به نام خداوند بخشنده مهربان
اي کساني که به خدا ايمان آورده‌ايد، هرگز نبايد کافران را که دشمن من و شمايند ياران خود برگرفته و طرح دوستي با آنها افکنيد در صورتي که آنان به کتابي که بر شما آمد يعني قرآن حق سخت کافر شدند، رسول خدا و شما مؤمنان را به جرم ايمان به خدا از وطن خود آواره مي‌کنند، پس نبايد اگر شما براي جهاد در راه من و طلب رضا و خشنودي من بيرون آمده‌ايد پنهاني با آنها دوستي کنيد، و من به اسرار نهان و اعمال آشکار شما داناترم، و هر که از شما چنين کند سخت به راه ضلالت شتافته است. ( 1 )
هر گاه آنها بر شما تسلط يابند باز همان دشمن ديرينند و هر چه بتوانند به دست و زبان بر عداوت شما مي‌کوشند و چقدر دوست مي‌دارند که شما کافر شويد. ( 2 )
هرگز روز قيامت خويشان و فرزندان شما (اگر مؤمن نباشند) هيچ سودي برايتان ندارند که در آن روز خدا ميان شما به کلي جدايي مي‌افکند و خدا به هر چه کنيد بيناست. ( 3 )
براي شما مؤمنان بسيار پسنديده و نيکوست که به ابراهيم و اصحابش اقتدا کنيد که آنها به قوم (مشرک) خود گفتند: ما از شما و بتهاي شما که به جاي خدا مي‌پرستيد به کلي بيزاريم، ما مخالف و منکر شماييم و هميشه ميان ما و شما کينه و دشمني خواهد بود تا وقتي که تنها به خداي يگانه ايمان آريد، الاّ آنکه ابراهيم به پدر (يعني عموي) خود گفت: (اگر ايمان آري) من براي تو از خدا آمرزش مي‌طلبم (که از شرک و عصيان گذشته تو درگذرد) و (هر گاه ايمان نياوري) ديگر من بر نجات تو از (قهر و غضب) خدا هيچ کاري نتوانم کرد، بار الها، ما بر تو توکل کرديم و رو به درگاه تو آورديم و بازگشت تمام خلق به سوي توست. ( 4 )
پروردگارا، ما را مايه فتنه و امتحان کافران مگردان و پروردگارا، ما را بيامرز که تنها تويي که (بر هر کار) بسيار مقتدري و (به صلاح خلق) کاملا آگاهي. ( 5 )
البته براي شما مؤمنان هر که به خدا و (ثواب) عالم آخرت اميدوار است اقتداء به ابراهيم و يارانش نيکوست، و هر که روي (از خدا) بگرداند خدا (از طاعت خلق) کاملا بي‌نياز و به ذات خود ستوده صفات است. ( 6 )
اميد است که خدا دوستي ميان شما و دشمنانتان (به فتوحات اسلام و ايمان کفّار) برقرار گرداند و خدا قادر و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. ( 7 )
خدا شما را از آنان که با شما در دين قتال و دشمني نکرده و شما را از ديارتان بيرون ننمودند نهي نمي‌کند که با آنان نيکي کنيد و به عدالت و انصاف رفتار نماييد، که خدا مردم با عدل و داد را بسيار دوست مي‌دارد. ( 8 )
و تنها شما را از دوستي کساني نهي مي‌کند که در دين با شما قتال کرده و از وطنتان بيرون کردند و بر بيرون کردن شما همدست شدند، زنهار آنها را دوست نگيريد و کساني که با آنان دوستي و ياوري کنند ايشان به حقيقت ظالم و ستمکارند. ( 9 )
اي کساني که ايمان آورده‌ايد، زناني که به عنوان اسلام و ايمان (از ديار خود) هجرت کرده و به سوي شما آمدند (ممکن است جاسوس باشند) شما از آنها تحقيق کرده و امتحانشان کنيد و البته خدا به (صدق و کذب) ايمانشان داناتر است، اگر با ايمانشان شناختيد آنها را ديگر به شوهران کافرشان بر مگردانيد که هرگز اين زنان مؤمن بر آن کفّار و آن شوهران کافر بر اين زنان حلال نيستند ولي مهر و نفقه‌اي که شوهران مخارج آن زنان کرده‌اند به آنها بپردازيد، و باکي نيست که شما با آنان نکاح کنيد در صورتي که اجر و مهرشان را بدهيد. و هرگز متوسل به حفاظت (و عقد و پيمان) زنان کافره نشويد و (اگر زنانتان از اسلام به کفر برگشتند و نزد کافران رفتند) از کفّار مهر و نفقه مطالبه کنيد، آنها هم (اگر زنانشان ايمان آوردند و نزد شما آمدند) مهر و نفقه طلبند. اين حکم خداست که ميان شما حکم مي‌کند و خدا (به حقايق امور) دانا و (به مصالح خلق) آگاه است. ( 10 )
و اگر از زنان شما کساني (مرتد شده) به سوي کافران رفتند و شما در مقام انتقام بر آمديد و غنيمت برديد، به مرداني که زنانشان رفته‌اند به قدر همان مهر و نفقه‌اي که خرج کرده‌اند بدهيد، و از خدايي که به او ايمان آورده‌ايد بترسيد و پرهيزکار شويد. ( 11 )
لا اي پيغمبر (گرامي) چون زنان مؤمن آيند که با تو بيعت کنند که ديگر هرگز شرک به خدا نياورند و سرقت و زنا کاري نکنند و اولاد خود را به قتل نرسانند و بر کسي افترا و بهتان ميان دست و پاي خود نبندند (يعني فرزندي را که ميان دست و پاي خود پرورده و علم به آن از انعقاد نطفه او دارند به دروغ به کسي غير پدرش نبندند) و با تو در هيچ امر معروفي مخالفت نکنند، بدين شرايط با آنها بيعت کن و بر آنان از خدا آمرزش و غفران طلب، که خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. ( 12 )
الا اي اهل ايمان، هرگز قومي را که خدا بر آنان غضب کرده (يعني جهودان را) يار و دوستدار خود مگيريد که آنها از عالم آخرت به کلي مأيوسند چنانکه کافران از اهل قبور نوميدند (يعني فرقي ميان جهودان و اهل کتاب که خود را معتقد به خدا و قيامت مي‌دانند با کافران بي‌عقيده در مقام عمل هيچ نيست که هيچ کدام طالب آخرت و در فکر قيامت ابدا نيستند). ( 13 )
