به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
به سپیده دم سوگند، (۱)
و به شبهاى دهگانه، (۲)
و به زوج و فرد، (۳)
و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنایى روز) حركت مىكند سوگند (كه پروردگارت در كمین ظالمان است)! (۴)
آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نیست؟! (۵)
آیا ندیدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟! (۶)
و با آن شهر «ارم» باعظمت، (۷)
همان شهرى كه مانندش در شهرها آفریده نشده بود! (۸)
و قوم «ثمود» كه صخرههاى عظیم را از (كنار) دره مىبریدند (و از آن خانه و كاخ مىساختند)! (۹)
و فرعونى كه قدرتمند و شكنجهگر بود، (۱۰)
همان اقوامى كه در شهرها طغیان كردند، (۱۱)
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (۱۲)
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! (۱۳)
به یقین پروردگار تو در كمینگاه (ستمگران) است! (۱۴)
اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمایش، اكرام مىكند و نعمت مىبخشد (مغرور مىشود و) مىگوید: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» (۱۵)
و اما هنگامى كه براى امتحان، روزیش را بر او تنگ مىگیرد (مایوس مىشود و) مىگوید: سخللّهپروردگارم مرا خوار كرده است!» (۱۶)
چنان نیست كه شما مىپندارید; شما یتیمان را گرامى نمىدارید، (۱۷)
و یكدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمىكنید، (۱۸)
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مىخورید، (۱۹)
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادى مرتكب مىشوید)! (۲۰)
چنان نیست كه آنها مىپندارند! در آن هنگام كه زمین سخت در هم كوبیده شود، (۲۱)
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (۲۲)
و در آن روز جهنم را حاضر مىكنند; (آرى) در آن روز انسان متذكر مىشود; اما این تذكر چه سودى براى او دارد؟! (۲۳)
مىگوید: «اى كاش براى (این) زندگیم چیزى از پیش فرستاده بودم!» (۲۴)
در آن روز هیچ كس همانند او ( خدا) عذاب نمىكند، (۲۵)
و هیچ كس همچون او كسى را به بند نمىكشد! (۲۶)
تو اى روح آرامیافته! (۲۷)
به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، (۲۸)
پس در سلك بندگانم درآى، (۲۹)
و در بهشتم وارد شو! (۳۰)
