به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قسم به این شهر مقدس ( مكه)، (۱)
شهرى كه تو در آن ساكنى، (۲)
و قسم به پدر و فرزندش ( ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح)، (۳)
كه ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (۴)
آیا او گمان مىكند كه هیچ كس نمىتواند بر او دست یابد؟! (۵)
مىگوید: «مال زیادى را (در كارهاى خیر) نابود كردهام!» (۶)
آیا (انسان) گمان مىكند هیچ كس او را ندیده (كه عمل خیرى انجام نداده) است؟! (۷)
آیا براى او دو چشم قرار ندادیم، (۸)
و یك زبان و دو لب؟! (۹)
و او را به راه خیر و شر هدایت كردیم! (۱۰)
ولى او از آن گردنه مهم نگذشت! (۱۱)
و تو نمىدانى آن گردنه چیست! (۱۲)
آزادكردن بردهاى، (۱۳)
یا غذا دادن در روز گرسنگى... (۱۴)
یتیمى از خویشاوندان، (۱۵)
یا مستمندى خاكنشین را، (۱۶)
سپس از كسانى باشد كه ایمان آورده و یكدیگر را به شكیبایى و رحمت توصیه مىكنند! (۱۷)
آنها «اصحاب الیمین»اند (كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مىدهند)! (۱۸)
و كسانى كه آیات ما را انكار كردهاند افرادى شومند (كه نامه اعمالشان به دست چپشان داده مىشود). (۱۹)
بر آنها آتشى است فروبسته (كه راه فرارى از آن نیست)! (۲۰)
