گونه نیكوكاران را پاداش مى‏دهیم! (۱۱۰)

او از بندگان باایمان ما است! (۱۱۱)

ما او را به اسحاق -پیامبرى از شایستگان- بشارت دادیم! (۱۱۲)

ما به او و اسحاق بركت دادیم; و از دودمان آن دو، افرادى بودند نیكوكار و افرادى آشكارا به خود ستم كردند! (۱۱۳)

ما به موسى و هارون نعمت بخشیدیم! (۱۱۴)

و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم! (۱۱۵)

و آنها را یارى كردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند! (۱۱۶)

ما به آن دو، كتاب روشنگر دادیم، (۱۱۷)

و نام نیكشان را در اقوام بعد باقى گذاردیم! (۱۱۹)

سلام بر موسى و هارون! (۱۲۰)

ما این گونه نیكوكاران را پاداش مى ‏دهیم! (۱۲۱)

آن دو از بندگان مؤمن ما بودند! (۱۲۲)

و الیاس از رسولان (ما) بود! (۱۲۳)

به خاطر بیاور هنگامى را كه به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمى‏كنید؟! (۱۲۴)

آیا بت «بعل‏» را مى‏خوانید و بهترین آفریدگارها را رها مى‏سازید؟! (۱۲۵)

خدایى كه پروردگار شما و پروردگار نیاكان شماست!» (۱۲۶)

اما آنها او را تكذیب كردند; ولى به یقین همگى (در دادگاه عدل الهى) احضار مى‏شوند! (۱۲۷)

مگر بندگان مخلص خدا! (۱۲۸)

ما نام نیك او را در میان امتهاى بعد باقى گذاردیم! (۱۲۹)

سلام بر الیاسین! (۱۳۰)

ما این گونه نیكوكاران را پاداش مى‏دهیم! (۱۳۱)

و از بندگان مؤمن ما است! (۱۳۲)

و لوط از رسولان (ما) است! (۱۳۳)

و به خاطر بیاور زمانى را كه او و خاندانش را همگى نجات دادیم، (۱۳۴)

مگر پیرزنى كه از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! (۱۳۵)

سپس بقیه را نابود كردیم! (۱۳۶)

و شما پیوسته صبحگاهان از كنار (ویرانه‏ هاى شهرهاى) آنها مى‏گذرید... (۱۳۷)

و (همچنین) شبانگاه; آیا نمى ‏اندیشید؟! (۱۳۸)

و یونس از رسولان (ما) است! (۱۳۹)

به خاطر بیاور زمانى را كه به سوى كشتى پر (از جمعیت و بار) فرار كرد. (۱۴۰)

و با آنها قرعه افكند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! (۱۴۱)

(او را به دریا افكندند) و ماهى عظیمى او را بلعید، در حالى كه مستحق سرزنش بود! (۱۴۲)

و اگر او از تسبیح‏ كنندگان نبود... (۱۴۳)

تا روز قیامت در شكم ماهى مى‏ماند! (۱۴۴)

(به هر حال ما او را رهایى بخشیدیم و) او را در یك سرزمین خشك خالى از گیاه افكندیم در حالى كه بیمار بود! (۱۴۵)

و بوته كدوئى بر او رویاندیم (تا در سایه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش یابد)! (۱۴۶)

و او را به سوى جمعیت یكصد هزار نفرى -یا بیشتر- فرستادیم! (۱۴۷)

آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدت معلومى آنان را از مواهب زندگى بهره‏ مند ساختیم! (۱۴۸)

از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانى دارد و پسران از آن آنهاست؟! (۱۴۹)

آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! (۱۵۰)

دانید آنها با این تهمت بزرگشان مى‏گویند: (۱۵۱)

«خداوند فرزند آورده!» ولى آنها به یقین دروغ مى‏گویند! (۱۵۲)

آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! (۱۵۳)

شما را چه شده است؟! چگونه حكم مى‏كنید؟! (هیچ مى‏فهمید چه مى‏گویید؟!) (۱۵۴)

آیا متذكر نمى‏شوید؟! (۱۵۵)

یا شما دلیل روشنى در این باره دارید؟ (۱۵۶)

كتابتان را بیاورید اگر راست مى‏گویید! (۱۵۷)

آنها ( مشركان) میان او ( خداوند) و جن، (خویشاوندى و) نسبتى قائل شدند; در حالى كه جنیان بخوبى مى‏دانند كه این بت‏پرستان در دادگاه الهى احضار مى‏شوند! (۱۵۸)

منزه است خداوند از آنچه توصیف مى‏كنند، (۱۵۹)

مگر بندگان مخلص خدا! (۱۶۰)

شما و آنچه را پرستش مى‏كنید، (۱۶۱)

هرگز نمى‏توانید كسى را (با آن) فریب دهید، (۱۶۲)

مگر آنها كه در آتش دوزخ وارد مى‏شوند! (۱۶۳)

و هیچ یك از ما نیست جز آنكه مقام معلومى دارد; (۱۶۴)

و ما همگى (براى اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‏ایم; (۱۶۵)

و ما همه تسبیح‏گوى او هستیم! (۱۶۶)

آنها پیوسته مى‏گفتند: (۱۶۷)

«اگر یكى از كتابهاى پیشینیان نزد ما بود، (۱۶۸)

به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!» (۱۶۹)

(اما هنگامى كه این كتاب بزرگ آسمانى بر آنها نازل شد،) به آن كافر شدند; ولى بزودى (نتیجه كار خود را) خواهند دانست! (۱۷۰)

وعده قطعى ما براى بندگان فرستاده ما از پیش مسلم شده... (۱۷۱)

كه آنان یارى شدگانند، (۱۷۲)

و لشكر ما پیروزند! (۱۷۳)

از آنها ( كافران) روى بگردان تا زمان معینى (كه فرمان جهاد فرارسد)! (۱۷۴)

و وضع آنها را بنگر (چه بى‏محتواست) اما بزودى (نتیجه اعمال خود را) مى‏بینند! (۱۷۵)

آیا آنها براى عذاب ما شتاب مى‏كنند؟! (۱۷۶)

اما هنگامى كه عذاب ما در آستانه خانه‏هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدى خواهند داشت! (۱۷۷)

از آنان روى بگردان تا زمان معینى! (۱۷۸)

و وضع كارشان را ببین; آنها نیز به زودى (نتیجه اعمال خود را) مى‏بینند! (۱۷۹)

منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف مى‏كنند. (۱۸۰)

و سلام بر رسولان! (۱۸۱)

حمد و ستایش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانیان است! (۱۸۲)


این وب سای بخشی از پورتال اینترنتی انهار میباشد. جهت استفاده از سایر امکانات این پورتال میتوانید از لینک های زیر استفاده نمائید:
انهار بانک احادیث انهار توضیح المسائل مراجع استفتائات مراجع رساله آموزشی مراجع درباره انهار زندگینامه تالیفات عربی تالیفات فارسی گالری تصاویر تماس با ما جمادی الثانی رجب شعبان رمضان شوال ذی القعده ذی الحجة محرم صفر ربیع الثانی ربیع الاول جمادی الاول نماز بعثت محرم اعتکاف مولود کعبه ماه مبارک رمضان امام سجاد علیه السلام امام حسن علیه السلام حضرت علی اکبر علیه السلام میلاد امام حسین علیه السلام میلاد حضرت مهدی علیه السلام حضرت ابالفضل العباس علیه السلام ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها پاسخ به احکام شرعی مشاوره از طریق اینترنت استخاره از طریق اینترنت تماس با ما قرآن (متن، ترجمه،فضیلت، تلاوت) مفاتیح الجنان کتابخانه الکترونیکی گنجینه صوتی پیوندها طراحی سایت هاستینگ ایران، ویندوز و لینوکس