به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم (1)
سوگند به این كتاب روشنگر، (2)
كه ما آن را در شبى پر بركت نازل كردیم; ما همواره انذاركننده بودهایم! (3)
در آن شب هر امرى بر اساس حكمت (الهى) تدبیر و جدا مىگردد. (4)
(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما; ما (محمد (ص) را) فرستادیم! (5)
اینها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، كه شنونده و داناست! (6)
(همان) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید! (7)
هیچ معبودى جز او نیست; زنده مىكند و مىمیراند; او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست! (8)
ولى آنها در شكند و (با حقایق) بازى مىكنند. (9)
پس منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پدید آورد... (10)
كه همه مردم را فرامىگیرد; این عذاب دردناكى است! (11)
(مىگویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف كن كه ایمان مىآوریم. (12)
چگونه: و از كجا متذكر مىشوند با اینكه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)
سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافتهاى دیوانه است!» (14)
ما عذاب را كمى برطرف مىسازیم، ولى باز به كارهاى خود بازمىگردید! (15)
(ما از آنها انتقام مىگیریم) در آن روز كه آنها را با قدرت خواهیم گرفت; آرى ما انتقام گیرندهایم! (16)
ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)
(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید كه من فرستاده امینى براى شما هستم! (18)
و در برابر خداوند تكبر نورزید كه من براى شما دلیل روشنى آوردهام! (19)
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اینكه مرا متهم كنید! (20)
و اگر به من ایمان نمىآورید، از من كنارهگیرى كنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید)! (21)
(آنها هیچ یك از این پندها را نپذیرفتند، و موسى) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومى مجرمند! (22)
(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حركت ده كه شما تعقیب مىشوید! (23)
(هنگامى كه از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) كه آنها لشكرى غرقشده خواهند بود! (24)
(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسیار باغها و چشمهها كه از خود به جاى گذاشتند، (25)
و زراعتهاو قصرهاى زیبا و گرانقیمت، (26)
و نعمتهاى فراوان دیگر كه در آن (غرق) بودند! (27)
اینچنین بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حكومت) اینها را میراث براى اقوام دیگرى قرار دادیم! (28)
نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)
ما بنى اسرائیل را از عذاب ذلتبار رهایى بخشیدیم; (30)
از فرعون كه مردى متكبر و از اسرافكاران بود! (31)
ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم و برترى دادیم، (32)
و آیاتى (از قدرت خویش) را به آنها دادیم كه آزمایش آشكارى در آن بود (ولى آنان كفران كردند و مجازات شدند)! (33)
اینها ( مشركان) مىگویند: (34)
«مرگ ما جز همان مرگ اول نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (35)
اگر راست مىگویید پدران ما را (زنده كنید و) بیاورید (تا گواهى دهند)!» (36)
آیا آنان بهترند یا قوم «تبع» و كسانى كه پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاك كردیم، چرا كه مجرم بودند! (37)
ما آسمانها و زمین و آنچه را كه در میان این دو است به بازى (و بىهدف) نیافریدیم! (38)
ما آن دو را جز بحق نیافریدیم; ولى بیشتر آنان نمىدانند! (39)
روز جدایى (حق از باطل) وعدهگاه همه آنهاست! (40)
روزى كه هیچ دوستى كمترین كمكى به دوستش نمىكند، و از هیچسو یارى نمىشوند; (41)
مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا كه او عزیز و رحیم است! (42)
مسلما درخت زقوم... (43)
غذاى گنهكاران است، (44)
همانند فلز گداخته در شكمها مى جوشد; (45)
جوششى همچون آب سوزان! (46)
(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب مىشود:) این كافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش كنید! (47)
سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید! (48)
(به او گفته مىشود:) بچش كه (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودى! (49)
این همان چیزى است كه پیوسته در آن تردید مىكردید! (50)
(ولى) پرهیزگاران در جایگاه امنى قرار دارند، (51)
در میان باغها و چشمه ها; (52)
آنها لباسهایى از حریر نازك و ضخیم مىپوشند و در مقابل یكدیگر مىنشینند; (53)
اینچنیناند بهشتیان; و آنها را با «حور العین» تزویج مىكنیم! (54)
آنها در آنجا هر نوع میوهاى را بخواهند در اختیارشان قرارمىگیرد، و در نهایت امنیت به سر مىبرند! (55)
هرگز مرگى جز همان مرگ اول (كه در دنیا چشیدهاند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مىكند; (56)
این فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، این همان رستگارى بزرگ است! (57)
ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذكر شوند! (58)
(اما اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شكست)! (59)
