به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ق، سوگند به قرآن مجید (كه قیامت و رستاخیز حق است)! (۱)
آنها تعجب كردند كه پیامبرى انذارگر از میان خودشان آمده; و كافران گفتند: «این چیز عجیبى است! (۲)
آیا هنگامى كه مردیم و خاك شدیم (دوباره به زندگى بازمىگردیم)؟! این بازگشتى بعید است!; (۳)
ولى ما مىدانیم آنچه را زمین از بدن آنها مىكاهد; و نزد ما كتابى است كه همه چیز در آن محفوظ است! (۴)
آنها حق را هنگامى كه به سراغشان آمد تكذیب كردند; از این رو پیوسته در كار پراكنده خود متحیرند! (۵)
آیا آنان به آسمان بالاى سرشان نگاه نكردند كه چگونه ما آن را بنا كردهایم، و چگونه آن را (بوسیله ستارگان) زینت بخشیدهایم و هیچ شكاف و شكستى در آن نیست؟! (۶)
و زمین را گسترش دادیم و در آن كوههائى عظیم و استوار افكندیم و از هر نوع گیاه بهجتانگیز در آن رویاندیم، (۷)
تا وسیله بینایى و یادآورى براى هر بنده توبه كارى باشد! (۸)
و از آسمان، آبى پربركت نازل كردیم، و بوسیله آن باغها و دانههایى را كه درو مىكند رویاندیم، (۹)
و نخلهاى بلندقامت كه میوههاى متراكم دارند; (۱۰)
همه اینها براى روزىبخشیدن به بندگان است و بوسیله باران سرزمین مرده را زنده كردیم; (آرى) زندهشدن مردگان نیز همین گونه است! (۱۱)
پیش از آنان قوم نوح و «اصحاب الرس» ( قومى كه در یمامه زندگى مىكردند و پیامبرى به نام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تكذیب كردند، (۱۲)
و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط، (۱۳)
و «اصحاب الایكه» ( قوم شعیب) و قوم تبع (كه در سرزمین یمن زندگى مىكردند)، هر یك از آنها فرستادگان الهى را تكذیب كردند و وعده عذاب درباره آنان تحقق یافت! (۱۴)
آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (كه قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولى آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند! (۱۵)
ما انسان را آفریدیم و وسوسههاى نفس او را مىدانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیكتریم! (۱۶)
(به خاطر بیاورید) هنگامى را كه دو فرشته راست و چپ كه ملازم انسانند اعمال او را دریافت مىدارند; (۱۷)
انسان هیچ سخنى را بر زبان نمىآورد مگر اینكه همان دم، فرشتهاى مراقب و آماده براى انجام ماموریت (و ضبط آن) است! (۱۸)
و سرانجام، سكرات (و بیخودى در آستانه) مرگ بحق فرامىرسد (و به انسان گفته مىشود:) این همان چیزى است كه تو از آن مىگریختى! (۱۹)
و در «صور» دمیده مىشود; آن روز، روز تحقق وعده وحشتناك است! (۲۰)
هر انسانى وارد محشر مىگردد در حالى كه همراه او حركت دهنده و گواهى است! (۲۱)
(به او خطاب مىشود:) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودى و ما پرده را از چشم تو كنار زدیم، و امروز چشمت كاملا تیزبین است! (۲۲)
فرشته همنشین او مىگوید: «این نامه اعمال اوست كه نزد من حاضر و آماده است!» (۲۳)
(خداوند فرمان مىدهد:) هر كافر متكبر لجوج را در جهنم افكنید! (۲۴)
آن كسى كه به شدت مانع خیر و متجاوز و در شك و تردید است (حتى دیگران را به تردید مى افكند); (۲۵)
همان كسى كه معبود دیگرى با خدا قرار داده، (آرى) او را در عذاب شدید بیفكنید! (۲۶)
و همنشینش (از شیاطین) مىگوید: «پروردگارا! من او را به طغیان وانداشتم، لكن او خود در گمراهى دور و درازى بود!» (۲۷)
(خداوند) مىگوید: «نزد من جدال و مخاصمه نكنید; من پیشتر به شما هشدار دادهام (و اتمام حجت كردهام)! (۲۸)
سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم كرد!» (۲۹)
(به خاطر بیاورید) روزى را كه به جهنم مىگوییم: «آیا پر شدهاى؟» و او مىگوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» (۳۰)
(در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیك مىكنند، و فاصلهاى از آنان ندارد! (۳۱)
این چیزى است كه به شما وعده داده مىشود، و براى كسانى است كه بسوى خدا بازمىگردند و پیمانها و احكام او را حفظ مىكنند، (۳۲)
آن كس كه از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبى پرانابه در محضر او حاضر شود! (۳۳)
(به آنان گفته مىشود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگى است! (۳۴)
هر چه بخواهند در آنجا براى آنها هست، و نزد ما نعمتهاى بیشترى است (كه به فكر هیچ كس نمىرسد)! (۳۵)
چه بسیار اقوامى را كه پیش از آنها هلاك كردیم، اقوامى كه از آنان قویتر بودند و شهرها (و كشورها) را گشودند; آیا راه فرارى (از عذاب الهى) وجود دارد! (۳۶)
در این تذكرى است براى آن كس كه عقل دارد، یا گوش دل فرادهد در حالى كه حاضر باشد! (۳۷)
ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز ( شش دوران) آفریدیم، و هیچ گونه رنج و سختى به ما نرسید! (با این حال چگونه زندهكردن مردگان براى ما مشكل است؟!) (۳۸)
در برابر آنچه آنها مىگویند شكیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (۳۹)
و در بخشى از شب او را تسبیح كن، و بعد از سجدهها! (۴۰)
و گوش فرا ده و منتظر روزى باش كه منادى از مكانى نزدیك ندا مىدهد، (۴۱)
روزى كه همگان صیحه رستاخیز را بحق مىشنوند; آن روز، روز خروج (از قبرها) است! (۴۲)
ماییم كه زنده مىكنیم و مىمیرانیم، و بازگشت تنها بسوى ماست! (۴۳)
روزى كه زمین به سرعت از روى آنها شكافته مىشود و (از قبرها) خارج مىگردند; و این جمع كردن براى ما آسان است! (۴۴)
ما به آنچه آنها مىگویند آگاهتریم، و تو مامور به اجبار آنها (به ایمان) نیستى; پس بوسیله قرآن، كسانى را كه از عذاب من مىترسند متذكر ساز (وظیفه تو همین است)! (۴۵)
