به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
در آن هنگام كه آسمان ( كرات آسمانى) شكافته شود، (۱)
و تسلیم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنین باشد- (۲)
و در آن هنگام كه زمین گسترده شود، (۳)
و آنچه در درون دارد بیرون افكنده و خالى شود، (۴)
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است كه چنین باشد- (۵)
اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مىروى و او را ملاقات خواهى كرد! (۶)
پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (۷)
بزودى حساب آسانى براى او مىشود، (۸)
و خوشحال به اهل و خانوادهاش بازمىگردد. (۹)
و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (۱۰)
بزودى فریاد مىزند واى بر من كه هلاك شدم! (۱۱)
و در شعلههاى سوزان آتش مىسوزد. (۱۲)
چرا كه او در میان خانوادهاش پیوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود! (۱۳)
او گمان مىكرد هرگز بازگشت نمىكند! (۱۴)
آرى، پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)! (۱۵)
سوگند به شفق، (۱۶)
و سوگند به شب و آنچه را جمعآورى مىكند، (۱۷)
و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مىشود، (۱۸)
كه همه شما پیوسته از حالى به حال دیگر منتقل مىشوید (تا به كمال برسید). (۱۹)
پس چرا آنان ایمان نمىآورند؟! (۲۰)
و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مىشود سجده نمىكنند؟! (۲۱)
بلكه كافران پیوسته آیات الهى را انكار مىكنند! (۲۲)
و خداوند آنچه را در دل پنهان مىدارند بخوبى مىداند! (۲۳)
پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده! (۲۴)
مگر كسانى كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، كه براى آنان پاداشى است قطع نشدنى! (۲۵)
