به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد«1»
و آنگه كه ستارگان همىتيره شوند«2»
و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند«3»
وقتى شتران ماده وانهاده شوند«4»
و آنگه كه وحوش را همىگرد آرند«5»
درياها آنگه كه جوشان گردند«6»
و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند«7»
پرسند چو زان دخترك زنده بهگور«8»
به كدامين گناه كشته شده است«9»
و آنگاه كه نامهها زهم بگشايند«10»
و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود«11»
و آنگه كه جحيم را برافروزانند«12»
و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند«13»
هر ن فس بداند چه فراهم ديده«14»
نه نه سوگند به اختران گردان«15»
[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند«16»
سوگند به شب چون پشت گرداند«17»
سوگند به صبح چون دميدن گيرد«18»
كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است«19»
نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است«20»
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است«21»
و رفيق شما مجنون نيست«22»
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده«23»
و او در امر غيب بخيل نيست«24»
و [قرآن] نيستسخن ديو رجيم«25»
پس به كجا مىرويد«26»
اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست«27»
براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود«28»
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست«29»
