به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اى جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)! (۱)
برخیز و انذار كن (و عالمیان را بیم ده)، (۲)
و پروردگارت را بزرگ بشمار، (۳)
و لباست را پاك كن، (۴)
و از پلیدى دورى كن، (۵)
و منت مگذار و فزونى مطلب، (۶)
و بخاطر پروردگارت شكیبایى كن! (۷)
هنگامى كه در «صور» دمیده شود، (۸)
آن روز، روز سختى است، (۹)
و براى كافران آسان نیست! (۱۰)
مرا با كسى كه او را خود به تنهایى آفریدهام واگذار! (۱۱)
همان كسى كه براى او مال گستردهاى قرار دادم، (۱۲)
و فرزندانى كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، (۱۳)
و وسایل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم! (۱۴)
باز هم طمع دارد كه بر او بیفزایم! (۱۵)
هرگز چنین نخواهد شد; چرا كه او نسبت به آیات ما دشمنى مىورزد! (۱۶)
و بزودى او را مجبور مىكنم كه از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زیر مىافكنم)! (۱۷)
او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه كرد و مطلب را آماده ساخت! (۱۸)
مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد! (۱۹)
باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانى خود را) آماده نمود! (۲۰)
سپس نگاهى افكند، (۲۱)
بعد چهره درهم كشید و عجولانه دست به كار شد; (۲۲)
سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزید، (۲۳)
و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پیشینیان نیست! (۲۴)
این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (۲۵)
(اما) بزودى او را وارد سقر ( دوزخ) مىكنم! (۲۶)
و تو نمىدانى «سقر» چیست! (۲۷)
(آتشى است كه) نه چیزى را باقى مىگذارد و نه چیزى را رها مىسازد! (۲۸)
پوست تن را بكلى دگرگون مىكند! (۲۹)
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شدهاند! (۳۰)
ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش كافران معین نكردیم تا اهل كتاب ( یهود و نصارى) یقین پیدا كنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل كتاب و مؤمنان (در حقانیت این كتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و كافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه مىسازد و هر كس را بخواهد هدایت مىكند! و لشكریان پروردگارت را جز او كسى نمىداند، و این جز هشدار و تذكرى براى انسانها نیست! (۳۱)
اینچنین نیست كه آنها تصور مىكنند سوگند به ماه، (۳۲)
و به شب، هنگامى كه (دامن برچیند و) پشت كند، (۳۳)
و به صبح هنگامى كه چهره بگشاید، (۳۴)
كه آن (حوادث هولناك قیامت) از مسائل مهم است! (۳۵)
هشدار و انذارى است براى همه انسانها، (۳۶)
براى كسانى از شما كه مىخواهند پیش افتند یا عقب بمانند ( بسوى هدایت و نیكى پیش روند یا نروند)! (۳۷)
(آرى) هر كس در گرو اعمال خویش است، (۳۸)
مگر «اصحاب یمین» (كه نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان مىدهند)! (۳۹)
آنها در باغهاى بهشتند، و سوال مىكنند... (۴۰)
از مجرمان: (۴۱)
چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (۴۲)
مىگویند: «ما از نمازگزاران نبودیم، (۴۳)
و اطعام مستمند نمىكردیم، (۴۴)
و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم، (۴۵)
و همواره روز جزا را انكار مىكردیم، (۴۶)
تا زمانى كه مرگ ما فرا رسید!» (۴۷)
از این رو شفاعت شفاعتكنندگان به حال آنها سودى نمىبخشد. (۴۸)
چرا آنها از تذكر روى گردانند؟! (۴۹)
گویى گورخرانى رمیدهاند، (۵۰)
كه از (مقابل) شیرى فرار كردهاند! (۵۱)
بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانهاى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود! (۵۲)
چنین نیست كه آنان مىگویند، بلكه آنها از آخرت نمىترسند! (۵۳)
چنین نیست كه آنها مىگویند، آن (قرآن) یك تذكر و یادآورى است! (۵۴)
هر كس بخواهد از آن پند مىگیرد; (۵۵)
و هیچ كس پند نمىگیرد مگر اینكه خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است! (۵۶)
