به نام خداوند رحمتگر مهربان

الف لام راء اين است آيات كتاب [آسمانى] و قرآن روشنگر«1»

چه بسا كسانى كه كافر شدند آرزو كنند كه كاش مسلمان بودند«2» 

بگذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو[ها] سرگرمشان كند پس به زودى خواهند دانست«3»

و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر اينكه براى آن اجلى معين بود«4» 

هيچ امتى از اجل خويش نه پيش مى‏افتد و نه پس مى‏ماند«5»     

و گفتند اى كسى كه قرآن بر او نازل شده است به يقين تو ديوانه‏اى«6»    

اگر راست مى‏گويى چرا فرشته‏ها را پيش ما نمى‏آورى«7»  

فرشتگان را جز به حق فرو نمى‏فرستيم و در آن هنگام ديگر مهلت نيابند«8»  

بى‏ترديد ما اين قرآن را به تدريج نازل كرده‏ايم و قطعا نگهبان آن خواهيم بود«9»       

و به يقين پيش از تو [نيز] در گروههاى پيشينيان [پيامبرانى] فرستاديم«10»  

و هيچ پيامبرى برايشان نيامد جز آنكه او را به مسخره مى‏گرفتند«11»       

بدين گونه آن [استهزا] را در دل بزهكاران راه مى‏دهيم«12»  

[كه] به او ايمان نمى‏آورند و راه [و رسم] پيشينيان پيوسته چنين بوده است«13»   

و اگر درى از آسمان بر آنان مى‏گشوديم كه همواره از آن بالا مى‏رفتند«14»  

قطعا مى‏گفتند در حقيقت ما چشم‏بندى شده‏ايم بلكه ما مردمى هستيم كه افسون شده‏ايم«15»

و به يقين ما در آسمان برجهايى قرار داديم و آن را براى تماشاگران آراستيم«16»    

و آن را از هر شيطان رانده‏شده‏اى حفظ كرديم«17»  

مگر آن كس كه دزديده گوش فرا دهد كه شهابى روشن او را دنبال مى‏كند«18»     

و زمين را گسترانيديم و در آن كوههاى استوار افكنديم و از هر چيز سنجيده‏اى در آن رويانيديم«19»

و براى شما و هر كس كه شما روزى‏دهنده او نيستيد در آن وسايل زندگى قرار داديم«20»   

و هيچ چيز نيست مگر آنكه گنجينه‏هاى آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه‏اى معين فرو نمى‏فرستيم«21» 

و بادها را بارداركننده فرستاديم و از آسمان آبى نازل كرديم پس شما را بدان سيراب نموديم و شما خزانه‏دار آن نيستيد«22»         

و بى‏ترديد اين ماييم كه زنده مى‏كنيم و مى‏ميرانيم و ما وارث [همه] هستيم«23»   

و به يقين پيشينيان شما را شناخته‏ايم و آيندگان [شما را نيز] شناخته‏ايم«24»      

و مسلما پروردگار توست كه آنان را محشور خواهد كرد چرا كه او حكيم داناست«25»

و در حقيقت انسان را از گلى خشك از گلى سياه و بدبو آفريديم«26»

و پيش از آن جن را از آتشى سوزان و بى‏دود خلق كرديم«27»       

و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگار تو به فرشتگان گفت من بشرى را از گلى خشك از گلى سياه و بدبو خواهم آفريد«28»      

پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم پيش او به سجده درافتيد«29»       

پس فرشتگان همگى يكسره سجده كردند«30»     

جز ابليس كه خوددارى كرد از اينكه با سجده‏كنندگان باشد«31»      

فرمود اى ابليس تو را چه شده است كه با سجده‏كنندگان نيستى«32»     

گفت من آن نيستم كه براى بشرى كه او را از گلى خشك از گلى سياه و بدبو آفريده‏اى سجده كنم«33»    

فرمود از اين [مقام] بيرون شو كه تو رانده‏شده‏اى«34»      

و تا روز جزا بر تو لعنت باشد«35»    

گفت پروردگارا پس مرا تا روزى كه برانگيخته خواهند شد مهلت ده«36»      

فرمود تو از مهلت‏يافتگانى«37»      

تا روز [و] وقت معلوم«38»   

گفت پروردگارا به سبب آنكه مرا گمراه ساختى من [هم گناهانشان را] در زمين برايشان مى‏آرايم و همه را گمراه خواهم ساخت«39» 

مگر بندگان خالص تو از ميان آنان را«40»     

فرمود اين راهى است راست [كه] به سوى من [منتهى مى‏شود]«41»    

در حقيقت تو را بر بندگان من تسلطى نيست مگر كسانى از گمراهان كه تو را پيروى كنند«42»      

و قطعا وعده‏گاه همه آنان دوزخ است«43»   

[دوزخى] كه براى آن هفت در است و از هر درى بخشى معين از آنان [وارد مى‏شوند]«44» 

بى‏گمان پرهيزگاران در باغها و چشمه‏سارانند«45»   

[به آنان گويند] با سلامت و ايمنى در آنجا داخل شويد«46»  

و آنچه كينه [و شائبه‏هاى نفسانى] در سينه‏هاى آنان است بركنيم برادرانه بر تختهايى روبروى يكديگر نشسته‏اند«47»

نه رنجى در آنجا به آنان مى‏رسد و نه از آنجا بيرون رانده مى‏شوند«48»      

به بندگان من خبر ده كه منم آمرزنده مهربان«49»    

و اينكه عذاب من عذابى است دردناك«50»  

و از مهمانان ابراهيم به آنان خبر ده«51»     

هنگامى كه بر او وارد شدند و سلام گفتند [ابراهيم] گفت ما از شما بيمناكيم«52»  

گفتند مترس كه ما تو را به پسرى دانا مژده مى‏دهيم«53»  

گفت آيا با اينكه مرا پيرى فرا رسيده است بشارتم مى‏دهيد به چه بشارت مى‏دهيد«54»    

گفتند ما تو را به حق بشارت داديم پس از نوميدان مباش«55»       

گفت چه كسى جز گمراهان از رحمت پروردگارش نوميد مى‏شود«56»       

[سپس] گفت اى فرشتگان [ديگر] كارتان چيست«57»       

گفتند ما به سوى گروه مجرمان فرستاده شده‏ايم«58»      

مگر خانواده لوط كه ما قطعا همه آنان را نجات مى‏دهيم«59»

جز آنش را كه مقدر كرديم او از بازماندگان [در عذاب] باشد«60»      

پس چون فرشتگان نزد خاندان لوط آمدند«61»

[لوط] گفت‏شما مردمى ناشناس هستيد«62»       

گفتند [نه] بلكه براى تو چيزى آورده‏ايم كه در آن ترديد مى‏كردند«63»

و حق را براى تو آورده‏ايم و قطعا ما راستگويانيم«64» 

پس پاسى از شب [گذشته] خانواده‏ات را حركت ده و [خودت] به دنبال آنان برو و هيچ يك از شما نبايد به عقب بنگرد و هر جا به شما دستور داده مى‏شود برويد«65»  

و او را از اين امر آگاه كرديم كه ريشه آن گروه صبحگاهان بريده خواهد شد«66»      

و مردم شهر شادى‏كنان روى آوردند«67»     

[لوط] گفت اينان مهمانان منند مرا رسوا مكنيد«68» 

و از خدا پروا كنيد و مرا خوار نسازيد«69»     

گفتند آيا تو را [از مهمان كردن] مردم بيگانه منع نكرديم«70» 

گفت اگر مى‏خواهيد [كارى مشروع] انجام دهيد اينان دختران منند [با آنان ازدواج كنيد]«71» 

به جان تو سوگند كه آنان در مستى خود سرگردان بودند«72»       

پس به هنگام طلوع آفتاب فرياد [مرگبار] آنان را فرو گرفت«73»

و آن [شهر] را زير و زبر كرديم و بر آنان سنگهايى از سنگ گل بارانديم«74»   

به يقين در اين [كيفر] براى هوشياران عبرتهاست«75»       

و [آثار] آن [شهر هنوز] بر سر راهى [داير] برجاست«76»    

بى‏گمان در اين براى مؤمنان عبرتى است«77»      

و راستى اهل ايكه ستمگر بودند«78»       

پس از آنان انتقام گرفتيم و آن دو [شهر اكنون] بر سر راهى آشكاراست«79»

و اهل حجر [نيز] پيامبران [ما] را تكذيب كردند«80»   

و آيات خود را به آنان داديم و[لى] از آنها اعراض كردند«81»  

و [براى خود] از كوهها خانه‏هايى مى‏تراشيدند كه در امان بمانند«82»       

پس صبحدم فرياد [مرگبار] آنان را فرو گرفت«83»     

و آنچه به دست مى‏آوردند به كارشان نخورد«84»    

و ما آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است جز به حق نيافريده‏ايم و يقينا قيامت فرا خواهد رسيد پس به خوبى صرف نظر كن«85»   

زيرا پروردگار تو همان آفريننده داناست«86»   

و به راستى به تو سبع المثانى [=سوره فاتحه] و قرآن بزرگ را عطا كرديم«87»     

و به آنچه ما دسته‏هايى از آنان [=كافران] را بدان برخوردار ساخته‏ايم چشم مدوز و بر ايشان اندوه مخور و بال خويش براى مؤمنان فرو گستر«88»       

و بگو من همان هشداردهنده آشكارم«89»  

همان گونه كه [عذاب را] بر تقسيم‏كنندگان نازل كرديم«90»  

همانان كه قرآن را جزء جزء كردند [به برخى از آن عمل كردند و بعضى را رها نمودند]«91»   

پس سوگند به پروردگارت كه از همه آنان خواهيم پرسيد«92»

از آنچه انجام مى‏دادند«93»  

پس آنچه را بدان مامورى آشكار كن و از مشركان روى برتاب«94»    

كه ما [شر] ريشخندگران را از تو برطرف خواهيم كرد«95»    

همانان كه با خدا معبودى ديگر قرار مى‏دهند پس به زودى [حقيقت را] خواهند دانست«96» 

و قطعا مى‏دانيم كه سينه تو از آنچه مى‏گويند تنگ مى‏شود«97»   

پس با ستايش پروردگارت تسبيح گوى و از سجده‏كنندگان باش«98»  

و پروردگارت را پرستش كن تا اينكه مرگ تو فرا رسد«99»


این وب سای بخشی از پورتال اینترنتی انهار میباشد. جهت استفاده از سایر امکانات این پورتال میتوانید از لینک های زیر استفاده نمائید:
انهار بانک احادیث انهار توضیح المسائل مراجع استفتائات مراجع رساله آموزشی مراجع درباره انهار زندگینامه تالیفات عربی تالیفات فارسی گالری تصاویر تماس با ما جمادی الثانی رجب شعبان رمضان شوال ذی القعده ذی الحجة محرم صفر ربیع الثانی ربیع الاول جمادی الاول نماز بعثت محرم اعتکاف مولود کعبه ماه مبارک رمضان امام سجاد علیه السلام امام حسن علیه السلام حضرت علی اکبر علیه السلام میلاد امام حسین علیه السلام میلاد حضرت مهدی علیه السلام حضرت ابالفضل العباس علیه السلام ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها پاسخ به احکام شرعی مشاوره از طریق اینترنت استخاره از طریق اینترنت تماس با ما قرآن (متن، ترجمه،فضیلت، تلاوت) مفاتیح الجنان کتابخانه الکترونیکی گنجینه صوتی پیوندها طراحی سایت هاستینگ ایران، ویندوز و لینوکس