به نام خدا كه رحمتش بى اندازه است‏ و مهربانى ‏اش هميشگى.

 

الم (1)

روميان مغلوب شدند، (2)

در نزديک ترين سرزمين [خود به حجاز که نواحي شام است]، و آنان پس از مغلوب شدنشان به زودي پيروز خواهند شد،(3)

[البته] در ظرف چند سال. عاقبت و نتيجه کار پيش [از مغلوب شدن روميان] و پس [از پيروزي روميان] فقط در سيطره اراده و فرمان خداست، و آن روز [که روميان پيروز شوند] مؤمنان شادمان و خوشحال خواهند شد، (4)

به سبب نصرت و ياري خدا، [آري او] هرکس را بخواهد ياري مي دهد، و تنها او تواناي شکست ناپذير و مهربان است. (5)

خدا اين وعده را داده است؛ و خدا از وعده اش تخلف نمي کند، ولي بيشتر مردم معرفت و شناخت [نسبت به وفاي قطعي خدا در مورد وعده اش] ندارند(6)

 تنها] ظاهري [محسوس] از زندگي دنيا را مي شناسند و آنان از آخرت [که سراي ابدي و داراي نعمت هاي جاوداني و حيات سرمدي است] بي خبرند(7)

آيا در [خلوت] درون خود نينديشيده اند؟ [که] خدا آسمان ها و زمين و آنچه را ميان آنهاست، جز به حقّ و راستي و براي مدتي معين نيافريده است؛ و همانا بسياري از مردم به ديدار [قيامت و محاسبه اعمال به وسيله] پروردگارشان کافرند. ( 8 )

آيا [به غفلت ناني مي خورند و بي خبر به سر مي برند و] در زمين گردش نکرده اند تا با تأمل بنگرند سرانجام کساني که پيش از اينان بودند چگونه بود؟ آنان قوي تر و نيرومندتر از اينان بودند، و زمين را [براي هدف هاي گوناگون] زير و رو کردند و آن را بيش از آنچه اينان آبادش کردند، آباد نمودند، و پيامبرانشان دلايل روشن براي آنان آوردند [ولي به سبب تکذيب پيامبرانشان هلاک شدند]؛ پس خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند، ولي آنان بودند که به خودشان ستم مي کردند. ( 9 )

آن گاه بدترين سرانجام، سرانجام کساني بود که مرتکب زشتي شدند به سبب اينکه آيات خدا را تکذيب کردند و همواره آنها را به مسخره مي گرفتند. ( 10 )

خدا مخلوقات را مي آفريند، سپس آنان را [بعد از مرگشان] باز مي گرداند، آن گاه به سوي او باز گردانده مي شويد،(11)

و روزي که قيامت برپا شود گنهکاران [از شدت سختي و هولناکي آن اندوهگين گردند و به علت پذيرفته نشدن بهانه و عذرشان از رحمت خدا] مأيوس شوند، (12)

و از معبودانشان [که آنها را کورکورانه مي پرستيدند] براي آنان شفيعاني نخواهد بود، و آنان معبودانشان را [از روي واقعيت] انکار مي کنند، (13)

و روزي که قيامت برپا شود آن روز [همه] از هم جدا مي شوند، (14)

اما کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، آنان را در بوستاني [سرسبز و خرم] مسرور وشادمان مي دارند(15)

و اما کساني که کفر ورزيده و آيات ما و ديدار آخرت را تکذيب کرده اند، احضارشدگان در عذاب اند. ( 16 )

پس خدا را هنگامي که وارد شب مي شويد و هنگامي که به صبح در مي آييد، تسبيح گوييد،(17)

همه ستايش ها در آسمان ها و زمين ويژه اوست و شب و آن گاه که وارد ظهر مي شويد [نيز خدا را تسبيح گوييد](18)

زنده را از مرده بيرون مي آورد و مرده را از زنده بيرون مي آورد، و زمين را پس از مردگي اش زنده مي کند؛ و اين گونه [از گورها] بيرون آورده مي شويد. ( 19 )

و از نشانه هاي [قدرت و ربوبيت] او اين است که شما را از خاکي [بي جان] آفريد؛ پس اکنون بشري هستيد که [روي زمين] پراکنده و منتشريد،(20)

و از نشانه هاي [قدرت و ربوبيت] او اين است که براي شما از جنس خودتان همسراني آفريد تا در کنارشان آرامش يابيد و در ميان شما دوستي و مهرباني قرار داد؛ يقيناً در اين [کار شگفت انگيز] نشانه هايي است براي مردمي که مي انديشند، (21)

و از نشانه هاي [قدرت و ربوبيت] او آفرينش آسمان ها وزمين و اختلاف و گوناگوني زبان ها و رنگ هاي شماست؛ بي ترديد در اين [واقعيات] نشانه هايي است براي دانايان، (22)

و از نشانه هاي [قدرت و ربوبيت] او خواب شما وجستجويتان براي تأمين معاش در شب وروز است، يقيناً در اين [امور] نشانه هايي است براي مردمي که گوش شنوا دارند، (23)

و از نشانه هاي [قدرت و ربوبيت] اوست که برق را مايه ترس [از صاعقه] و اميد [به باران] به شما مي نماياند، و از آسمان، آبي نازل مي کند که زمين را پس از مردگي اش به وسيله آن زنده مي کند؛ قطعاً در اين [شگفتي هاي آفرينش] نشانه هايي است براي مردمي که تعقّل مي کنند. (24)

و از نشانه هاي [قدرت و ربوبيت] او اين است که آسمان و زمين به فرمانش برپايند، سپس زماني که شما را با يک دعوت از زمين بخواند، ناگاه [از گورها] بيرون مي آييد، (25)

و هر که در آسمان ها و زمين است، فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي اوست، و همه براي او فروتن و خاضع اند، (26)

و اوست که مخلوقات را مي آفريند سپس آنان را [پس از مرگشان] باز مي گرداند؛ و اين [کار] براي او آسان تر است. و برترين وصف ها در آسمان ها و زمين ويژه اوست؛ و او تواناي شکست ناپذير و حکيم است. ( 27 )

خدا از [وضع و حال] خودتان براي شما مثلي زده است، آيا از بردگانتان در آنچه [از نعمت ها و ثروت ها] به شما روزي داده ايم، شريکاني داريد که شما در آن [نعمت ها و ثروت ها] با هم برابر و يکسان باشيد، و همان گونه که از يکديگر مي ترسيد [که يکي از شما نعمت و ثروت مشترک را ويژه خود کند] از بردگانتان هم بترسيد؟ [بي ترديد در ميان آزاد و برده و مولا و عبد و مالک و مملوک چنين شرکتي وجود ندارد، پس چگونه ممکن است مملوک خدا در خدايي، ربوبيت، خالقيت و مالکيّت شريک او باشد؟!] اين گونه آيات خود را براي مردمي که تعقّل مي کنند، بيان مي کنيم. ( 28 ) [

اعتقاد و عمل مشرکان بر پايه تعقّل نيست] بلکه آنان که [با شرکورزي] ستم کرده اند از روي جهل و ناداني از هواهاي نفساني خود پيروي نموده اند؛ پس کساني را که خدا [به کيفر پيروي از هواها] گمراه کرده است، چه کسي هدايت مي کند؟ و آنان هيچ ياري کننده اي [که از گمراهي و عذاب نجاتشان دهد] نخواهند داشت. ( 29 )

پس [با توجه به بي پايه بودن شرک] حق گرايانه و بدون انحراف با همه وجودت به سوي اين دين [توحيدي] روي آور، [پاي بند و استوار بر] سرشت خدا که مردم را بر آن سرشته است باش براي آفرينش خدا هيچگونه تغيير و تبديلي نيست؛ اين است دين درست و استوار؛ ولي بيشتر مردم معرفت و دانش [به اين حقيقت اصيل] ندارند. ( 30 ) [

پاي بند به همان سرشت خدايي باشيد] در حالي که روي آورندگان به سوي او هستيد و از او پروا کنيد و نماز را برپا داريد و از مشرکان نباشيد. ( 31 )

مشرکاني که دينشان را بخش بخش کردند و [سرانجام] گروه گروه شدند، در حالي که هر گروهي به آنچه [از بخشي از دين] نزد آنان است [به تصور اينکه حق است] شادمانند! (32)

هنگامي که به مردم آسيب و گزندي برسد، پروردگارشان را در حالي که به سوي او روي آورده اند، مي خوانند، سپس زماني که رحمتي از سوي خود [چون نعمت، ثروت، اولاد و امنيت] به آنان بچشاند، ناگهان گروهي از آنان به پروردگارشان شرک مي ورزند. ( 33 )

بگذار تا به آنچه به آنان داده ايم، ناسپاسي کنند، بنابراين [از نعمت هاي اندک و زودگذر] برخوردار شويد که سپس خواهيد دانست [سرنوشت و کيفر ناسپاسان چيست؟] (34)

 يا [مگر] دليلي استوار بر آنان نازل کرده ايم که آن دليل [بر حقّانيّت] معبوداني که به وسيله آن [به خدا] شرک مي ورزند، سخن مي گويد؟ (35)

و هرگاه به مردم رحمتي [چون نعمت، ثروت، اولاد و امنيت] بچشانيم به آن شادمان مي شوند، و چون به سبب گناهاني که مرتکب شده اند آسيب و گزندي به آنان رسد، ناگهان نااميد مي شوند. ( 36 )

آيا ندانسته اند که خدا رزق و روزي را براي هرکه بخواهد فراخ و گشاده قرار مي دهد و [براي هر که بخواهد] تنگ مي گيرد؟ يقيناً در اين [برنامه] نشانه هايي است براي مردمي که ايمان دارند. ( 37 )

پس [با توجه به فراخ بخشي خدا در روزي و رزق] حقّ خويشاوند و مسکين و در راه مانده را بده. اين انفاق براي آنان که خشنودي خدا را مي خواهند بهتر است؛ و اينان [که حقوق مالي را مي پردازند] همان رستگارانند. ( 38 )

اموال و اجناسي را که [به صورت وام] به ربا مي دهيد تا در ميان اموال مردم فزوني يابد، نزد خدا فزوني نخواهد يافت؛ و آنچه از زکات مي دهيد که [به سبب پرداختنش] خشنودي خدا را مي خواهيد [مايه فزوني است]؛ پس اين زکات دهندگانند که مال و ثوابشان دو چندان مي شود. ( 39 )

خداست که شما را آفريد، آن گاه به شما روزي داد، سپس شما را مي ميراند، و پس از آن شما را زنده مي کند؛ آيا از معبودان شما کسي هست که چيزي از اين [کارها] را انجام دهد؟ او منزّه و برتر است از اينکه به او شرک ورزند. ( 40 )

در خشکي و دريا به سبب اعمال زشتي که مردم به دست خود مرتکب شدند، فساد و تباهي نمودار شده است تا [خدا کيفر] برخي از آنچه را انجام داده اند به آنان بچشاند، باشد که [از گناه و طغيان] برگردند. (41)

بگو: در زمين بگرديد پس با تأمل بنگريد که سرانجام کساني که پيش تر بودند [و مرتکب کار زشت شدند] چگونه بود؟ بيشتر آنان مشرک بودند. ( 42 )

پس [با توجه به بي پايه بودن شرک] با همه وجودت به سوي اين دين درست و استوار روي آور پيش از آنکه روزي فرا رسد که از سوي خدا هيچ بازگشتي براي آن نيست، آن روز [همه مردم] دسته دسته و گروه گروه شوند. ( 43 )

کساني که کافر شوند کفرشان به زيان خود آنان است، و آنان که کار شايسته انجام دهند، [بستر امن و آسايشي و اقامت گاه جاويدي] براي خود آماده مي کنند، (44)

تا خدا به کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند از فضل خود پاداش دهد [و کافران را از رحمتش محروم کند]؛ زيرا خدا کافران را دوست ندارد. ( 45 )

و از نشانه هاي [قدرت و ربوبيت] او اين است که بادها را مژده دهنده مي فرستد، و تا بخشي از [باران] رحمتش را به شما بچشاند، و تا کشتي ها [به وسيله بادها] به فرمان او حرکت کنند، و نيز براي اينکه از رزق و روزي او بجوييد، و باشد که شما سپاس گزاري کنيد. ( 46 )

و به راستي پيش از تو پيامبراني را به سوي قومشان فرستاديم که براي آنان دلايل روشن آوردند، سپس ما از آنان که مرتکب گناه شدند، انتقام گرفتيم [و مؤمنان را ياري داديم]؛ و ياري مؤمنان حقّي بر عهده ماست. ( 47 )

خداست که بادها را مي فرستد تا ابري را برمي انگيزد، پس آن را در آسمان آن گونه که بخواهد مي گستراند و به صورت بخش بخش و پاره هاي مختلف در مي آورد، پس باران را مي بيني که از لابه لاي آن بيرون مي آيد و چون آن را به هرکس از بندگانش که بخواهد مي رساند، آن گاه شادمان و خوشحال مي شوند. ( 48 )

و همانا پيش از آنکه باران بر آنان نازل شود، [آري] پيش از آن مأيوس و نااميد بودند. (49)

 پس با تأمل به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمين را پس از مردگي اش زنده مي کند، بي ترديد اين [خداي قدرتمند] زنده کننده مردگان است و او بر هر کاري تواناست. (50)

و اگر بادي [سوزان و زيانبار] بفرستيم، پس آن [کشت و زرع] را زرد شده ببينند، پس از آن [به جاي جبران گناهاني که سبب اين آسيب شده] ناسپاس مي شوند. ( 51 ) [

اينان که کفر را بر ايمان ترجيح داده اند، مانند مردگان اند] پس تو نمي تواني [دعوتت را] به مردگان بشنواني و نمي تواني دعوتت را به کران زماني که پشت کنان روي مي گردانند، بشنواني. ( 52 )

و تو هدايت کننده کوردلان از گمراهي شان نيستي، و جز به آنان که به آيات ما ايمان مي آورند و تسليم [فرمان ها و احکام ما] هستند، نمي تواني [دعوتت] را بشنواني. ( 53 )

خداست که شما را از ناتواني آفريد، سپس بعد از ناتواني قدرت و نيرو داد، آن گاه بعد از نيرومندي و توانايي، ناتواني و پيري قرار داد؛ هرچه بخواهد مي آفريند و او دانا و تواناست. ( 54 )

و روزي که قيامت برپا مي شود، مجرمان سوگند مي خورند که [فاصله مرگ تا قيامت را] جز ساعتي درنگ نکرده اند، اين گونه [که در قيامت دروغ مي گويند و منحرف از حقيقت هستند در دنيا نيز همواره از حق به باطل] منحرف مي شدند. ( 55 )

و کساني که دانش و ايمان به آنان داده شده است مي گويند: بي ترديد شما [بر طبق قضا و قدر ثبت شده] در کتاب خدا [لوح محفوظ] تا روز قيامت درنگ کرده ايد و اين روز قيامت است، ولي شما [به اينکه قيامت حق است] معرفت و دانش نداشتيد. ( 56 )

پس در آن روز کساني که [به آيات ما و پيامبران] ستم کرده اند، عذرخواهي شان به آنان سود نمي دهد، و نه از آنان مي خواهند که [براي به دست آوردن خشنودي خدا] عذرخواهي کنند، (57)

و به راستي در اين قرآن براي مردم از هرگونه مثلي زديم. و اگر براي آنان معجزه اي [که خود درخواست دارند] بياوري آنان که کفر ورزيده اند، قطعاً خواهند گفت: شما جز باطل گرا نيستيد [و اين معجزه اي که آورديد، جز باطل نيست]. ( 58 )

خدا اين گونه بر دل هاي کساني که معرفت و دانش ندارند مُهر [تيره بختي] مي نهد. ( 59 )

پس [بر آزار و ياوه گويي اين تيره بختان] شکيبايي کن که يقيناً وعده خدا [در مورد ياري و پيروزي تو] حق است، و مبادا آنان که يقين [به وعده هاي حق و برپا شدن قيامت] ندارند تو را به ناشکيبايي و سبک سري وادارند. (60)


این وب سای بخشی از پورتال اینترنتی انهار میباشد. جهت استفاده از سایر امکانات این پورتال میتوانید از لینک های زیر استفاده نمائید:
انهار بانک احادیث انهار توضیح المسائل مراجع استفتائات مراجع رساله آموزشی مراجع درباره انهار زندگینامه تالیفات عربی تالیفات فارسی گالری تصاویر تماس با ما جمادی الثانی رجب شعبان رمضان شوال ذی القعده ذی الحجة محرم صفر ربیع الثانی ربیع الاول جمادی الاول نماز بعثت محرم اعتکاف مولود کعبه ماه مبارک رمضان امام سجاد علیه السلام امام حسن علیه السلام حضرت علی اکبر علیه السلام میلاد امام حسین علیه السلام میلاد حضرت مهدی علیه السلام حضرت ابالفضل العباس علیه السلام ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها پاسخ به احکام شرعی مشاوره از طریق اینترنت استخاره از طریق اینترنت تماس با ما قرآن (متن، ترجمه،فضیلت، تلاوت) مفاتیح الجنان کتابخانه الکترونیکی گنجینه صوتی پیوندها طراحی سایت هاستینگ ایران، ویندوز و لینوکس