به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

اي جامه برخود پوشيده! ( 1 )

 برخيز و بيم ده، ( 2 )

 و پروردگارت را بزرگ دار، ( 3 )

 و جامه ات را پاک کن، ( 4 )

 و از پليدي دور شو ( 5 )

 و [احسانت را بر ديگران] در حالي که [آن را] بزرگ و فراوان بيني، منت مگذار، ( 6 )

 و [بر آزار دشمنان] براي پروردگارت شکيبايي ورز. ( 7 )

 پس زماني که در صور دميده شود، ( 8 )

 آن روز، روز بسيار سختي است، ( 9 )

 بر کافران آسان نيست، ( 10 )

 مرا با کسي که او را به تنهايي آفريدم واگذار، ( 11 )

 و برايش ثروت گسترده و فراوان قرار دادم، ( 12 )

 و فرزنداني که نزدش حاضرند ( 13 )

 و نعمت ها [ي مادي و وسايل زندگي] را به طور کامل براي او فراهم آوردم، ( 14 )

 باز هم طمع دارد که بيفزايم. ( 15 )

 اين چنين نيست؛ زيرا او همواره به آيات ما دشمني مي ورزد، ( 16 )

 به زودي او را به بالا رفتن از گردنه عذابي بسيار سخت مجبور مي کنم. ( 17 )

او [براي باطل کردن دعوت قرآن] انديشيد و [آن را] سنجيد؛ ( 18 )

 پس مرگ بر او باد، چگونه سنجيد؟ ( 19 )

 باز هم مرگ بر او باد، چگونه سنجيد؟ ( 20 )

 آن گاه نظر کرد، ( 21 )

سپس چهره درهم کشيد و قيافه نفرت آميز به خود گرفت، ( 22 )

 آن گاه [از قرآن] روي گردانيد و تکبّر ورزيد؛ ( 23 )

 پس گفت: اين قرآن جز جادويي که از جادوگران پيشين حکايت شده چيزي نيست، ( 24 )

 اين جز سخن بشر نمي باشد. ( 25 )

 به زودي او را در سقر درآورم ( 26 )

و تو چه مي داني سقر چيست؟ ( 27 )

 [آتشي است که] نه چيزي را باقي مي گذارد و نه رها مي کند؛ ( 28 )

 پوست بدن را [همه جانبه] دگرگون مي کند؛ ( 29 )

 بر آن نوزده نفر [موکّل] گمارده اند ( 30 )

و ما موکّلان آتش را جز فرشتگان قرار نداده ايم، و شماره آنان را جز آزمايشي براي کافران مقرّر نکرده ايم تا اهل کتاب [به خاطر هماهنگي قرآن با کتابشان] يقين پيدا کنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل کتاب و مؤمنان [در حقّانيّت قرآن] ترديد نکنند، و تا بيماردلان و کافران بگويند: خدا از توصيف گماشتگان آتش به اين [نوزده نفر] چه هدفي دارد؟ اين گونه خدا هر که را بخواهد [پس از بيان حقيقت] گمراه مي کند و هر که را بخواهد هدايت مي نمايد، و سپاهيان پروردگارت را جز خود او کسي نمي داند، و اين قرآن فقط مايه تذکر و پند براي بشر است. ( 31 )

 اين چنين نيست [که کافران مي پندارند که اين حقايق افسانه است،] سوگند به ماه ( 32 )

 [و] سوگند به شب هنگامي که پشت مي کند ( 33 )

 و سوگند به صبح زماني که از پرده سياه شب درآيد و رخ نمايد ( 34 )

 که بي ترديد اين [قرآن] از بزرگ ترين پديده هاست؛ ( 35 )

 هشدار دهنده به بشر است، ( 36 )

 براي هر کس از شما که بخواهد [به وسيله ايمان، طاعت و انجام کار خير] پيشي جويد يا [به سبب کفر، طغيان و گناه] پس ماند؛ ( 37 )

 هر کسي در گرو دست آورده هاي خويش است، ( 38 )

 مگر سعادتمندان ( 39 )

که در بهشت ها از يکديگر مي پرسند ( 40 )

 از روز و حال گنهکاران، ( 41 )

 [به آنان رو کرده] مي گويند: چه چيز شما را به دوزخ وارد کرد؟ ( 42 )

 مي گويند: ما از نمازگزاران نبوديم ( 43 )

 و به تهيدستان و نيازمندان طعام نمي داديم ( 44 )

 و با فرورفتگان [در گفتار و کردار باطل] فرومي رفتيم، ( 45 )

 و همواره روز جزا را انکار مي کرديم ( 46 )

 تا آنکه مرگ ما فرا رسيد. ( 47 )

پس آنان را شفاعت شفيعان سودي نمي دهد؛ ( 48 )

 آنان را چه شده که از تذکر و هشدار روي گردانند؟ ( 49 )

 گويي گورخراني وحشي و رميده اند ( 50 )

 که از [چنگال] شيري گريخته اند؛ ( 51 )

 بلکه هر کدام از آنان توقع دارد نامه هايي سرگشاده [از سوي خدا] دريافت دارد! ( 52 )

 اين چنين نيست [که علت فرارشان از دين براي دريافت نکردن نامه باشد] بلکه [فرارشان براي اين است که] از آخرت نمي ترسند؛ ( 53 )

 اين چنين نيست [که نامه سرگشاده اي از سوي ما به آنان رسد]، بلکه بي ترديد اين قرآن تذکر و هشداري است [که براي جهانيان کافي است.] ( 54 )

 پس هرکه بخواهد از آن پند گيرد، ( 55 )

 و از آن پند نمي گيرند مگر آنکه خدا بخواهد، او سزاوار است که از وي پروا کنند، و سزاوار است که به آمرزشش اميد بندند. ( 56 )