به نام خداوند بخشنده بخشایشگر!
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، براى خدا تسبیح مىگوید; و او عزیز و حكیم است! (۱)
او كسى است كه كافران اهل كتاب را در نخستین برخورد (با مسلمانان) از خانههایشان بیرون راند! گمان نمىكردید آنان خارج شوند، و خودشان نیز گمان مىكردند كه دژهاى محكمشان آنها را از عذاب الهى مانع مىشود; اما خداوند از آنجا كه گمان نمىكردند به سراغشان آمد و در دلهایشان ترس و وحشت افكند، بگونهاى كه خانههاى خود را با دست خویش و با دست مؤمنان ویران مىكردند; پس عبرت بگیرید اى صاحبان چشم! (۲)
و اگر نه این بود كه خداوند ترك وطن را بر آنان مقرر داشته بود، آنها را در همین دنیا مجازات مىكرد; و براى آنان در آخرت نیز عذاب آتش است! (۳)
این به خاطر آن است كه آنها با خدا و رسولش دشمنى كردند; و هر كس با خدا دشمنى كند (باید بداند) كه خدا مجازات شدیدى دارد! (۴)
هر درخت باارزش نخل را قطع كردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به فرمان خدا بود; و براى این بود كه فاسقان را خوار و رسوا كند! (۵)
و آنچه را خدا از آنان ( یهود) به رسولش بازگردانده (و بخشیده) چیزى است كه شما براى به دست آوردن آن (زحمتى نكشیدید،) نه اسبى تاختید و نه شترى; ولى خداوند رسولان خود را بر هر كس بخواهد مسلط مىسازد; و خدا بر هر چیز توانا است! (۶)
آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را رسول خدا براى شما آورده بگیرید (و اجرا كنید)، و از آنچه نهى كرده خوددارى نمایید; و از (مخالفت) خدا بپرهیزید كه خداوند كیفرش شدید است! (۷)
این اموال براى فقیران مهاجرانى است كه از خانه و كاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند در حالى كه فضل الهى و رضاى او را مىطلبند و خدا و رسولش را یارى مىكنند; و آنها راستگویانند! (۸)
و براى كسانى است كه در این سرا ( سرزمین مدینه) و در سراى ایمان پیش از مهاجران مسكن گزیدند و كسانى را كه به سویشان هجرت كنند دوست مىدارند، و در دل خود نیازى به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمىكنند و آنها را بر خود مقدم مىدارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند; كسانى كه از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شدهاند رستگارانند! (۹)
(همچنین) كسانى كه بعد از آنها ( بعد از مهاجران و انصار) آمدند و مىگویند: «پروردگارا! ما و برادرانمان را كه در ایمان بر ما پیشى گرفتند بیامرز، و در دلهایمان حسد و كینهاى نسبت به مؤمنان قرار مده! پروردگارا، تو مهربان و رحیمى!» (۱۰)
آیا منافقان را ندیدى كه پیوسته به برادران كفارشان از اهل كتاب مىگفتند: «هرگاه شما را (از وطن) بیرون كنند، ما هم با شما بیرون خواهیم رفت و هرگز سخن هیچ كس را درباره شما اطاعت نخواهیم كرد; و اگر با شما پیكار شود، یاریتان خواهیم نمود!» خداوند شهادت مىدهد كه آنها دروغگویانند! (۱۱)
اگر آنها را بیرون كنند با آنان بیرون نمىروند، و اگر با آنها پیكار شود یاریشان نخواهند كرد، و اگر یاریشان كنند پشت به میدان كرده فرار مىكنند; سپس كسى آنان را یارى نمىكند! (۱۲)
وحشت از شما در دلهاى آنها بیش از ترس از خداست; این به خاطر آن است كه آنها گروهى نادانند! (۱۳)
آنها هرگز با شما بصورت گروهى نمىجنگند جز در دژهاى محكم یا از پشت دیوارها! پیكارشان در میان خودشان شدید است، (اما در برابر شما ضعیف!) آنها را متحد مىپندارى، در حالى كه دلهایشان پراكنده است; این به خاطر آن است كه آنها قومى هستند كه تعقل نمىكنند! (۱۴)
كار این گروه از یهود همانند كسانى است كه كمى قبل از آنان بودند، طعم تلخ كار خود را چشیدند و براى آنها عذابى دردناك است! (۱۵)
كار آنها همچون شیطان است كه به انسان گفت: «كافر شو (تا مشكلات تو را حل كنم)!» اما هنگامى كه كافر شد گفت: «من از تو بیزارم، من از خداوندى كه پروردگار عالمیان است بیم دارم!» (۱۶)
سرانجام كارشان این شد كه هر دو در آتش دوزخ خواهند بود، جاودانه در آن مىمانند; و این است كیفر ستمكاران! (۱۷)
اى كسانى كه ایمان آوردهاید از (مخالفت) خدا بپرهیزید; و هر كس باید بنگرد تا براى فردایش چه چیز از پیش فرستاده; و از خدا بپرهیزید كه خداوند از آنچه انجام مىدهید آگاه است! (۱۸)
و همچون كسانى نباشید كه خدا را فراموش كردند و خدا نیز آنها را به «خود فراموشى» گرفتار كرد، آنها فاسقانند. (۱۹)
هرگز دوزخیان و بهشتیان یكسان نیستند; اصحاب بهشت رستگار و پیروزند! (۲۰)
اگر این قرآن را بر كوهى نازل مىكردیم، مىدیدى كه در برابر آن خاشع مىشود و از خوف خدا مىشكافد! اینها مثالهایى است كه براى مردم مىزنیم، شاید در آن بیندیشید! (۲۱)
او خدایى است كه معبودى جز او نیست، داناى آشكار و نهان است، و او رحمان و رحیم است! (۲۲)
و خدایى است كه معبودى جز او نیست، حاكم و مالك اصلى اوست، از هر عیب منزه است، به كسى یتم نمىكند، امنیت بخش است، مراقب همه چیز است، قدرتمندى شكستناپذیر كه با اراده نافذ خود هر امرى را اصلاح مىكند، و شایسته عظمت است; خداوند منزه است از آنچه شریك براى او قرارمىدهند! (۲۳)
او خداوندى است خالق، آفرینندهاى بىسابقه، و صورتگرى (بىنظیر); براى او نامهاى نیك است; آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او مىگویند; و او عزیز و حكیم است! (۲۴)
