به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به شب تار هنگامي که (جهان را در پرده سياه) بپوشاند. ( 1 )

 و قسم به روز هنگامي که روشن و فروزان گردد. ( 2 )

 و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده بيافريد. ( 3 )

 (قسم به اين آيات الهي) که سعي و کوشش شما مردم بسيار مختلف است (برخي بر صلاح و برخي بر فساد مي‌کوشيد). ( 4 )

 اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهيزکار شد. ( 5 )

و به نيکويي (يعني به نعيم آخرت با هر خير و سعادت که در قرآن بيان شده) تصديق کرد(6)

ما هم البته کار او را (در دو عالم) سهل و آسان مي‌گردانيم. ( 7 )

 اما هر کس بخل ورزيد و خود را (از لطف خدا) بي نياز دانست. ( 8 )

 و نيکويي را تکذيب کرد. ( 9 )

پس به زودي کار او را (در دو عالم) دشوار مي‌کنيم. ( 10 )

 و گاه عذاب و هلاکت داراييش وي را هيچ نجات نتواند داد. ( 11 )

 و البته بر ماست که (خلق را) هدايت کنيم. ( 12 )

 و ملک دنيا و آخرت از ماست (به هر که بخواهيم و صلاح دانيم مي‌بخشيم). ( 13 )

 من شما را از آتش شعله‌ور دوزخ ترسانيدم و آگاه ساختم. ( 14 )

که هيچ کس در آن آتش در نيفتد مگر شقي‌ترين خلق. ( 15 )

 همان کس که (آيات و رسل حق را) تکذيب کرد و روي از آن بگردانيد. ( 16 )

 و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند. ( 17 )

 آن کس که مال خود را (به فقيران اسلام) به وجه زکات بدهد. ( 18 )

 و حال آنکه هيچ کس بر وي حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد. ( 19 )

 (او احسان نکند) جز در طلب رضاي خداي خود که برتر و بالاترين موجودات است. ( 20 )

 و البته (در بهشت آخرت به آن نعمتهاي ابدي) خشنود خواهد گرديد. ( 21 )