به نام خداوند رحمتگر مهربان

حاء ميم«1»  

سوگند به كتاب روشنگر«2»  

ما آن را قرآنى عربى قرار داديم باشد كه بينديشيد«3»       

و همانا كه آن در كتاب اصلى [=لوح محفوظ] به نزد ما سخت والا و پر حكمت است«4»      

آيا به [صرف] اينكه شما قومى منحرفيد [بايد] قرآن را از شما باز داريم«5»   

و چه بسا پيامبرانى كه در [ميان] گذشتگان روانه كرديم«6»  

و هيچ پيامبرى به سوى ايشان نيامد مگر اينكه او را به ريشخند مى‏گرفتند«7»       

و نيرومندتر از آنان را به هلاكت رسانيديم و سنت پيشينيان تكرار شد«8»     

و اگر از آنان بپرسى آسمانها و زمين را چه كسى آفريده قطعا خواهند گفت آنها را همان قادر دانا آفريده است«9»

همان كسى كه اين زمين را براى شما گهواره‏اى گردانيد و براى شما در آن راهها نهاد باشد كه راه يابيد«10»

و آن كس كه آبى به اندازه از آسمان فرود آورد پس به وسيله آن سرزمينى مرده را زنده گردانيديم همين گونه [از گورها] بيرون آورده مى‏شويد«11»   

و همان كسى كه جفتها را يكسره آفريد و براى شما از كشتيها و دامها [وسيله‏اى كه] سوار شويد قرار داد«12»    

تا بر پشت آن[ها] قرار گيريد پس چون بر آن[ها] برنشستيد نعمت پروردگار خود را ياد كنيد و بگوييد پاك است كسى كه اين را براى ما رام كرد و[گرنه] ما را ياراى [رام‏ساختن] آنها نبود«13»

و به راستى كه ما به سوى پروردگارمان بازخواهيم گشت«14»      

و براى او بعضى از بندگان [خدا] را جزئى [چون فرزند و شريك] قرار دادندبه راستى كه انسان بس ناسپاس آشكار است«15»

آيا از آنچه مى‏آفريند خود دخترانى برگرفته و به شما پسران را اختصاص داده است«16»     

و چون يكى از آنان را به آنچه به [خداى] رحمان نسبت مى‏دهد خبر دهند چهره او سياه مى‏گردد در حالى كه خشم و تاسف خود را فرو مى‏خورد«17»     

آيا كسى [را شريك خدا مى‏كنند] كه در زر و زيور پرورش يافته و در [هنگام] مجادله بيانش غير روشن است«18»

و فرشتگانى را كه خود بندگان رحمانند مادينه [و دختران او] پنداشتند آيا در خلقت آنان حضور داشتند گواهى ايشان به زودى نوشته مى‏شود و [از آن] پرسيده خواهند شد«19»   

و مى‏گويند اگر [خداى] رحمان مى‏خواست آنها را نمى‏پرستيديم آنان به اين [دعوى] دانشى ندارند [و] جز حدس نمى‏زنند«20»

آيا به آنان پيش از آن [قرآن] كتابى داده‏ايم كه بدان تمسك مى‏جويند«21»   

[نه] بلكه گفتند ما پدران خود را بر آيينى يافتيم و ما [هم با] پى گيرى از آنان راه يافتگانيم«22»       

و بدين گونه در هيچ شهرى پيش از تو هشداردهنده‏اى نفرستاديم مگر آنكه خوشگذرانان آن گفتند ما پدران خود را بر آيينى [و راهى] يافته‏ايم و ما از پى ايشان راهسپريم«23» 

گفت هر چند هدايت كننده‏تر از آنچه پدران خود را بر آن يافته‏ايد براى شما بياورم گفتند ما [نسبت] به آنچه بدان فرستاده شده‏ايد كافريم«24» 

پس از آنان انتقام گرفتيم پس بنگر فرجام تكذيب‏كنندگان چگونه بوده است«25»      

و چون ابراهيم به [نا]پدرى خود و قومش گفت من واقعا از آنچه مى‏پرستيد بيزارم«26»       

مگر [از] آن كس كه مرا پديد آورد و البته او مرا راهنمايى خواهد كرد«27»    

و او آن را در پى خود سخنى جاويدان كرد باشد كه آنان [به توحيد] بازگردند«28»

بلكه اينان و پدرانشان را برخودارى دادم تا حقيقت و فرستاده‏اى آشكار به سويشان آمد«29»

و چون حقيقت به سويشان آمد گفتند اين افسونى است و ما منكر آنيم«30»       

و گفتند چرا اين قرآن بر مردى بزرگ از [آن] دو شهر فرود نيامده است«31»  

آيا آنانند كه رحمت پروردگارت را تقسيم مى‏كنند ما [وسايل] معاش آنان را در زندگى دنيا ميانشان تقسيم كرده‏ايم و برخى از آنان را از [نظر] درجات بالاتر از بعضى [ديگر] قرار داده‏ايم تا بعضى از آنها بعضى [ديگر] را در خدمت گيرند و رحمت پروردگار تو از آنچه آنان مى‏اندوزند بهتر است«32»    

و اگر نه آن بود كه [همه] مردم [در انكار خدا] امتى واحد گردند قطعا براى خانه‏هاى آنان كه به [خداى] رحمان كفر مى‏ورزيدند سقفها و نردبانهايى از نقره كه بر آنها بالا روند قرار مى‏داديم«33»

و براى خانه‏هايشان نيز درها و تختهايى كه بر آنها تكيه زنند«34»     

و زر و زيورهاى [ديگر نيز] و همه اينها جز متاع زندگى دنيا نيست و آخرت پيش پروردگار تو براى پرهيزگاران است«35»

و هر كس از ياد [خداى] رحمان دل بگرداند بر او شيطانى مى‏گماريم تا براى وى دمسازى باشد«36»

و مسلما آنها ايشان را از راه باز مى‏دارند و [آنها] مى‏پندارند كه راه يافتگانند«37»     

تا آنگاه كه او [با دمسازش] به حضور ما آيد [خطاب به شيطان] گويد اى كاش ميان من و تو فاصله خاور و باختر بود كه چه بد دمسازى هستى«38»    

و امروز هرگز [پشيمانى] براى شما سود نمى‏بخشد چون ستم كرديد در حقيقت‏شما در عذاب مشترك خواهيد بود«39»

پس آيا تو مى‏توانى كران را شنوا كنى يا نابينايان و كسى را كه همواره در گمراهى آشكارى است راه نمايى«40»

پس اگر ما تو را [از دنيا] ببريم قطعا از آنان انتقام مى‏كشيم«41»     

يا [اگر] آنچه را به آنان وعده داده‏ايم به تو نشان دهيم حتما ما بر آنان قدرت داريم«42»       

پس به آنچه به سوى تو وحى شده است چنگ د رز ن كه تو بر راهى راست قرار دارى«43»

و به راستى كه [قرآن] براى تو و براى قوم تو [مايه] تذكرى است و به زودى [در مورد آن] پرسيده خواهيد شد«44»

و از رسولان ما كه پيش از تو گسيل داشتيم جويا شو آيا در برابر [خداى] رحمان خدايانى كه مورد پرستش قرار گيرند مقرر داشته‏ايم«45»      

و همانا موسى را با نشانه‏هاى خويش به سوى فرعون و سران [قوم] او روانه كرديم پس گفت من فرستاده پروردگار جهانيانم«46»

پس چون آيات ما را براى آنان آورد ناگهان ايشان بر آنها خنده زدند«47»       

و [ما] نشانه‏اى به ايشان نمى‏نموديم مگر اينكه آن از نظير [و مشابه] آن بزرگتر بود و به عذاب گرفتارشان كرديم تا مگر به راه آيند«48» 

و گفتند اى فسونگر پروردگارت را به [پاس] آنچه با تو عهد كرده براى ما بخوان كه ما واقعا به راه درست درآمده‏ايم«49»

و چون عذاب را از آنها برداشتيم بناگاه آنان پيمان شكستند«50»     

و فرعون در [ميان] قوم خود ندا درداد [و] گفت اى مردم [كشور] من آيا پادشاهى مصر و اين نهرها كه از زير [كاخهاى] من روان است از آن من نيست پس مگر نمى‏بينيد«51»  

آيا [نه] من از اين كس كه خود بى‏مقدار است و نمى‏تواند درست بيان كند بهترم«52»       

پس چرا بر او دستبندهايى زرين آويخته نشده يا با او فرشتگانى همراه نيامده‏اند«53»

پس قوم خود را سبك‏مغز يافت [و آنان را فريفت] و اطاعتش كردند چرا كه آنها مردمى منحرف بودند«54»     

و چون ما را به خشم درآوردند از آنان انتقام گرفتيم و همه آنان را غرق كرديم«55»   

و آنان را پيشينه‏اى [بد] و عبرتى براى آيندگان گردانيديم«56»

و هنگامى كه [در مورد] پسر مريم مثالى آورده شد بناگاه قوم تو از آن [سخن] هلهله درانداختند [و اعراض كردند]«57»

و گفتند آيا معبودان ما بهترند يا او آن [مثال] را جز از راه جدل براى تو نزدند بلكه آنان مردمى جدل‏پيشه‏اند«58»

[عيسى] جز بنده‏اى كه بر وى منت نهاده و او را براى فرزندان اسرائيل سرمشق [و آيتى] گردانيده‏ايم نيست«59»

و اگر بخواهيم قطعا به جاى شما فرشتگانى كه در [روى] زمين جانشين [شما] گردند قرار دهيم«60»

 همانا آن نشانه‏اى براى [فهم] رستاخيز است پس زنهار در آن ترديد مكن و از من پيروى كنيد اين است راه راست«61»

و مبادا شيطان شما را از راه به در برد زيرا او براى شما دشمنى آشكار است«62»  

و چون عيسى دلايل آشكار آورد گفت به راستى براى شما حكمت آوردم و تا در باره بعضى از آنچه در آن اختلاف مى‏كرديد برايتان توضيح دهم پس از خدا بترسيد و فرمانم ببريد«63»    

در حقيقت‏خداست كه خود پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستيد اين است راه راست«64»     

تا [آنكه] از ميانشان احزاب دست به اختلاف زدند پس واى بر كسانى كه ستم كردند از عذاب روزى دردناك«65»

آيا جز [اين] انتظار مى‏برند كه رستاخيز در حالى كه حدس نمى‏زنند ناگهان بر آنان در رسد«66»      

در آن روز ياران جز پرهيزگاران بعضى‏شان دشمن بعضى ديگرند«67»  

اى بندگان من امروز بر شما بيمى نيست و غمگين نخواهيد شد«68»

همان كسانى كه به آيات ما ايمان آورده و تسليم بودند«69» 

شما با همسرانتان شادمانه داخل بهشت‏شويد«70»

سينيهايى از طلا و جام‏هايى در برابر آنان مى‏گردانند و در آنجا آنچه دلها آن را بخواهند و ديدگان را خوش آيد [هست] و شما در آن جاودانيد«71»     

و اين است همان بهشتى كه به [پاداش] آنچه مى‏كرديد ميراث يافتيد«72»  

در آنجا براى شما ميوه‏هايى فراوان خواهد بود كه از آنها مى‏خوريد«73»      

بى‏گمان مجرمان در عذاب جهنم ماندگارند«74»      

[عذاب] از آنان تخفيف نمى‏يابد و آنها در آنجا نوميدند«75»    

و ما بر ايشان ستم نكرديم بلكه خود ستمكار بودند«76»     

و فرياد كشند اى مالك [بگو] پروردگارت جان ما را بستاند پاسـخ دهد شما ماندگاريد«77»     

قطعا حقيقت را برايتان آورديم ليكن بيشتر شما حقيقت را خوش نداشتيد«78»       

يا در كارى ابرام ورزيده‏اند ما [نيز] ابرام مى‏ورزيم«79»

آيا مى‏پندارند كه ما راز آنها و نجوايشان را نمى‏شنويم چرا و فرشتگان ما پيش آنان [حاضرند و] ثبت مى‏كنند«80»

بگو اگر براى [خداى] رحمان فرزندى بود خود من نخستين پرستندگان بودم«81»     

پروردگار آسمانها و زمين [و] پروردگار عرش از آنچه وصف مى‏كنند منزه است«82»    

پس آنان را رها كن تا در ياوه‏گويى خود فرو روند و بازى كنند تا آن روزى را كه بدان وعده داده مى‏شوند ديدار كنند«83»

و اوست كه در آسمان خداست و در زمين خداست و هموست‏سنجيده‏كار دانا«84»  

و خجسته است كسى كه فرمانروايى آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است از آن اوست و علم قيامت پيش اوست و به سوى او برگردانيده مى‏شويد«85»

و كسانى كه به جاى او مى‏خوانند [و مى‏پرستند] اختيار شفاعت ندارند مگر آن كسانى كه آگاهانه به حق گواهى داده باشند«86»

و اگر از آنان بپرسى چه كسى آنان را خلق كرده مسلما خواهند گفت‏خدا پس چگونه [از حقيقت] بازگردانيده مى‏شوند«87»

و گويد اى پروردگار من اينها جماعتى‏اند كه ايمان نخواهند آورد«88»  

[و خدا فرمود] از ايشان روى برتاب و بگو به سلامت پس زودا كه بدانند«89»


این وب سای بخشی از پورتال اینترنتی انهار میباشد. جهت استفاده از سایر امکانات این پورتال میتوانید از لینک های زیر استفاده نمائید:
انهار بانک احادیث انهار توضیح المسائل مراجع استفتائات مراجع رساله آموزشی مراجع درباره انهار زندگینامه تالیفات عربی تالیفات فارسی گالری تصاویر تماس با ما جمادی الثانی رجب شعبان رمضان شوال ذی القعده ذی الحجة محرم صفر ربیع الثانی ربیع الاول جمادی الاول نماز بعثت محرم اعتکاف مولود کعبه ماه مبارک رمضان امام سجاد علیه السلام امام حسن علیه السلام حضرت علی اکبر علیه السلام میلاد امام حسین علیه السلام میلاد حضرت مهدی علیه السلام حضرت ابالفضل العباس علیه السلام ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها پاسخ به احکام شرعی مشاوره از طریق اینترنت استخاره از طریق اینترنت تماس با ما قرآن (متن، ترجمه،فضیلت، تلاوت) مفاتیح الجنان کتابخانه الکترونیکی گنجینه صوتی پیوندها طراحی سایت هاستینگ ایران، ویندوز و لینوکس