به نام خداوند بخشنده مهربان
(اي رسول ما) بگو: مرا وحي رسيده که گروهي از جنّيان (آيات قرآن را هنگام قرائت من) استماع کرده‌اند و پس از شنيدن گفته‌اند که ما از قرآن آيات عجيبي شنيديم. ( 1 )
که به راه خير و صلاح هدايت مي‌کند، بدين سبب ما به آن ايمان آورده و ديگر هرگز به خداي خود مشرک نخواهيم شد. ( 2 )
و همانا بسيار بلند مرتبه است شأن و اقتدار پروردگار ما، او همجفت و فرزندي هرگز نگرفته (و از اين آلايشهاي جسماني پاک و مبرّا) است. ( 3 )
و البته سفيهان و بي‌خردان ما به خدا دروغ مي‌بستند (که به او فرزندي مسيح و عزير و فرشتگان را نسبت دادند) ( 4 )
و ما چنين مي‌پنداشتيم که هرگز هيچ قومي از جنّ و انس بر خداي متعال دروغ و افترا نخواهد گفت. ( 5 )
و همانا مرداني از نوع بشر به مرداني از گروه جنّ پناه مي‌بردند (و خود را در بيابانها به جنّيان مي‌سپردند) و جنّيان بر غرور و جهل آنها سخت مي‌افزودند (آيه چنين تفسير شده که زمان جاهليّت عرب در بيابان پناه به بزرگ جنّيان آنجا مي‌برد تا ايمن باشد آن‌گاه آسوده مي‌خفت و مال و جانش به خطر مي‌افتاد) . ( 6 )
و آنها هم مانند شما (آدميان گروهي کافر شده و) گمان کردند که خدا احدي را (به قيامت) زنده نخواهد کرد. ( 7 )
و جنّيان گفتند ما به آسمان بر شديم (تا اسرار وحي را استراق کنيم) ليکن يافتيم که آنجا فرشته نگهبان با قدرت و تير شهاب آتشبار فراوان است. ( 8 )
و ما (پيش از نزول قرآن) در کمين شنيدن سخنان آسماني و اسرار وحي مي‌نشستيم اما اينک هر که (از اسرار وحي الهي) سخني بخواهد شنيد تير شهاب در کمينگاه اوست. ( 9 )
و ما هنوز نمي‌دانيم که آيا عاقبت براي مردم زمين (با اين مذاهب و اعمال مختلف که دارند) شرّ و فساد خواسته‌اند يا که خداي آنها بر هدايت آنان رشد و خير و صلاح آنها را منظور دارد؟ (10)
و همانا برخي از ما صالح و نيکوکار هستيم و برخي بر خلاف آن، عقيده و اعمال ما هم بسيار متفرق و مختلف است. ( 11 )
و ما چنين دانسته‌ايم که هرگز در زمين بر قدرت خدا غلبه و از محيط اقتدارش فرار نتوانيم کرد. ( 12 )
و ما چون به سخنان هدايت (يعني آيات قرآن) گوش فرا داديم (برخي) ايمان آورديم و هر که به خداي خود ايمان آورد ديگر از نقصان خير و ثواب و از احاطه رنج و عذاب بر خود هيچ نترسد. ( 13 )
و از ما جنّيان هم بعضي مسلمان و بي‌آزار و برخي کافر و ستمکارند، و آنان که اسلام آوردند راستي به راه رشد و صواب شتافتند. ( 14 )
و اما ستمکاران ما هيزم بر آتش جهنّم گرديدند. ( 15 )
و اگر بر طريقه (اسلام و ايمان) پايدار بودند آب (علم و رحمت و رزق) فراوان نصيبشان البته مي‌گردانيديم. ( 16 )
تا به آن نعمت آنها را امتحان و آزمايش کنيم، و هر که از ياد خداي خود اعراض کند خدا او را به عذابي بسيار سخت درآورد. ( 17 )
و مساجد مخصوص (پرستش ذات يکتاي) خداست پس نبايد با خدا احدي غير او را پرستش کنيد. ( 18 )
و چون بنده خاصّ خدا (محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) قيام کرد و خدا را مي‌خواند طايفه جنّيان (براي استماع قرآن) چنان گرد او ازدحام کردند که نزديک بود بر سر هم فرو ريزند(19)
بگو: من تنها خداي خود را مي‌پرستم و هرگز احدي را با او شريک نمي‌گردانم. ( 20 )
و باز بگو: من مالک و قادر بر خير و شرّ شما نيستم. ( 21 )
باز بگو که (اگر خدا بر من قهر و غضب کند) ابدا کسي مرا از (قهر) خدا در پناه نتواند گرفت و به غير او هيچ گريز گاهي هرگز نخواهم يافت. ( 22 )
تنها مأمن و پناه من ابلاغ احکام خدا و رسانيدن پيغام الهي است، و آنان که نافرماني خدا و رسول او کنند البته کيفرشان آتش دوزخ است که در آن تا ابد مخلّد باشند. ( 23 )
(اي رسول، کافران را رها کن) تا روزي که عذاب موعود خود را به چشم ببينند، آن زمان خواهند دانست که (تو و آنها) کدامتان يارانش ضعيف و ناتوان‌تر و سپاهش کمتر است؟ (24)
بگو: من خود ندانم که عذاب موعود شما وقتش نزديک است يا خدا تا آن روز مدتي (بسيار) قرار داده است. ( 25 )
او داناي غيب عالم است و هيچ کس را بر غيب خود آگاه نمي‌کند. ( 26 )
مگر آن کس را که به پيامبري برگزيده است که فرشتگان را از پيش رو و پشت سر او مي‌فرستد (تا اسرار وحي را شياطين به سرقت گوش نربايند) . ( 27 )
تا بداند (و معلوم سازد) که آن رسولان پيغامهاي پروردگار خود را به خلق کاملا رسانيده‌اند، و البته خدا به آنچه نزد رسولان است احاطه کامل دارد و به شماره هر چيز در عالم به خوبي آگاه است. ( 28 )
