به نام خداوند بخشنده مهربان

هنگامي که آن واقعه بزرگ (قيامت) واقع مي‌گردد. ( 1 )

 که در وقوعش هيچ کذب و جاي هيچ شک و ريب نيست. ( 2 )

 آن روز (قومي را به دوزخ) خوار و ذليل کند و (طايفه‌اي را به جنّت) سربلند و رفيع گرداند(3)

آن‌گاه که زمين شديد به حرکت و لرزه در آيد. ( 4 )

 و کوههاي سخت متلاشي شوند. ( 5 )

 و مانند ذرّات گرد در هوا پراکنده گردند. ( 6 )

 و شما خلايق بر سه دسته مختلف شويد. ( 7 )

 گروهي راستان، اصحاب يمين باشند که چقدر حالشان (در بهشت ابد) نيکوست! ( 8 )

 و گروهي ناراستان، اصحاب شومي و شقاوتند که چقدر روزگارشان (در دوزخ) سخت است. ( 9 )

 و (طايفه سوم) آنان که (مشتاقانه در ايمان) بر همه پيشي گرفتند و (در اطاعت خدا و رسول) مقام تقدم يافتند. ( 10 )

 آنان به حقيقت مقربان درگاهند. ( 11 )

 آنان در بهشت پرنعمت جاوداني متنعّمند. ( 12 )

 آنها جمعي بسيار از امم پيشينيان هستند. ( 13 )

 و عدّه قليلي از متأخّران (يا بسياري از مقدّمان امّت محمّد ص و قليلي از مردم آخر زمان اين امّت باشند). ( 14 )

 آنان بر سريرهاي زربفت مرصّع به انواع جواهر تکيه زنند. ( 15 )

 همه (شادان) با ياران و دوستان رو به روي يکديگر بر آن سريرهاي عزّت مي‌نشينند. ( 16 )

 و پسراني زيبا که حسن و جوانيشان هميشگي و ابدي است گرد آنها به خدمت مي‌گردند(17)

با کوزه‌ها (ي بلورين) و مشربه‌ها (ي زرّين) و جامهاي پر از شراب ناب. ( 18 )

 نه هرگز از آنها (هر چه نوشند) دردسري يابند و نه مستي عقل و رنج خمار کشند. ( 19 )

 و ميوه خوش از هر چه برگزينند، ( 20 )

 و گوشت مرغان و هر غذا که مايل باشند، ( 21 )

 و زنان سيه چشم زيبا صورت، ( 22 )

 که (در بهاء و لطافت) چون درّ و لؤلؤ مکنونند (بر آنها مهيّاست). ( 23 )

 (اين نعمتهاي الهي) پاداش اعمال نيک آن بهشتيان است. ( 24 )

 نه آنجا هيچ حرفي لغو و بيهوده شنوند و نه به يکديگر گناهي بربندند. ( 25 )

هيچ جز سلام و تحيّت و احترام هم نگويند و نشنوند. ( 26 )

 و اصحاب يمين هم چه خوش روزگارند! ( 27 )

 در سايه درختان سدر پرميوه بي‌خار. ( 28 )

و درختان پربرگ سايه‌دار. ( 29 )

 و در سايه بلند درختان. ( 30 )

 و در طرف نهر آبهاي روان زلال. ( 31 )

 و ميوه‌هاي بسيار. ( 32 )

 که هيچ وقت منقطع نشود و هيچ کس بهشتيان را از آن ميوه‌ها منع نکند. ( 33 )

 و فرشهاي پربها (يا فراش و زنان زيبا). ( 34 )

 که آنها را ما در کمال حسن و زيبايي بيافريده‌ايم. ( 35 )

 و هميشه آن زنان را با کره گردانيده‌ايم. ( 36 )

 و شوهر دوست و با غنج و ناز و جوان و همسالان دلنواز. ( 37 )

 اين نعمتهاي بهشتي مخصوص اصحاب يمين است. ( 38 )

 که جمعي از پيشينيان، ( 39 )

 و جمعي از امت رسول آخر زمان هستند. ( 40 )

 و اما اصحاب شومي و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است! ( 41 )

 آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. ( 42 )

 و سايه‌اي از دود آتش دوزخ. ( 43 )

 که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسيم گردد. ( 44 )

اين عذاب آنها را بدين سبب است که از اين پيش به ناز و نعمت پرداختند. ( 45 )

 و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند. ( 46 )

 و دايم مي‌گفتند: آيا ما چون مرديم و خاک و استخوان پوسيده شديم باز هم ما زنده مي‌شويم؟ ( 47 )

 و آيا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟ ( 48 )

 بگو: البته تمام خلق اولين و آخرين، ( 49 )

 همه در وعده گاه روز معيّن محشر گرد آورده مي‌شوند. ( 50 )

 آن گاه شما اي گمراهان منکر (قيامت). ( 51 )

 از درخت زقّوم تلخ دوزخ البته خواهيد خورد. ( 52 )

 تا آنکه شکم را از آن پر مي‌سازيد. ( 53 )

 آن‌گاه همه از آب گرم جهنم بر روي آن مي‌آشامند. ( 54 )

 بدان‌سان از عطش، آن آب را مي‌نوشيد که شتران تشنه آب مي‌آشامند. ( 55 )

 اين است طعام و شراب کافران در روز جزا. ( 56 )

 ما شما را بيافريديم پس چرا تصديق نمي‌کنيد؟ ( 57 )

 آيا نديديد (و به حقيقت در نيافتيد) که نخست شما نطفه‌اي (بي‌قدر و قابليّت) بوديد؟ ( 58 )

 آيا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) مي‌آفرينيد يا ما آفريننده‌ايم؟ ( 59 )

 ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختيم و هيچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد. ( 60 )

 در اينکه شما را فاني کرده و خلقي ديگر مثل شما بيافرينيم و شما را به صورتي (در جهاني ديگر) که اکنون از آن بي‌خبريد برانگيزيم. ( 61 )

 و بي‌شک شما از نشأه اوّل خود آگاه شديد (که از عدم به وجودتان آورديم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمي‌شويد؟ ( 62 )

 آيا ديديد تخمي را که در زمين مي‌کاريد؟ ( 63 )

 آيا شما آن تخم را مي‌رويانيد يا ما روياننده‌ايم؟ ( 64 )

 اگر ما بخواهيم کشت و زرع شما را خشک و تباه مي‌سازيم تا با حسرت و ندامت به سخنان بيهوده پردازيد. ( 65 )

 (و گوييد) که ما سخت در زيان و غرامت افتاديم. ( 66 )

 بلکه به کلي محروم گرديديم. ( 67 )

 آيا آبي را که شما مي‌نوشيد متوجهيد؟ ( 68 )

 آيا شما آن آب را از ابر فرو ريختيد يا ما نازل ساختيم؟ ( 69 )

 اگر مي‌خواستيم آن آب را شور و تلخ مي‌گردانيديم، پس چرا شکرگزاري نمي‌کنيد؟! ( 70 )

 آيا آتشي که روشن مي‌کنيد مي‌نگريد؟ ( 71 )

 آيا شما درخت آن را آفريديد يا ما آفريديم؟ ( 72 )

 ما آن را مايه پند و عبرت و توشه مسافران (کوه و بيابان عالم) گردانيديم. ( 73 )

 پس (اي رسول) به نام بزرگ خداي خود تسبيح گو. ( 74 )

 سوگند به مواقع نزول ستارگان (يا آيات کريمه قرآن). ( 75 )

 و اين سوگند اگر بدانيد بسي سوگند بزرگي است. ( 76 )

 که اين قرآن کتابي بسيار بزرگوار و سودمند و گرامي است. ( 77 )

 که در لوح محفوظ سرّ حق مقام دارد. ( 78 )

 که جز دست پاکان (و فهم خاصّان) بدان نرسد. ( 79 )

 تنزيلي از پروردگار عالم است. ( 80 )

 آيا با اين سخن (آسماني) باز انکار و نفاق مي‌ورزيد؟ ( 81 )

 و بهره خود را تکذيب آن قرار مي‌دهيد؟ ( 82 )

 پس چرا هنگامي که جان کسي به گلو رسد. ( 83 )

 و شما وقت مرگ (بر بالين آن مرده حاضريد و او را) مي‌نگريد. ( 84 )

 و ما به او از شما نزديکتريم ليکن شما بصيرت نداريد. ( 85 )

 پس چرا اگر حيات به دست شما و طبيعت است و شما را آفريننده‌اي نيست. ( 86 )

 روح را دوباره به بدن مرده باز نمي‌گردانيد اگر راست مي‌گوييد؟ ( 87 )

 پس (بدانيد آن که بميرد) اگر از مقربان درگاه خداست. ( 88 )

 آنجا در آسايش و نعمت و بهشت ابدي است. ( 89 )

 و اگر از اصحاب يمين است. ( 90 )

 پس (وي را بشارت دهيد که) تو را (از هر رنج و درد و الم) ايمني و سلامت است. ( 91 )

 و اما اگر از منکران و گمراهان است. ( 92 )

 نصيبش حميم جهنم است. ( 93 )

 و جايگاهش آتش دوزخ است. ( 94 )

 اين (وعد و وعيد) البته يقين و حق و حقيقت است. ( 95 )

 پس به نام بزرگ خداي خود تسبيح گوي. ( 96 )